Het half uur wordt goed gevuld met korte, in elkaar overgaande nummers, naar het eind van de speeltijd steeds hoger van tempo. Genoeg materiaal kortom, met een vrij helder en strak geluid. Meer richting speedmetal dan trash, weinig morsig en zompig.
Panoptikon, dat is Grieks voor alziend maar betekent ook 'koepelgevangenis'. Dat zegt overigens helemaal niets over deze band die na een aantal formatiewisselingen weer helemaal op orde is. Vooral bassist van het eerste uur Patrick heeft er enorm veel zin in, gezien zijn blije grijns de hele tijd. Al met al een energiek en aanstekelijk begin van het zwaardere programma in deze Geseleditie.