De uitvaart wordt geleid door de vier manwezens die het Maaswater Veenlijk vormen. Zij hebben het ontzielde lichaam voor één avondje opgedregd om het een laatste maal eer te bewijzen.

De Noordoost-Brabantse band heeft nooit de intentie gehad om zichzelf groots en meeslepend te verrijken via de muziekindustrie. Ze hebben de afgelopen jaren enkele malen op het podium gestaan en een handvol heavy rockende nummers geschreven. Het gehele oeuvre wordt deze avond uitgevoerd. Hetgeen betekent dat de geest van het Veenlijk zo’n drie kwartier als zombie door de NDRGRND waart, en hoe...

De lompe en beukende stoner/metal/hardcore met een stevige doomy inslag werkt nog immer en lijkt bijna springlevend. Ware het niet dat toch wel te merken valt dat de heren al een dik jaar niet meer als eenheid het podium gedeeld hebben. De nummers zitten nog opgeslagen in het collectieve geheugen, maar de uitvoering laat soms behoorlijk te wensen over. Er worden veel valse noten ge(k)raakt en het spel is tamelijk slordig.

Toch mag dit de fun mortale niet drukken. De grooves mogen misschien ook wel zo losjes gespeeld worden. De intentie is er in ieder geval niet minder om. Als een log wezen zwalkt de rigor mortis zich door de setlist, met als hoogtepunt toch wel het toepasselijke Rocket to Mars. Misschien moeten de bandleden de resten van het rottende maaslijk maar met maden de ruimte in knallen. Dan kunnen ze er daar vast nog wat plezier aan beleven.

Wij zullen verstoken blijven van de band, die het in hun muzikaal segment misschien wel heel ver had kunnen schoppen, maar het niet deed. Het is een waardig afscheid van een fijn clubke mannen met dito muziek. Op naar de traditionele reünie? Nee, ook daar zullen ze wel wars van zijn en dat siert ze. Maaswater Veenlijk is dood, leve Maaswater Veenlijk!

Samen met de trouwe schare fans en liefhebbers maken zij dit tot een gedenkwaardige dienst met aansluitende koffietafel. Echter de koffie en cake worden in deze vervangen door een borrel en een biertje.