Met zijn geïndustrialiseerde karakter lijkt Waalhalla bij uitstek geschikt voor een technofeest. Het doet wat onpersoonlijk aan, al hoeft dat niet per se slecht uit te pakken. Omdat de ruimte zo immens hoog is, heeft het geluid de neiging om wat te vervliegen. Maar om dat euvel enigszins te verhelpen wordt daar dan weer een gigantische muziekinstallatie tegenover gezet. In het cafégedeelte heeft men, net als andere edities, eveneens een podium. Afgekeken van de kelder in het Berlijnse Tresor, staan de dj’s hier hun ding achter een hekwerk te doen. Het doet wat aan als een avondje aapjes kijken, maar het past zeker binnen het gehele concept. Bij binnenkomst is Manuel Zeeman hier bezig. Hij zit niet heftig in de mix, maar draait meer ‘nummergebaseerd’, met kortere overgangen. Late Night Jam van Levon Vincent doet het in deze kleine zaal erg goed.

Marc Wagenaar, een resident van het feest, opent met vrij simplistisch beukwerk: weinig variatie of melodie. Een avond openen blijft voor veel artiesten toch een moeizame onderneming. Na Marc gaat het vuurwerk in de dj-sets wél aan. Hans Bouffmyhre draait hard, zoals het hoort. De neusvleugels trillen ervan. Hij kent zijn pappenheimers en weet met zijn platenkeuze zelfs even een ‘Jeff Mills-gevoel’ te creëren: hoogwaardige techno dus, snel en melodieus. Wat opvalt is dat de organisatie, ondanks het karakter van Waalhalla, voor een sfeervolle invulling heeft kunnen zorgen. Het decor past bij de muziek en de line-up is een coherent verhaal. Het verraadt op zijn minst gedegen kennis van en een goede feeling met techno.

Moritz Creutz & Luca Fasotti, met aansluitend Jimmy Ouwens & Roel Zweers, vermaken de cafézaal verder. Het is hier als een oase ten opzichte van de drukte in de grote zaal. Het is over de hele avond rustiger wat bezoekers betreft, maar daar hebben de dj’s geen boodschap aan. De sets blijven dansbaar en lijken met het uur meer te knallen, waarmee dit podium wordt neergezet als een waardevolle aanvulling. Gary Beck en daarna E.D.G.E. (Rick Angel & Zix) completeren de grote zaal en doen weinig onder voor Bouffmyhre. Met diepe baslijnen en een flinke bak acid wordt het publiek voortgestuwd tot het krieken van de dag. Met Plastikman door de speakers, kijken we alvast terug op een zeer geslaagde avond. Schönes Wochenende heeft zich stiekem toch wel in de etalage weten te zetten als Nijmeegse favoriet.