Ondanks de flinke regenbuien heeft zich een behoorlijk publiek verzameld voor de nieuwe editie van Nootuitgang. Iris Verhagen, Heatherstreet, Friso en Nina & Merlijn proberen met hun zelfgeschreven liedjes ons hart te veroveren.
De opener van de avond is Iris Verhagen. Ze probeert meteen contact te maken met het publiek maar door haar zenuwen gaat dit niet al te vlot en voelt het alsof ze te hard haar best doet. Wanneer ze begint te spelen, merk je echter dat dit haar wel goed af gaat en dat ze wat in huis heeft. De jury spreekt van ‘het lef om buiten de lijntjes te kleuren’ en dat klopt. Ze heeft liedjes die prettig in het gehoor liggen, maar kiest niet altijd voor de standaard melodie, waardoor het spannend blijft om te luisteren. Echter, ze oogt wat nonchalant, waardoor het wat slordig wordt met af en toe een onzuivere noot. Ook mag er wat meer dynamiek in haar nummers.
Heatherstreet bestaat uit Eva-Marijn (leadvocals) en Sjoukje (gitaar en tweede stem). Beide dames zijn muzikaal: er is geen valse noot te bekennen en hun tweestemmigheid klinkt als een klok. Helaas is het wat saai, de liedjes zijn zoetsappig. Er zitten weinig verrassende wendingen in en het lijkt alsof ze niet echt voelen wat ze zingen. Een van de vier nummers is een cover en dit roept de vraag op of hun repertoire beperkt is. Ook is het pijnlijk dat ze bladmuziek nodig hebben voor hun eigen nummers. Deze dames kunnen meer lef tonen en Sjoukje mag wat meer op de voorgrond treden, want zij lijkt meer in haar mars te hebben dan ze nu laat zien.
Opvallend is de derde act: Friso zingt Nederlandstalige nummers waarbij de teksten een belangrijke rol spelen. Hij neigt de kant van Boudewijn de Groot op te gaan, zij het in een zeer beginnend stadium. Friso heeft een bepaald soort charme dat hem zeker nog van pas kan komen maar heeft nog een lange weg te gaan. Zijn wat puberale manier van doen en de zangkunsten spelen hem soms parten. Bij hem zie je het idee door het optreden heen schemeren, maar om het publiek echt te bereiken mist er nog iets.
Als laatst betreden Nina & Merlijn het podium. Ondanks hun wat onopvallende verschijning weten ze de aandacht wel snel te trekken. Ze komen puur en oprecht over waardoor je ze meteen sympathiek gaat vinden. De liedjes zijn nog wat voorzichtig en het is duidelijk dat hun muziek nog in de kinderschoenen staat: ze blijken ook pas een half jaar een duo te vormen, maar er is zeker sprake van een belofte. Wanneer ze zich wat meer ontwikkelen, met name door gebruik van tweestemmigheid en meer instrumenten, en hun onzekerheid laten varen, gaan ze het ver schoppen.
De uitslag
De jury komt niet tot een oordeel en besluit dat een 'sing-off' uitkomst moet bieden. Iris Verhagen en Nina & Merlijn zijn de finalisten. Voor hen komt dit als een verrassing: ze zaten al aan het bier en moeten snel bedenken wat ze nog kunnen spelen. Helaas hebben Nina & Merlijn geen eigen nummers meer en moeten zich met een cover zien te redden. Iris speelt in mijn ogen het mooiste nummer dat ze die avond ten gehore heeft gebracht (waarom zat deze niet in haar eerste set?) en wint daarmee de eerste plaats. Of dit nou de manier was om tot een keuze te komen is de vraag. Er wordt zo onderscheid gemaakt tussen de ‘betere’ en ‘mindere’ twee en lijkt de keuze nu gebaseerd op alleen het laatste nummer.