Tijdens de eerste voorronde van de Roos van Nijmegen afgelopen donderdag stonden drie bands in een uitverkocht Merleyn. Eva Almagor Band, His Band en The Low Tide lieten horen wat ze waard zijn. Dit leverde een verrassend en gevarieerde avond op. Met nog twee voorrondes te gaan, krijgt de jury het moeilijk.

Eva Almagor Band draait om frontvrouw Eva. Ze heeft een dijk van een stem. Het warme en krachtige geluid neigt ernaar om de liedjes een jazzy draai te geven, maar ook haar rockkant komt naar voren in de wat hardere nummers. Hoewel ze duidelijk een hoop podiumervaring heeft, komt haar houding soms wat zoekend en ongemakkelijk over. Vooral wanneer ze tijdens de muzikale stukken begint te dansen. Ze mag zich gelukkig prijzen met haar band. Wat een muzikanten! Wanneer de snaar van de gitarist knapt, grist hij een andere uit het rek naast hem, stemt deze in een halve seconde en zet precies op tijd zijn solo in. Ook de bassist heeft pech en krijgt te maken met een gesprongen snaar, iets wat zo goed als nooit voor komt bij een basgitaar. Hij heeft dan ook geen extra snaar bij zich en moet verder met drie snaren, maar hier is niks van te horen. Eva Almagor Band is verrassend aangenaam. Hopelijk krijgen ze het geld bij elkaar om hun uitverkochte EP bij te laten drukken.

His Band maakt rasechte rockmuziek. De jongens stralen een enorme energie en enthousiasme uit. Dit werkt meteen door op het publiek. Sowieso moeten ze een hoop fans hebben, want zij zijn door middel van de meeste publieksstemmen de voorronde in gekomen. Ze zijn zeker niet slecht, maar echt verrassend is hun muziek niet. De teksten zijn oppervlakkig, de melodieën brengen weinig nieuws en het stemgeluid van de zanger is wat doorsnee. Overigens is de zanger wel muzikaal. Zijn gitaar- en keyboardspel voegen veel toe. Ook vormt de band duidelijk een geheel, zowel in hun spel als qua uiterlijk. Al met al een prima bandje om naar te luisteren, maar misschien mist er nog iets om er echt van onder de indruk te zijn.

The Low Tide is de laatste act van de avond. Bij hen draait het om een harmonieus geheel waarbij de zang een ondergeschikte rol speelt. De nummers bevatten veel herhaling van thema’s, maar er worden steeds kleine nieuwe dingen aan toegevoegd. Zoals ze zelf al zeggen: “Wij kunnen geen korte liedjes schrijven. Als we al zoiets hebben, plakken we er een outro van 3 minuten aan vast”. De mannen zijn perfect op elkaar ingespeeld en beheersen bijna allemaal meerdere instrumenten. Het is erg indrukwekkend. Een kleine doorn in het oog zijn de soms wat softe opmerkingen van de zanger tussen de liedjes door. Hij vertelt bijvoorbeeld dat we “altijd kunnen veranderen als we niet tevreden zijn met onszelf” en dat je “nooit te oud bent om een nieuw begin te maken”. Maar dat is misschien gewoon een verschil in smaak.

Er vinden nog twee voorrondes plaats en pas daarna maakt de jury een keuze. Ook het publiek kan door een stem uit te brengen een band een ronde verder helpen. Het niveau van de avond was behoorlijk hoog. Het is alle drie de bands gegund om een ronde verder te komen.