De Popronde, het rondreizende muziekcircus voor opkomende Nederlandse bands, gaat als van oudsher van start in Nijmegen. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen dook het kolkende en afgeladen centrum in en deed een greep uit het ruime en gevarieerde aanbod popmuziek op podia door heel de stad.
Gezelligheids-orkest The Bunny Bonanzas speelt in café Markzicht een fijn setje swingende chaos. Tenminste, zo klinkt het. De veelkoppige band doet bij vlagen even aan 50ft. Combo denken, de Belgische surf/rock ’n roll act die, net als The Bunnies voor veel vuur zorgt. Een heel arsenaal aan instrumenten, tot een trekzak aan toe zorgen ervoor dat TBB een divers geluid heeft. En met de vleesgeworden praatpaal Wim Koens in hun midden, zit het met het entertainmentgehalte wel goed. The Bunny Bonanzas zijn samen met The Gospel twee lokale bands die samen voor de perfecte soundtrack van een softporno zouden kunnen zorgen. Laat ze dat live maar eens gaan doen, want dé Bunnies’ hit Sukilove is daartoe al geschreven.
Los Jalapenos rammelt een stevig potje garagerock door de knakerige speakers van café Bijstand. De fanatieke band is jong van snit en speelt bij vlagen lekker fel. Toch zijn de nummers nog niet opvallend genoeg om te blijven hangen en ook de uitvoering is bij vlagen erg onvast. Al zullen we dat laatste maar afdoen als charme van het genre. De gepeperde inzet van dit clubje daarentegen maakt veel goed.
Misery Kids in de Bijstand worden in de Popronde-flyer aangekondigd als de zonen van Triggerfinger. Dat schept natuurlijk verwachtingen, die eigenlijk niet waargemaakt kunnen worden. Hetgeen ook duidelijk zo is, want deze jonkies spelen wel lekker vlot, rocken ook niet onaardig en doen hun uiterste best om er iets van te maken, maar toch beklijft het niet. De nummers zijn dertien in het spreekwoordelijke dozijn, de band moet het ‘slechts’ van hun energie en enthousiasme hebben. Net te weinig inhoud om herinnerd te worden.
In café Opera en Camelot spelen respectievelijk The Fudge en Are You A Lion. Twee bands die sterk piekten afgelopen Polderpop in Leuth. Toch komen beiden vandaag niet verder dan een aardige indruk. Deze bands behoeven allebei een groter podium, ze zijn de Popronde al duidelijk ontgroeid. The Fudge heeft, als zeskoppig beest, een steviger geluid nodig in plaat van een kroegsysteem waar normaliter singer-songwriters overheen kwezelen. Are You A Lion staat weggemoffeld tussen een wirwar van tafels en stoelen, op een opstapje dat dienst doet als opmaat naar het toilet. Wat betreft beiden, de Popronde is er inderdaad om je te presenteren naar een groter en breder publiek. Toch rijst de vraag of dit nou juist het visitekaartje is dat je wil afgeven aan de toekomstige fans…
Ze Mannschaft valt in voor Traumahelikopter. En hoe! De staccato ramharde rock van dit stelletje slackers is er één om door een ringetje te halen. Dit viertal zonder fratsen speelt de trommelvliezen van menig bezoeker volledig aan gort. Deze band kan een ideale package gaan vormen met een band als The Pikeys. De in trainingsbroeken gestoken rauwdouwers maken deze avond als afsluiter van de Popronde in café de Bijstand een zeer sterke indruk.
Gezelligheids-orkest The Bunny Bonanzas speelt in café Markzicht een fijn setje swingende chaos. Tenminste, zo klinkt het. De veelkoppige band doet bij vlagen even aan 50ft. Combo denken, de Belgische surf/rock ’n roll act die, net als The Bunnies voor veel vuur zorgt. Een heel arsenaal aan instrumenten, tot een trekzak aan toe zorgen ervoor dat TBB een divers geluid heeft. En met de vleesgeworden praatpaal Wim Koens in hun midden, zit het met het entertainmentgehalte wel goed. The Bunny Bonanzas zijn samen met The Gospel twee lokale bands die samen voor de perfecte soundtrack van een softporno zouden kunnen zorgen. Laat ze dat live maar eens gaan doen, want dé Bunnies’ hit Sukilove is daartoe al geschreven.
Los Jalapenos rammelt een stevig potje garagerock door de knakerige speakers van café Bijstand. De fanatieke band is jong van snit en speelt bij vlagen lekker fel. Toch zijn de nummers nog niet opvallend genoeg om te blijven hangen en ook de uitvoering is bij vlagen erg onvast. Al zullen we dat laatste maar afdoen als charme van het genre. De gepeperde inzet van dit clubje daarentegen maakt veel goed.
Misery Kids in de Bijstand worden in de Popronde-flyer aangekondigd als de zonen van Triggerfinger. Dat schept natuurlijk verwachtingen, die eigenlijk niet waargemaakt kunnen worden. Hetgeen ook duidelijk zo is, want deze jonkies spelen wel lekker vlot, rocken ook niet onaardig en doen hun uiterste best om er iets van te maken, maar toch beklijft het niet. De nummers zijn dertien in het spreekwoordelijke dozijn, de band moet het ‘slechts’ van hun energie en enthousiasme hebben. Net te weinig inhoud om herinnerd te worden.
In café Opera en Camelot spelen respectievelijk The Fudge en Are You A Lion. Twee bands die sterk piekten afgelopen Polderpop in Leuth. Toch komen beiden vandaag niet verder dan een aardige indruk. Deze bands behoeven allebei een groter podium, ze zijn de Popronde al duidelijk ontgroeid. The Fudge heeft, als zeskoppig beest, een steviger geluid nodig in plaat van een kroegsysteem waar normaliter singer-songwriters overheen kwezelen. Are You A Lion staat weggemoffeld tussen een wirwar van tafels en stoelen, op een opstapje dat dienst doet als opmaat naar het toilet. Wat betreft beiden, de Popronde is er inderdaad om je te presenteren naar een groter en breder publiek. Toch rijst de vraag of dit nou juist het visitekaartje is dat je wil afgeven aan de toekomstige fans…
Ze Mannschaft valt in voor Traumahelikopter. En hoe! De staccato ramharde rock van dit stelletje slackers is er één om door een ringetje te halen. Dit viertal zonder fratsen speelt de trommelvliezen van menig bezoeker volledig aan gort. Deze band kan een ideale package gaan vormen met een band als The Pikeys. De in trainingsbroeken gestoken rauwdouwers maken deze avond als afsluiter van de Popronde in café de Bijstand een zeer sterke indruk.
De Onderbroek is het perfecte podium voor de rauwe, keiharde garagerock van BlackboxRed. Al vanaf het eerste zwaar overstuurde power akkoord dienen de vergelijkingen zich aan met andere powerduo’s in dit genre, zoals The White Stripes en met name Blood Red Shoes. Wat spannende elektronische uitwijdingen zorgen ervoor dat BlackboxRed de genre-clichés op punten toch ontstijgt. Het zijn echter vooral de krijsende uithalen en harde gitaarriffs, in combinatie met de dansbare ritmes, die zorgen voor een zwetende mensenmassa die uit zijn dak gaat. Van dit onbesuisde duo gaan we meer horen.
Is er eigenlijk wel ruimte voor verstilde muziek bij de Popronde? No Ninja Am I roeit met alle riemen die zij hebben, maar dat blijkt onvoldoende om de rumoerige stamgasten van In de Blaauwe Hand te overstemmen. De redelijk traditionele folk wordt ingekleurd met afwisselend viool, mandoline en ukelele. De basis blijft echter immer een akoestische gitaar en (vaak meerstemmige) zang. Misschien zijn de composities wel te braaf, de melodielijnen te recht en de samenzang te saai, maar dat is moeilijk beoordelen als je makkelijker het gesprek aan de bar kan volgen dan de intiem bedoelde liedjes.
Is er eigenlijk wel ruimte voor verstilde muziek bij de Popronde? No Ninja Am I roeit met alle riemen die zij hebben, maar dat blijkt onvoldoende om de rumoerige stamgasten van In de Blaauwe Hand te overstemmen. De redelijk traditionele folk wordt ingekleurd met afwisselend viool, mandoline en ukelele. De basis blijft echter immer een akoestische gitaar en (vaak meerstemmige) zang. Misschien zijn de composities wel te braaf, de melodielijnen te recht en de samenzang te saai, maar dat is moeilijk beoordelen als je makkelijker het gesprek aan de bar kan volgen dan de intiem bedoelde liedjes.
Stiekem is SKIP&DIE één van de bekendere namen van de avond. De samenwerking tussen oudgedienden Jori Collignon (C-Mon & Kypski en Nobody Beats the Drum) en de Zuid-Afrikaanse Cata.Pirata gooide eerder al hoge ogen op onder andere Solar, Valtifest en De Beschaving. Toch staan ze dit najaar in de kleine kroegjes van Nederland. Het publiek verandert in een mum van tijd in een zwetende, dansende massa. Gek is dat niet met de broeierige combinatie van hiphop, electro en afrobeat, die wat doet denken aan Major Lazer. Voeg daar twee hard werkende percussionisten aan toe die constant hun trommels aftuigen, en je krijgt spontaan zin om te dansen.
Kill ‘em Mister put kracht uit ongeveer hetzelfde vat, maar is iets minder succesvol. Zangeres Lenka Boyd mist een groot deel van de attitude die Cata.Pirata wél heeft. Het zij ze vergeven, deze avond geven ze een meer dan vermakelijk debuutoptreden. Ook al worden de gitaren, basgitaar, geprogrammeerde beats en zang door een overdaad aan effecten soms een brij van ruis, de energie blijft overeind. Er moet nog wat worden gesleuteld aan het geluid en er moet nog veel podiumervaring worden opgedaan. Maar alsnog is Nederland met het uit de hand gelopen liefdesproject tussen Mathias Janmaat (die vorig jaar al met Popronde rondreisde in Bombay Show Pig) en zijn vriendin Lenka Boyd een interessante nieuwe elektro act rijker.
Voor het eerst sinds drie jaar staat All Missing Pieces weer als trio op de planken. Zanger Camiel vertelt dat ze er veel zin in hebben en ze vooral veel nieuwe nummers gaan spelen. En dat klopt, want de jonge muzikanten uit Den Haag openen erg sterk. Daarna volgt een afwisseling van harde en rustige nummers, maar ook Infinity komt voorbij, de single van de vorige plaat. De broers uit Den Haag spelen professioneel. Wanneer Camiel de problemen met zijn gitaar oplost, neemt bassist Quinten de zang over. Het publiek is erg enthousiast en eigenlijk is een zaal als Merleyn te klein voor deze band.
De promotieposters en filmpjes op internet zijn veelbelovend, maar The Dance maakt het niet waar. Alleen Break The Silence springt eruit en doet denken aan een mix van U2, Duran Duran en Hit Me TV. Verder is de bas erg overheersend, waardoor de elektronische geluiden en zang niet goed tot hun recht komen.
In een drukke NDRGRND speelt 3FM Serious Talent Gerhardt. De benaming singer-songwriter kan beter vervangen worden door ijzersterke band. Gerhardt zingt erg mooi en gemakkelijk en weet het publiek te raken. Dat zingt uit volle borst mee tijdens zijn single A Brand New Heart, die ook vanwege de clip de moeite waard is om op te zoeken. Gerhardt is perfecte zondagochtendmuziek voor grote concertzalen of festivals.
Staatseinde is mysterieus en een beetje gek. Het viertal is versierd met rare matrozenhoedjes, mutsen met sterren, maskers, bivakmutsen en zonnebrillen. Dat de teksten onverstaanbaar zijn, lijkt niemand erg te vinden. De elektropop zorgt voor het gewenste effect, dansend publiek in De Onderbroek.
In een drukke NDRGRND speelt 3FM Serious Talent Gerhardt. De benaming singer-songwriter kan beter vervangen worden door ijzersterke band. Gerhardt zingt erg mooi en gemakkelijk en weet het publiek te raken. Dat zingt uit volle borst mee tijdens zijn single A Brand New Heart, die ook vanwege de clip de moeite waard is om op te zoeken. Gerhardt is perfecte zondagochtendmuziek voor grote concertzalen of festivals.
Staatseinde is mysterieus en een beetje gek. Het viertal is versierd met rare matrozenhoedjes, mutsen met sterren, maskers, bivakmutsen en zonnebrillen. Dat de teksten onverstaanbaar zijn, lijkt niemand erg te vinden. De elektropop zorgt voor het gewenste effect, dansend publiek in De Onderbroek.
We Are FM in Wunderbar bestaat uit vijf leuke jongens uit Amsterdam die rock en dance perfect combineren, stevige gitaarlijnen met scherpe elektrogeluiden erdoorheen. Een band van deze tijd, een band die klopt. Ze lijken de Amerikaanse versie’van Krach, vanwege de stem van zanger Bram, die doet denken aan Simple Plan. Opvallend is een soort ladder, die zware drumsamples bevat, en de goede remix van LCD Soundsystem’s Daft Punk Is Playing At My House. Jammer dat de band geen setlist lijkt te hebben, waardoor het optreden op een lange soundcheck lijkt.