Cloud Control speelt indie-rock met folk-trekjes. Het Australische bandje stond al eerder in het voorprogramma van grote namen zoals MGMT, Vampire Weekend en Arcade Fire. Afgelopen zomer heeft de band gespeeld op de-Affaire en ook Lowlands hebben zij met een bezoek vereerd. Aanvankelijk zou de band spelen in popcafé Merleyn maar de animo was zo groot dat het optreden verplaatst werd naar poptempel Doornroosje.

Tegen negenen begint de zaal vol te lopen. Het publiek bestaat vooral uit indie-meisjes. Als de band begint is het niet stampvol maar meer gezellig druk. De band komt op, het podium ligt in een waas van mist en de band begint te spelen. Van zanger Alistair Wright en zangeres Heidi Lenffer zijn slechts de contouren te zien. Bassist Jeremy Kelshaw staat als een soort geest in de achtergrond te springen, de drummer zit geheel verborgen. Uit de wolk op het podium komt mooie indie-pop naar voren. Indie-pop zoals die er zo veel is tegenwoordig, maar Cloud Control is zeker een goede in zijn soort. Al bij het eerste nummer wordt de sfeer op fabelachtige wijze neergezet.

Ook het tweede nummer wordt gespeeld in mystiek licht. Halverwege het optreden lijkt de band een beetje in te kakken en duidelijk wordt dat het a capella zingen er nog niet zo strak in zit als bij bijvoorbeeld collega’s Fleet Foxes. Maar toch, de nummers van Cloud Control zitten goed in elkaar en hebben fijne teksten.

De favorieten doen het goed bij het publiek. Vooral de nummers Ghost Story en There’s Nothing In The Water We Can’t Fight knallen door de zaal. De muziek is lieflijk en positief, misschien zelfs hippie-achtig. De toegift stelt aanvankelijk teleur met een cover. Jammer, want dat heeft Cloud Control helemaal niet nodig. Het laatste nummer maakt alles weer goed en al met al hebben de muzikanten een heel fijn optreden neergezet.