Vandaag brengt Automatic Sam haar eerste full length album uit. Collega Timo Pisart voelde zanger Pieter Holkenborg al aan de tand op 3voor12.vpro.nl. Normaal slijpen de medewerkers van 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen de pen om een oordeel te vellen over een nieuwe cd. Deze keer hebben we echter collega-muzikanten van bands uit Arnhem en Nijmegen gevraagd om elk een nummer van een geheel eigen mening te voorzien.

Dead Neanderthals over OOO
Otto: “Het is een intro.”
René: “Cool dat ze schakelen van het relaxte sfeertje met rustig gitaarwerk naar een veel bruter geluid wanneer de drums binnen komen denderen.”
Otto: “Zet mooi een sfeer neer vanwaaruit de rest van de plaat kan beginnen.”
René: “Ik krijg meteen zin in de rest van de plaat!”
Otto: “Mooie traditie, zou vaker moeten gebeuren.”

Dead Neanderthals over You’re Gonna Miss Me
René: “Gelukkig, geen steriele productie! Het eerste dat echt opvalt is de sound: die piept en kraakt, maar dan precies op de goeie manier. Dat zouden zo veel meer bands moeten doen! De mix is ook perfect, alles is goed te horen en niks zit elkaar in de weg.”
Otto: “Die riff zingt! precies waar ik op gehoopt had bij deze plaat. Riffs die zonder enige variatie makkelijk minutenlang blijven boeien. Jammer dat ze niet net zo lang doorgaan.”
René: “Ik vind het nummer wat te losjes qua structuur, daar hou ik zelf wat minder van. Maar goed, dat is mijn smaak en dankzij diezelfde losse structuur worden we halverwege wél getrakteerd op een lange, vlammende gitaarsolo.”
Otto: “Supercool dat het eerste nummer gelijk dik 8 minuten is en die enorm losse, uitwaaierende structuur zonder echt einde is cool. Puntige popliedjes ga je maar elders halen!”
René: “Uiteindelijk weet het nummer mijn aandacht de volledige 8 min vast te houden. Goeie shit!”
Otto: “Eens: goeie shit!”

Kayser Karel over Keep On Shaking
“Keep On Shaking begint direct goed, met een dreunende beat en een pakkende gitaarriff. De zanglijn sluit aan bij de flow van het nummer en ligt goed in het gehoor. Het geheel zou wat extra variatie kunnen gebruiken, maar zit al met al strak in elkaar. Het nummer is energiek en krachtig. Bij het horen van het beukende ritme zou menig liefhebber van rock-’n-roll de verleiding niet kunnen weerstaan om een dansje te wagen.
Rock on, keep on shaking en...

GROETJES VAN KAYSER KAREL (en Rogier Happel)"


">


Do Not Run We Are Your Friends over Don’t Need No Doctor
“DNND is opgebouwd rond een bluesy gitaarriff. Sterker nog, de riff ís het nummer. Dat geeft de vrijheid voor zang, drums en tweede gitaar om allerlei speelse dingen eromheen te doen. Lastig is dat die riff ook echt als een huis moet staan, anders verlies je de aandacht. Maar laat het maar aan AS over om zo'n riff als geen ander levend en spannend te houden. De zeer lekkere productie blinkt uit in eenvoud en in een 'no shit'-mentaliteit. Een stoer nummer waarbij je haast vanzelf mee gaat knikken.”

Shaking Godspeed over Good Jungle en Sweet Machine
“Automatic Sam vraagt mij hen te volgen, ik kan slechts slaafs gehoor geven aan deze opdracht. Het is tenslotte een beroep op mijn onderbewustzijn en mijn onderbuik, hier ligt geen rationeel proces aan ten grondslag: óf je wordt in de Sweet Machine gezogen óf je voelt ‘m gewoon niet. Nou menschen, ik voel ‘m, hij komt hard binnen en het is hemels. Laat ik nou eenmaal in mijn leven een wijze raad geven: Volg Automatic Sam, dan komt het goed.”

Bandito over Everyman
“Bij het opzetten van het nummer Everyman van Automatic Sam raust er een enorm schok door me heen, want het volume stond nogal hard. Ik had dan ook niet verwacht dat Automatic Sam met zo’n HARD intro voor een nummer zou komen. Wat een ongelooflijke energie zit hierin, snel oordoppen weer in. Ik vind het geluid erg lekker, door de gitaar klinkt een prima kraak. De zang is er meer in gestopt dan erop gelegd, waardoor het meer is verweven met de muziek en sferisch veel toevoegt. Hoewel de zang er lekker doorheen vloeit, wordt er als een mallote adhd-er op die drum gehengst, waardoor ik niet wil dat dit nummer stopt.
Nog een keer opzetten.”

Easy Trigger over Texino
“In eerste instantie reageerde ik redelijk geïrriteerd op de titelsong. Waarom meteen na de hardste track van de plaat plots een oubollig, rootsy banjonummer? Maar in het instrumentale Texino schuilt ook de kracht van Automatic Sam: zij durven zowel live als op cd een nummer lang op te bouwen. Texino ontaardt niet in een gillende climax, maar is van begin tot eind gevuld met genoeg melodielijnen en variaties om interessant te blijven.”

Geiser over Lights Out
“Lights out, spot aan. De eerste klankkleuren, gitaarloop en koebel doen me denken aan Heretic van wijlen The Bloody Honkies. Het geluid van de plaat veel beter, drums als een salsaband. Dat godvergoten oord genaamd Achterhoek brengt al jaren knallers.
Ik vraag me af of Pieter met deze majeurklanken, na Fiep Westendorp, Eat the Leek, Titchwood, Normaal coverband en Shaking Godspeed nu in Automatic Sam, de mineur van het Oosten achter zich heeft gelaten, zoals Geiser dat nog niet gelukt is. Ik vind het knap hoe met de eenvoud van een paar getimede tonen - beuken, boogy en høken één is geworden. Mochten de mannen van Automatic Sam hetzelfde trucje tijdens “lights out” kunnen, vrees ik voor hun vrouwen. Na het brommers kieken zal de bedstee gevuld raken met dodecafonische kakafonie. Sam schiet karbit, de  “klassieke opera”, genaamd gezinsuitbreiding voltooid.  Laat de nakomelingen van Sam maar komen. Volblaffen, werpen en opvoeden om deze generatie volledig uit te melken. “

KYU over Everready Betty
“Dit instrumentale nummer roept bij mij herinneringen op aan oude bekraste platen. Dat je vol verwondering de ene na de andere plaat van je hippie-ouders beluisterde. Denk The Shadows, Led Zep, toen muziek nog puur was. De te gekke, vuige drumsound en de net niet vieze gitaarsound maken het nummer voor mij compleet. Lekker!”

Eek over I Want Mine
“Sweet token reminiscent of jazz
Bound underneath by blues strung from the devil’s tree
Voicing over voices from within
Whispering the sound of sin
In cycled stares of steaming wheels

Burst burst burst to turn the inside
First to last to fade too fast
To phase to fall to fake undoing

Until doing”

The Gospel over Hard Time Killing Floor Blues
“Een cover - een liedje van een ander dus - op je plaat zetten is negen van de tien keer spelen met vuur. De azijnpissers, puristen, recensenten en ‘originalfetishisten’ slijpen hun messen op voorhand al. Zonder een noot gehoord te hebben wordt het naspeellied met chirurgische precisie gefileerd. De gitaarsolo klopt niet, het origineel is een toon hoger en ga zo maar door. Flauwekul. Als je een liedje van een ander op je plaat zet wordt het in de ‘blanke’ popmuziek gezien als een zwaktebod, gebrek aan inspiratie of een albumvuller. In de ‘zwarte’ muziek doen ze niet aan dit soort onzin. Daar heet het een eerbetoon of tribute en laat je ermee horen wie je helden zijn of waar je je inspiratie opdoet. Zo simpel is het bij dit nummer ook. Elke noot is raak en er is geen letter van gelogen. Niks geen rip-off, maar ijzingwekkende blues onder hoogspanning en Skip James krijgt weer even de credits die hij verdient.

Als hij zich al om zou draaien in zijn graf zou het zijn omdat hij ervan baalt dat ie zelf nooit een vette gitaarversterker heeft gekocht. Hulde aan Skip James en hulde aan Automatic Sam.”