Op één van de laatste warme zondagavonden van 2011 verzamelt zich in Merleyn een divers publiek. In afwachting van wat komen gaat, schaart het zich rond het podium. Om tien uur gaat het voorprogramma van start met de negentienjarige Roel Smeets. Voordat hij begint met spelen, stelt hij zich eerst even netjes voor. Deze Utrechtse filosofiestudent maakt met zijn gitaar afwisselende singer-songwriter muziek, waarin verschillend tempo en volume elke keer een verrassend effect met zich meebrengen.

Dan is de microfoon voor het Brits-Amerikaanse echtpaar Ruth en Brookln Dekker, samen Rue Royale. Het duo maakt uiterst lieflijke indiemuziek, die perfect in het straatje past van I am Oak, Awkward I en The Black Atlantic. Zeer geschikte muziek voor een avond als deze. Het publiek is muisstil wanneer de eerste noten van het nummer Guide to an Escape klinken. Ruth is duidelijk een beetje onthutst over het tamme publiek en uit haar verbazing ook meerdere malen. Maar het tweetal laat zich er niet door kisten, ze maken in plaats daarvan onderlinge grapjes over hun eigen muzikale kunsten. Het optreden bestaat uit een mix van het oude album, ‘Rue Royale’, en hun nieuwe album ‘Guide to an Escape’.

Uitblinker van de avond is zonder meer het nummer U.F.O. Rue Royale speelt het nummer zoals het hoort. Aan het einde bouwen Ruth en Brookln langzaam af en lijkt het afgelopen. Net op dat moment wordt er weer opgebouwd en haalt Brookln met zijn stem alle registers uit de kast, om zo het nummer knallend af te sluiten en het publiek te overdonderen. Er wordt aan het einde van het optreden een voorproefje gegeven op een nieuw nummer, dat nog niet af is. “Maybe we’ll finish it tonight”, zegt Ruth. Op een gegeven moment kijken ze elkaar afwachtend aan, met een blik die zegt: “Ja, dit moet wel het einde zijn” .

Het in het begin nog zo tamme en onzekere publiek is aan het einde van het optreden volledig ontspannen. Rue Royale krijgt haar luisteraars helemaal om. De onderlinge grapjes en interactie met de toeschouwers scheppen een open en ontspannen sfeer. Hier en daar zie je mensen tegen de wand of vooraan zitten, genieten van de rustgevende muziek. Een optreden met veel variatie, goed geschikt voor een warme nazomeravond. Als afsluiter spelen ze We’ll Go On Allright en er is niemand die daaraan twijfelt bij dit relaxte duo.