Artistiek en shagpaffend Nijmegen heeft weer een reden om zich op herfstige zondagmiddagen uit bed te slepen en de mooiste lelijke sweater uit de wasmand te vissen. Laat je vermaken bij het Zondag Electronisch Muziek Matinee (ZEMM) in Etalage Derde Wal.
Na wat vertraging - de middag komt wat langzaam op gang - wordt het matinee geopend door Donné Et Desirée, niet bepaald een standaard bandje met gitaren. De gitarist houdt wel een gitaar vast en de drummer heeft een drumstel maar daarmee is alles wel gezegd. De drummer bewerkt een stuk karton met een strijkstok, hangt de halve wereldwinkel aan zijn bekkens en Duct-tapet melkschuimers aan zijn trommels. Om het geheel vervolgens ook weer af te breken. De gitarist heeft een indrukwekkende collectie pedalen meegenomen en produceert langgerekte tonen door middel van een interessant elektrisch apparaatje (“een E-bow, U2 gebruikt dat ook!”). Het gezelschap pakt het publiek makkelijk in met een fascinerend schouwspel dat interessante, op het eerste gezicht volstrekt willekeurige composities oplevert. Het internet leert dat de band ook andere, ietwat reproduceerbaardere liedjes maakt. Helaas komen deze bij ZEMM niet aan de orde.
Hoeveel kan je inspelen op het publiek of een spanningboog opbouwen door een simpele muisklik? Samplemixers als schouwspel zijn daarom meer raadselachtig dan boeiend bij uitstek en dat gaat ook op voor Akadb. Helaas werkt de loomheid van de zondagmiddag ook niet in het voordeel van het muzikale aspect van het optreden. Het anders zo openstaande en alerte publiek van de etalage is wat afgeleid. En dat is niet verwonderlijk; de muziek is niet slecht, het is alleen niet spannend en veel vaker gedaan. Het heeft geen een duidelijke identiteit en dat maakt het makkelijk wegdromen naar het pak hopjesvla dat in de buurtsuper op je ligt te wachten.
Falling Dreams mag de middag afsluiten. De muziek is fris, jong, verwachtingsvol en enthousiast. De set begint rustig, minimaal en met veel aandacht voor detail, zelfs de ruis is precies goed. Analoge en digitale lagen verworden tot een interessant en sprankelend geheel. In het midden van de set wordt het even wat rommelig - te veel losse dingen door elkaar - maar dit is van korte duur. De artiestennaam is niet de origineelste aller tijden maar niet geheel ongepast: de muziek zet aan tot dromen over ruimteschepen met diamant vormen, primaire kleuren en veel zwart zonder nodeloos vrolijk of deprimerend te worden: bravo!
Conclusie: ZEMM is leuk, zondag 4 december is de volgende editie.