Het spits wordt afgebeten door Archspire uit Canada. Met technisch vernuftige metal is dit meer dan een waardige opwarmer. Bulderend razen deze mannen over het podium en veelvuldig fladderen luchtige arpeggio's in het rond. Tussen het geweld door probeert de frontman een mop te tappen, maar deze wordt of niet verstaan, of niet begrepen. De beste man kan dus weer verder met dat waar hij echt goed in is; zijn strot wijd open trekken en zijn uithoudingsvermogen tarten.  

Cyanide Serenity uit Engeland maakt redelijk standaard metalcore, maar ze brengen het wel met passie. Af en toe hoor je een vleugje Chimaira, en dat is als een compliment bedoeld. Daar blijft het dan wel bij, want je mis originaliteit en de melodieuze zang is op zijn zachts gezegd niet heel erg sterk. Verder schijnen ze het elders goed te doen... en dat gun je ze.

Vervolgens staat Impalement uit ons eigen Arnhem op de planken. Jeugdsentiment voert de boventoon. Dit is metal voor mannen met kistjes aan en een halve liter pils in de hand. Mannen die kramp in de vingers krijgen van het indrukken van play en record op de radio/casettespeler om VARA's Vuurwerk met Henk Westbroek op te nemen. Geen hoogtepunten, maar ook geen dieptepunten. Ze razen en denderen voort zonder om te kijken wat voor een ravage ze hebben aangericht. Om een paar invloeden te noemen: Pestilence en Obituary.  

Uit Italië: Fleshgod Apocalypse. Een behoorlijk technische death metalband uit de Nuclear Blast-stal. Strak in pak gestoken en ook erg netjes gespeeld. Maar het betreft hier wel brute metal met hier en daar wat toetsen, een beetje black, een snufje Scandinavisch, een flinke dosis death en oh ja, heerlijk trashy solo's. Deze band loopt als een machine, geen wonder dat ze zo hard aan de weg timmeren.

En dan nu Aborted uit België... de smaakmakers van deze avond. Death/grind, hard, ruw en toch best lekker. Zo'n tien jaar geleden was het in België de H8000-scene die de toon zette in de meest geweld(dad)ige moshpits, waar Liar en Congress met de scepter zwaaiden. Aborted gaat verder: harder, strakker, vetter, technischer en ook moderner, mede dankzij de pigsqueals.  Deze show staat als een huis, met alle ingrediënten die een metal gig nodig heeft. Een wilde mosh pit, een wall of death en een circle pit. Deze band staat als een huis en die blaas je niet zomaar omver.

De afsluiter van deze avond, Decapitated uit Polen. Deze oostblokkers laten zien dat degelijkheid het nog steeds wint van franjes, net als Vader en Behemoth (ook uit Polen) kwaliteitsbands van formaat. Strakke deathmetal, maar zo nu en dan melodieus genoeg om er wat Göthenburg metal van een band als In Flames in te herkennen. Een band van formaat die de bezoekers van dit festival dik tevreden huiswaarts laat keren.