Drift Festival editie nummer 1. Na een hele rits indoornachten wagen de technohoofden een stap richting meer vermaak. Daarmee is een dagvullend festijn geboren in de Vasim.
De nadruk ligt vandaag op techno, dubstep en house, maar er zijn ook andere culturele uitspattingen. Zoals het gedicht, dat een centrale rol heeft op het terrein. Onvermoede dichttalenten kunnen hun hersenspinsels kwijt op grote vellen papier buiten, of binnen in het gebouw. De woorden en zinnen daarvan worden binnen op de muur geprojecteerd, wat een mooie mix oplevert met de muziek. Er zijn graffitiworkshops en er is een Analoog Facebook te vinden. Goed gevonden dat laatste, en de pret wordt er alleen maar meer op wanneer iemand in het gezelschap zich laat ontglippen: ‘Ik ken die website helemaal niet?!’.
Het terrein is opgezet in drie delen: een hoofdpodium, Vasim Inside en een koepeltent. Het eerste podium waar je tegenaan loopt is het hoofdgedeelte. Pitto, Brent Roozendaal en Conforce vertonen er onder andere hun kunsten. De warme zon lijkt naar ieders bol te zijn gestegen. Een groot gedeelte van de dag is de muziek meer geschikt voor een loungetent. Het is wel verrekte soulvol, maar minder dansbaar. Een mooie toevoeging is trouwens wel de zangeres met de megafoon. Het begin en einde van de dj-trein hier begint en eindigt gelukkig wel behoorlijk up-tempo, met feliciterende waardering voor de laatste dj’s: bij Cari Lekebusch en Joel Mull gaat het erop, ontegenzeggelijk!
Gaandeweg heeft dubstep zijn plek weten te veroveren in good old Nijmegen, en bij de koepeltent is daar alle ruimte voor. Aan het begin van de dag is er weliswaar bijna geen volk te vinden, maar het is bekend dat relatief weinigen dit genre echt geweldig vinden. De muziek in de eerste sets is echter misschien gewoon te moeilijk, zodat ook die kleine groep het nu even niet ziet zitten. Of komen dubsteppers pas later op feestjes als deze? Rond de middag komt het op deze plek namelijk wel helemaal goed. De tent bruist en we love it! Acte de présence geven dj’s als Herrferr, Db en Onionboy.
Vasim Inside is bínnen, dat spreekt voor zich. Het betekent ook: muren en een plafond, wat zorgt voor een steengoede akoestiek. De ruimte geeft een extra dimensie aan het geïndustrialiseerde karakter van de muziek. Door de weerkaatsing en nagalm van het geluid -die sommige kritische luisteraars niet heel geweldig vinden - krijgen de beats een extra beuk mee. Het zorgt voor meer impact op de toehoorders.
De line-up is hier goed uitgedacht. Zo kunnen onder meer Steve Mensink, San Proper en Thomas Lauren hun gang gaan. Van begin tot eind kent de techno een stijgende lijn, piekt elke dj in zijn eigen set, en weet de volgende mixmeister de eerdere daarin te overtreffen. Cassy eindigt en rockt gruwelijk hard! En dat zonder gitaren.
Het festival ziet er over de hele lijn goed georganiseerd uit, alleen de aankleding en verlichting zijn wat aan de karige kant. Er is (h)eerlijk voedsel, uiteraard voldoende te drinken en de EHBO-mensen reageren alert. Electrabel staat zo dichtbij dat deze een duidelijke stempel drukt op het beton van de Vasim. Voor de een is het horizonvervuiling, voor de ander het perfect passende plaatje.
Chapeau voor iedereen die bij de organisatie en uitvoering betrokken zijn geweest: ze hebben misschien stress ervaren, maar het publiek heeft daar niks van gemerkt! Drift Festival heeft zich wat mij betreft genomineerd voor een welverdiende herhaling.