Twee jaar eerder speelde Ruben Hein nog in de band van Pete Philly & Perquisite en in de jazzband van Hans Teeuwen. In 2007 al ontdekte hij zijn zangtalent, maar besloot hier nog niks mee te doen. Tot hij vorig jaar dan eindelijk zijn eerste soloplaat ‘Loose Fit’ uitbracht. Een swingende cd die jazz mixt met soul en pop die in recensies wordt vergeleken met het werk van onder andere Wouter Hamel.

Het is stil in de zaal. De band staat al op het podium en Ruben Hein komt op. Het rumoer stopt wanneer Hein a capella gaat zingen. Op zijn teken vult de band hem aan. Het is een indrukwekkend begin van de show.

Lazy Afternoon is vanavond de opener. Een zwoel en jazzy song waarbij het publiek lekker kan opwarmen. Hij bewijst een geweldige zanger te zijn. Zelf speelt hij piano. Hij wordt bijgestaan door een gitarist, een bassist, een drummer en drie blazers. De blazers maken het funky, waar de gitarist het de Jimi Hendrix ervaring meegeeft. Zijn mellow liedjes wisselt hij af met publieksinteractie. Zo vertelt hij voorafgaand aan Traffic Jam over zijn rijlessen op het Keizer Karelplein en deelt hij zijn onzekerheid met de toeschouwers. De zaal staat vol met mensen die hem kennen. Speciaal voor vanavond trok hij een nieuw shirt aan, zo vertelt hij.

Een van de laatste liedjes van de set is een cover van Nein Mann, gespeeld met een vleugje James Brown. De bandleden trakteren het publiek op een gitaar- en een saxofoonsolo. Het klinkt anders dan zijn eigen werk. Het is minder pop en meer jazz en toont de veelzijdigheid van Ruben Hein. Het concert eindigt zoals het begon, puur en authentiek. Ruben Hein betreedt in zijn eentje het podium, begeleidt zichzelf op piano en zingt het gevoelige Deaf, Dumb And Exposed.