Terwijl de provinciale stemmen worden uitgebracht, krijgt de politiek in het politieke en culturele café de Onderbroek vanavond geen gehoor. De optredens van Upfall?!, Choas Is, Sloth en The Fight overstemmen namelijk alles. Een avond vol met trashcore, hardcore en screamo. Plezierige gehoorbeschadiging gegarandeerd!

De avond wordt afgetrapt door het Franse duo Upfall?!. December vorig jaar stonden deze twee heren ook al in de Onderbroek en ook deze avond spat het speelplezier er vanaf. De korte hectische instrumentale nummers worden met groot plezier en enthousiasme gespeeld. De band klinkt als een uptempo zZz, al zijn de nummers van die Nederlandse band een stuk toegankelijker, melodieuzer en minder rommelig.

Het Franse kwintet Chaos Is speelt keiharde hardcore of screamo zoals ze het zelf graag noemen. Het optreden knalt er vanaf het begin goed in en het tempo is hoog. Alleen tijdens de instrumentale stukjes wordt er af toe gas teruggenomen. Over het algemeen speelt Chaos Is echter onder het motto ‘hoe sneller, smeriger en harder, hoe beter’. De band speelt strak en de energie druipt van het podium af. Toch blijft de verwachte chaos uit. Dit komt doordat er tussen de nummers door vaak veel stiltes vallen. Soms om de keel van de zanger te smeren, soms vanwege technische problemen en dan weer om te stemmen of de drummer even rust te gunnen.

Na twee maanden oefenen staat het Nijmeegse Sloth deze avond voor het eerst op het podium. Het jonge viertal is erg opgelaten en zichtbaar zenuwachtig als de eerste tonen worden ingezet. Al snel schudden de leden de zenuwen van zich af en vult Sloth vol trots en plezier café de Onderbroek met grints, vuige bas- en gitaarpartijen en vlammende drums. Dit tot groot enthousiasme van het publiek. De band zelf kondigt haar optreden aan als “15 minutes of wishing you were never born”. Dat is wellicht een beetje overdreven, maar Sloth kan terugkijken op een zeer geslaagd eerste optreden.

Als afsluiter betreedt de Duitse band The Fight het podium. Dankzij de melodieuze zanglijnen van de zangeres, klinkt deze band het meest toegankelijk van de hele avond. The Fight klinkt als het boze zusje van de Guano Apes. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld en zetten een kort, maar strak optreden neer. Het publiek vindt het allemaal prachtig en danst, schopt en mosht lekker mee. Een enkeling doet zelfs een verwoede poging tot crowdsurfen. En zo wordt er uiteindelijk toch nog een beetje chaos gecreëerd.