De feestvierders van vandaag mogen van groot geluk spreken. Na deze dag zijn flinke hoosbuien aangekondigd, maar de organisatie van Free Your Mind lijkt een deal te hebben gesloten met de weergoden. Het resultaat: een blakende zon met een heerlijk afkoelende bries. Dat gecombineerd met de ligging aan de Nederrijn geeft een waar zon-zee-strandgevoel. Wat wil je nog meer? Goede muziek natuurlijk…
 
De lap grond waarop het vandaag allemaal gaat gebeuren is onderverdeeld in negen gebieden, met elk een eigen naam. Ondanks de bewegwijzering zijn de plekken vooral in het begin wat lastig te vinden. Niet op elke tent staat heel duidelijk aangegeven wat de naam is en ook is er, zoals dat vorig jaar wel het geval was, geen programmaboekje voorhanden. Geen boekje is misschien wel kostenbesparend, maar het is verre van servicegericht.

Mono, het dansgedeelte dat het verst van de ingang is verwijderd, kent misschien wel het beste geluid door de weerkaatsing van de stalen brug en de betonnen fundamenten. Het is daarom juist vooral níet mono. De sfeer is er in ieder geval geweldig! Aron Friedman galmt er door de speakers.

Paradise People is de plaats waar de house dj’s hun ding mogen doen. House is misschien meer mainstream dan de andere genres van deze dag, wellicht zelfs meer dan techno, want de tent is groot en het is er het grootste deel van de dag superdruk. Maar met namen als Roog, Funkerman en Erick E mag je daar ook wel vanuit gaan.
 
Schranz, wie heeft het verzonnen, heeft ook een plek weten te veroveren op FYM, genaamd Djax It Up! De muziek is met zijn honderdvijftig bpm behoorlijk agressief en de mensen die er op losgaan zijn een beetje eng. De houten vloer lijkt dan ook op het midden van de dag al zijn beste tijd gehad te hebben. Aan het eind wagen we nog een dansje met Miss Djax en dat blijkt nog best vermakelijk.

Rockit Main bestaat uit een podium en een open veld. Het is er enigszins zandhappen, maar wie maalt erom? Anthony Rother, de dinosaurus uit Duitsland, tovert een interessante electroset uit zijn beider mouwen. En ja, hij kan ook zingen, met of zonder megafoon. Zijn stem is helder en breekbaar. De beste man blijft gewoonweg inspireren. Overigens ontbreekt het ook bij FYM niet aan promotie. Tijdens Rothers beats komt er een rits Coca Cola gogo girls het podium op geparadeerd. Het doet wat oneerbiedig aan, ook al is de kunst van het konten schudden prima vermaak. Van alle tijden, voor alle stijlen.

Dj Sneak, de gigant op Hey @ The Flipside, is wat ondoorgrondelijker in zijn platenkeuze. Hij laat een aparte baslijn horen. Veel mensen wachten helaas niet op de wat meer dansbare plaat. Maar er komen snel weer mensen bij, want zo’n grote naam trekt toch aan. Sneak is naast ondoorgrondelijk ook vastberaden. Petje af voor zijn set waar de liefde van af druipt!

Give It Dub is vandaag de plek voor het betere hak- en zaagwerk. Bezoekers gaan zo los op de muziek dat de vlonders regelmatig airborne gaan. Het is een waar genoegen om een keer de grootheid Skream te zien, de man met de meeste releases in dupstepland op zijn naam. Hij klinkt wel een beetje gay en eclectisch en is ook iets te veel bezig met feestvieren, waardoor het draaien maar matig gaat.

Stylus Dj’s Soundsystem is over de hele dag genomen behoorlijk druk bezet, maar bij Baskerville gaat het figuurlijke dak eraf. Zanger Bart van Liemt, ook bekend van The Sheer, weet de sfeer goed neer te zetten met zijn altijd vreemde, maar aanstekelijke dansjes. Af en toe klinken er stukken van hun album door in de gemixte songs, wat een herkenbare sound oplevert. De jongens Thijs van der Klugt en Bart Possemis staan in het begin wat statisch achter de mixtafels, maar komen halverwege de set goed los.

Als experiment is podium Café De Kroeg dit jaar opgezet, met een mix van artiesten en dj’s. Zo is Liquid een lekkere funk-/rapband, maar het publiek wil nog niet echt happen. In eerste instantie staan er vijf man en een geit te heupwiegen. Na twintig minuten is dat aantal zienderogen toegenomen. Je kunt je zeker wel afvragen wat de meerwaarde van dit bandpodium op een dancefestival is. Daarentegen produceren de dj’s Kamara op dit podium misschien wel de lekkerste sound van het hele feest. Ze spreiden een Afrikaanse vibe met opzwepende beat tentoon die kippenvel bezorgt.

Main levert ’s avonds laat nog het mooiste vergezicht op, mensen die deinen als water. Maar er is weinig variatie in de sets. Ook nu knalt het niet echt met Kevin Saunderson, terwijl je dat naar het einde toe juist wel zou verwachten. Over de hele dag is het toch behoorlijk zoekwerk geweest om wat muzikale hoogtepunten te kunnen ontdekken en dat is een beetje spijtig.

Darko Esser en Benny Rodrigues eindigen op het Planet Rose podium en brengen enkele malen een, vandaag niet eerder geproduceerd, vuig electrogeluid. Darko is er sowieso wel altijd de man naar die op de één of andere manier een écht geluid probeert voort te brengen. Hij is daarnaast normaal ook wat makker in zijn sets, maar dit keer heeft hij het uptempo behoorlijk in de schoenen. Bij het nummer Poing zeggen wij Amen en houden het een kwartier voor sluit voor gezien. Het is allemaal meer dan mooi geweest, we danken alle medewerkers van ganser harte.

En o ja, nog even dit. Het dwergwerpen was nergens te vinden. Misschien was het een grap in de aankondiging of is het op basis van ethische gronden afgeblazen. Heel jammer. Neem je een keer je eigen dwerg mee, is het nog niet goed…