DeVotchKa speelt deze avond in Doornroosje, maar eerst verzorgt Gregory Alan Isakov het voorprogramma en ondanks het vele rumoer wordt dit toch zeer gewaardeerd door menig mensen uit het publiek. Aan diezelfde mensen is duidelijk te zien dat Isakov veel indruk kan maken. Staand, bewapend met akoestisch gitaar, wordt hij bijgestaan door zijn `best friend`, die voornamelijk de effecten onder het spel van Isakov verzorgt. Maar ook de tweede zang blijkt goed bij de muziek te passen. Na een nummer of vijf te hebben beleefd, valt opeens weer op dat het nog steeds niet stil is in de zaal. Isakov zou misschien beter passen in een voorprogramma van Damien Rice, maar dat neemt niet weg dat er, ondersteund door het diepe mooie stemgeluid van Isakov, stuk voor stuk prachtige liedjes langs komen.

DeVotchKa, daar komen we blijkbaar voor, want bij het openingsnummer The Alley zie je toch duidelijk dat de meeste neuzen richting podium wijzen. Het is een mooie intro waarbij Tom Hagerman zijn viool optimaal benut door er wat effecten aan toe te voegen. En wanneer de zang van Nick Urata erbij komt, is het gevoel voor de avond al gezet. De band heeft er duidelijk zin in vanavond, en verklapt naderhand ook dat ze een zwak hebben voor Nederland. "Dit is ongeveer de vijfde keer dat wij in Nederland spelen, en ja, dat bevalt zeer zeker. Vooral het Lowlands festival in 2009 is erg blijven hangen. Dat was een geweldige ervaring." Hoe diep die band met ons land gaat? "Nou, we hebben nog niet geprobeerd om op klompen te lopen, haha. Maar wellicht een volgende keer!"

Het derde nummer wat ze spelen, All The Sands In All The Sea, is een moeilijk bij een genre te plaatsen nummer van het nieuwe album 100 Lovers. Het begint met een piano riedeltje dat overgaat in een bombastisch nummer. Voornamelijk door de drums, dendert het nummer over je heen als een trein. Bij het volgende nummer, ruilt Jeanie Schroder haar cello in voor de tuba. In het begin is dit nogal slecht hoorbaar, maar het is toch een punt waarop voor vele mensen duidelijk wordt dat er gedanst kan worden. Dit is vooral niet te missen op het moment dat ze bij Basso Profundo de op haar tuba aanwezige blauwe en rode kerstverlichting inschakelt!

Wat opvalt tijdens het gehele optreden is de indrukwekkende invulling van Shawn King op de drums. Standaard begeleiding van een band is hij zeker niet. Geen strakke 4 kwartsmaten, maar een constante golf van melodieën is wat hij ten gehore brengt. Dit past goed het feit dat de rest van de band het niet bij een vast instrument kan houden, maar met hetzelfde gemak van viool naar piano gaat, van drums naar trompet, of van cello naar tuba. En daar past de man links van de drummer genaamd Sergio Mendoza ook weer mooi bij. Hij is ingehuurd om percussie te verzorgen tijdens de tour, maar speelt teven piano, gitaar, bas, melodica en saxofoon. Aan het gewissel van instrumenten is te zien is dat ze zijn talenten goed gebruiken!