Een kaart met de noodkreet 'Things are getting worse, please send chocolate!' zit op het hek van de Barbarossa Ruïne geprikt. Het moment voor een zucht van verlichting lijkt dan ook gekomen. The Black Atlantic beheerst de voornaamste verworvenheden om deze zondagmiddag troostend onze oren te strelen.

CONCERT
The Black Atlantic, Barbarossa Ruïne, zondag 17 juli 2011

MUZIEK
De naam doet een morbide metalband vermoeden en de oplettende luisteraar zal singer-songwriter Geert van der Velde mogelijk herkennen uit een vorig leven als vocalist van de Amerikaanse hardcore band Shai Hulud. Niets van dit alles! Met The Black Atlantic heeft Van der Velde een andere afslag genomen en brengt ons nu delicate Groninger indiefolk. Luisterliedjes, gezongen met falsetstem of meerstemmig samenzang en gedragen door een gevarieerd scala aan instrumenten, waar onder harmonica en ukelele.

PLUS
Soms kunnen talent en toeval zo mooi samenvallen, dat iets als geheel versterkt wordt. Zo past het fragiele geluid van The Black Atlantic naadloos in de robuuste Barbarossa Ruïne. En is de geur van houtsnippers, die het park tegen weersomstandigheden dienen te beschermen, de ideale ondergrond voor het beeldschone nummer ‘Walked-On Wood’.
Helemaal voor een band met poëtische teksten vol natuurlijke metaforen. Zelfs de vlinder, die gedurende het gehele concert rond het podium dwarrelt, lijkt een rol in het geheel te hebben. Maar de pure schoonheid van het samenvallen der stemmen blijkt tijdens dit optreden het grootste natuurschoon.    

MIN
Met zoveel versterking van de elementen had de elektrische versterking wat minder aanwezig mogen zijn.     

CONCLUSIE
The Black Atlantic beheerst de kunst om met kleine gebaren een groots en meeslepend geluid neer te zetten.

CIJFER
8,5