Terwijl in Luxor Live de eerste tonen van zijn grootste hit Je Veux de l'Amour door de begleidende band worden ingezet, zegt Raymond van het Groenewoud: “Al 29 jaar vertel ik dat ik tien jaar in het vak zit.” De Vlaming is 61 jaar oud, maar dat is voor hem geen reden om er mee te stoppen. Muzikaal presteert hij goed. Zijn typerende stemgeluid en de overtuiging die je van zijn live cd’s kent zie je ook tijdens zijn optreden in Luxor Live terug.

Toch heeft hij niet meer de fysieke kracht om de bieravonden, waar hij in zijn nummer Bierfeesten over zingt, te realiseren. Het zijn vooral zijn bekendste nummers als Meisjes, Liefde Voor Muziek en Twee Meisjes waar het publiek op reageert. Ze lijken te komen voor het sentiment en aanschouwen de muzikant rustig. Maar wanneer de Vlaming aan hen vraagt om mee te doen reageren zij direct.

In Luxor Live floreert Van het Groenewoud met zijn rustige en vaak emotionele nummers. Enkel een spot op de trompettist en op het kale hoofd van de oude man, en de zaal is muis en muisstil. De band speelt geen grote rol tijdens het optreden. Het is alleen een enkele solist die de aandacht kan trekken wanneer Raymond van het Groenewoud op het podium staat.

Van het Groenewoud kan nog een show maken, maar twee uur lang de spanning vast houden houdt hij niet meer vol. Zijn zoon Leander lijkt de rol van Raymond in zijn jonge jaren te moeten vertolken. Met in zijn handen wat slagwerk, een toeter in zijn mond en een Russische bontmuts op zijn hoofd, is hij net zijn vader. Ze hebben beiden dat pretgezicht die mensen, zonder dat er veel voor nodig is, aan het lachen maakt.

Wanneer hij het refrein van Bierfeesten inzet met ‘Als ik dit maar heb, als ik dit maar heb, dan kom ik er steeds wel’ lijkt dit recht uit zijn hart te komen. Van het Groenewoud kan niet zonder het podium. Er zijn dan ook weinig zangers die als toegift direct vijf nummers weggeven. Van Raymond van het Groenewoud zijn we nog lang niet af.