Sleigh Bells brengt Doornroosje naar kookpunt

Noorse Deathcrush en Nijmeegse Routines verwarmen goed voor

Tekst: Erik Nijsten / Foto's: Patrick Joosten ,

Sleigh Bells heeft een turbulent jaar achter de rug. Allereerst verscheen hun debuutplaat ‘Tell'Em’ op het platenlabel van hun beschermengel M.I.A. Om de plaat te promoten speelde Sleigh Bells vorig jaar nog in Merleyn. Daarna dook de band op in het voorprogramma van M.I.A. Inmiddels is het duo gepromoveerd tot headliner in Doornroosje.

Noorse Deathcrush en Nijmeegse Routines verwarmen goed voor

Sleigh Bells heeft een turbulent jaar achter de rug. Allereerst verscheen hun debuutplaat ‘Tell'Em’ op het platenlabel van hun beschermengel M.I.A. Om de plaat te promoten speelde Sleigh Bells vorig jaar nog in Merleyn. Daarna dook de band op in het voorprogramma van M.I.A. Inmiddels is het duo gepromoveerd tot headliner in Doornroosje.

De avond wordt geopend door het trio Deathcrush. Deze Noorse band timmert pas een aantal maanden aan de weg, maar laat er geen gras over groeien. De band lijkt een reïncarnatie van The Misfits, The Jesus Lizard en Babes In Toyland. Het rammelt, de feedback van de gitaar zingt rond en de bas klinkt lekker zompig. Niet alle nummers zijn even sterk, maar nummers als Lesson #2 (for Cliff Burton) klinken heerlijk gemeen. Mede door de vermakelijke podiumact, inclusief rockposes, verschijnt er gedurende het optreden een glimlach op het gezicht van het publiek.

The Routines stonden in mei vorig jaar in Merleyn, ook al in het voorprogramma van Sleigh Bells. Een groot verschil is dat zangeres Kelly en sampler André  nu worden versterkt door een drummer. Een absolute aanwinst. Vanavond wordt het publiek weer getrakteerd op de vrolijke elektronische muziek van deze Nijmeegse band. Onder leiding van de vrolijk dansende Kelly kabbelt het optreden van The Routines lekker door. Het is jammer dat veel nummers in hetzelfde tempo blijven hangen. Hierdoor knalt er niet echt een nummer uit. De dancemuziek die sterk aan de jaren negentig doet denken, brengt de eerste rijen van het publiek toch al snel in beweging.

Sleigh Bells beukt er vanaf de eerste seconde in. Openingsnummer Infinity Guitars heeft dan ook alle ingrediënten van waar Sleigh Bells voor staat. Vette beats, snoeiharde gitaren van Derek E. Miller en een schreeuwende, dan weer fluisterende zangeres Alexis Krauss. Gooi de twee voorprogramma's in een blender en je hebt feitelijk Sleigh Bells. Hoewel er met een tape wordt meegespeeld, blijft de band een genot om live te zien. Vooral zangeres Krauss is een geweldig podiumbeest. Moeiteloos windt ze het enthousiaste publiek om haar vinger, om het niet meer los te laten. In een sneltreinvaart komen alle nummer van hun debuutplaat ‘Treats’ voorbij. De ene aanstekelijke beat na de andere wordt de zaal in geslingerd, voorzien van pakkende gitaarrifjes. De stroboscoop draait tijdens het gehele optreden overuren. In korte tijd staat heel Doornroosje mee te deinen. Een crowdsurfer en stadgediver maken het feest compleet. Sleigh Bells speelt de zaal met groot enthousiasme plat. Ter afsluiting duikt Krauss ook nog het publiek in en het kookpunt is bereikt.