Afgelopen vrijdag vond de tweede Club 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen plaats bij Bosch in Arnhem. Niet uitsluitend een gezellige locatie voor Arnhemmers; het ligt namelijk op loopafstand van het centraal station. Het bandjes-met-gitarengehalte is wat lager we gewend zijn van de clubavonden; de artiesten van vanavond, Merinde en BillyConnected, maken luistermuziek. Mogelijk is het een bewust opstapje naar de Club 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen kersteditie op Tweede Kerstdag met Marten de Paepe en Aafke Romeijn.
De kleine, gezellig met stoelen en tafeltjes volgepropte zaal van Bosch stroomt langzaamaan vol tijdens het optreden van Merinde. Singer-songwriter Merinde zingt haar ‘tell tale’-teksten met een kinderlijke, hoge stem en begeleidt zichzelf op de piano. Arnold, haar multi-instrumentalist, heeft een heel instrumentarium meegenomen om de liedjes van extra kleur en smaak te voorzien. Op het podium staan een harmonium, een sample-mixer, een xylofoonachtig apparaat, een basdrum met tamboerijn en een gitaar.
Er zijn aparte keuzes gemaakt door de artiesten. Merindes hoge stem wordt gecombineerd met zware pianoakkoorden; Arnold voegt daarbij bijvoorbeeld soundscape-achtig rammelend gitaargeluid en combineert dat met een harde, droge basdrum. Is er een soundcheck uitgevoerd of is dit het gewenste resultaat? Het is jammer dat de teksten niet altijd verstaanbaar zijn, of misschien leiden de vreemde composities af. Er zitten een hoop leuke ideeën in de liedjes maar het lijkt net niet allemaal tot zijn recht te komen doordat het vreemd gecombineerd is.
Soundscape en accordeon en zwaarmoedige piano en een lief meisje in één liedje. Het is allemaal een beetje te veel van het goede en de gehelen sluiten niet lekker op elkaar aan. Het is als het eten van zelfgebakken appel-perentaart met een verse haring; beide erg lekker maar het lijkt geen goed idee deze tegelijkertijd in je mond te stoppen. Maar misschien is het een acquired taste. Het concert wordt afgesloten met twee meer up-tempo liedjes. Het op een na laatste liedje, volgens Merinde zelf een beetje een vieze, over masturberen, is het hoogtepunt van het concert.
Na Merinde mag BillyConnected aantreden. Misschien is er in de Achterhoek niet zo veel te doen, want het is duidelijk dat deze jongens al hun tijd hebben besteed aan het leegplunderen van papa’s platenkast, het grijsdraaien van Radiohead en Sigur Rós-platen, en heel, heel veel oefenen. En met resultaat, wat een vette band! Anders dan gewoonlijk staat het drumstel midden op het podium, misschien is hiervoor gekozen omdat de drummer ook zingt.Het legt de nadruk op de drumpartijen die sowieso al een vrij prominente rol spelen. Dit is absoluut niet nadelig, tenzij je natuurlijk niet van drums houdt.
De breekbare maar intense zang is niet altijd even zuiver, dat geeft het geheel een rauw randje waardoor het niet te gelikt wordt. Het blijft jongensmuziek, maar zonder overdreven hoge testosteronniveaus. De composities van de liedjes zijn intelligent; het dromerige word afgewisseld met een lekker potje beuken. Ritmewisselingen lopen naadloos in elkaar over. Het geheel doet denken aan een boswandeling op een zonnige winterzondagmorgen nadat de eerste sneeuw is gevallen: verstild, koud én zonnig warm, kwetsbaar en vrolijk.