Na een doorlooprepetitie zitten we 23 december 2011 gezamenlijk op de publieksstoelen van Theater aan de Rijn. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen is heel nieuwsgierig naar de totstandkoming van deze theatermuziekvoorstelling over een beer en trouw zijn aan je ware aard.

Jullie zitten allebei in de pop-/rockscene en maken nu een voorstelling die een kindervoorstelling wordt genoemd. Maar er staan volwassen mannen buiten met tranen in hun ogen.
Anneke lacht. Martijn: “Ja, dat is wel bizar om te horen. Dat betekent dat we op de goede weg zijn, denk ik. Dat we iets in handen hebben dat heel mooi kan worden. Daar zijn we ons tijdens het maken ook ergens wel van bewust, je voelt het! Er wordt veel (kinder)theater gemaakt en ik denk dat dit iets is wat er echt uit gaat springen. Ook omdat twee mensen uit de muziekwereld een theatervoorstelling maken. Het pakt allemaal heel mooi uit, het decor, de beelden, alles komt op een hele goede manier bij elkaar.”

En jullie met zijn tweeën, hebben jullie al een keer samengewerkt?
Anneke: “We kennen elkaar uit de scene en van naam al heel lang. We hebben één keer samengewerkt. We waren op zoek naar een tegenspeler en toen kwam Maike [Fleuren van Productiehuis Oost Nederland] met Martijn en toen zei ik ‘Ja, dat is precies goed!’ Toen wist ik nog niet dat hij hele mooie liedjes kon schrijven en zingen.” Martijn beaamt dit en Anneke vervolgt: ”Het is grappig dat dingen gevoelsmatig zijn gegaan. Zo van ‘dat klopt!’ Voor de theaterwereld is dit heel muzikaal en voor ons is het heel erg theater, het hangt een beetje tussen die twee werelden in.”

En hoe vind je het om nu theater te maken… want je maakt theater nu?
Anneke trekt een blij gezicht: “Superleuk, ik ben nog heel erg in een leerfase en ik ben alles aan het opslokken. Ik merk dat ik er ook beter in word, dus dat vind ik heel tof. Dat ik kan groeien in iets anders dan zingen of spelen. Dat is heel bevredigend voor mij. En hoe beter dan gelijk al in zo’n mooi stuk? Meteen op niveau, huppakee gewoon!”

Ik sprak net met Rob Kramer, hij heeft het idee voor de voorstelling al zeven jaar in zijn hoofd. Hij roemt het mooie samenspel van jullie beiden. Hij wilde Anneke ook omdat ze een kindje heeft: “die begrijpt dat.” Anneke, is dat voor jou ook een meerwaarde?
Anneke: “Ja, vooral in de beginfase, bij het in elkaar zetten van het stuk. Finn is nu zes en die is weleens komen kijken. Maar ik ben wel zijn moeder!” Anneke lacht: “Als Martijn mij op de grond gooit dan vindt hij dat niet tof!” Martijn: “Nee dat werkt niet! Dan komt hij me corrigeren.” Ze lachen allebei. “Maar ik heb hem het boek heel vaak voorgelezen. Hij snapt het boek en de tekeningen en hij vindt het heel mooi.”

Jullie zijn zelf de liedjes gaan schrijven. Willen jullie daar wat over vertellen? Hoe dat is gegaan?
Martijn: “Ja, Anneke was er al en ik kwam er eigenlijk bij voor de tegenkleur voor wat zij representeert in het stuk. Ze had al een aantal liedjes geschreven. Dus we zijn gewoon gaan werken en het rolde er allemaal vrij snel uit. De regisseuse [Jellie Schippers] is heel goed. Zij heeft vrij duidelijk aangegeven dat ze een liedje wilde dat zich afspeelt in de fabriek. Dat is een goede cue dus dan ga je en kom je met een tekst. Het verbaasde me zelfs, want ik heb weleens meegeschreven aan liedjes, maar ik heb nooit echt zelf liedjes geschreven, het geeft een ongelofelijk kick om mee te maken dat het zo lekker eruit rolt.” Anneke valt enthousiast in: “Ja, Martijn komt de volgende dag gewoon met een heel af nummer, tweede en derde stem erbij, beats, alles erop en eraan!”

Jullie gaan toeren, ik heb begrepen heel 2012 er zijn al ontzettend veel aanvragen. Wordt dit een soort structuurjaar voor jullie?
Anneke: “Ja, eigenlijk is het voor mij het nieuwe album en de beer en al het andere heb ik laten vallen. Want dat is gewoon genoeg, want we zijn tot het eind van het jaar volgeboekt met de plaat maar ook met de beer, dus dat gaat mooi door elkaar heen. Het grappige is dan ga je ’s middags om drie uur, speel je voor kinderen en ’s avonds of een paar dagen later kun je gewoon weer rock ’n rollen, dat vind ik superleuk!"

Dus die twee dingen, je plaat en de beer, dat wordt een heel mooi jaar voor jou! En hoe is het voor jou Martijn?
Martijn: “Ik heb geen eigen project of band op het moment. Ik ben wat meer freelance dan Anneke. De beer wordt zeker belangrijk volgend jaar dus daar maak ik ook wel tijd voor vrij, tussen alle andere bezigheden door. Ik heb er heel veel zin in.

Tijdens de repetitie zitten de kinderen te swingen in hun stoelen als die vette funk begint te spelen.
Anneke: “Ja leuk hè, ze zeggen dat muzikanten wat meer kloten hebben over het algemeen. In die zin dat Martijn natuurlijk met vette beats aankomt en kinderen kunnen dat ook wel hebben, die hoef je helemaal niet te vertroetelen.” Martijn: “Die kunnen het prima hebben, het hoeft echt niet van tralalala. Niet alleen de kinderen maar ook volwassenen zijn enthousiast." Anneke “Wij zijn ook heel blij met de reacties want voor ons is dit vrij technisch, ik ben blij dat mensen het nu al zien dat het mooi wordt.”

Wat is voor jou het moeilijkste in deze muziektheatervoorstelling?
Anneke: “Mijn eigen dingen onthouden, maar op een gegeven moment is het ook logisch, bijvoorbeeld dat de beer gaat slapen en dat dan de sneeuw komt.  Daar had ik in het begin wel moeite mee. Er zijn bepaalde stukken dan hoef je niet na te denken, dan gaat het veel lekkerder ook, lekker spelen.”

En Martijn, hoe is dat voor jou?
Martijn: “Nou, ik ben eigenlijk drummer. Dus voor mij is wat ik op de toetsen en op de accordeon doe het moeilijkst. Het is zoals Anneke ook zegt het comfortabel voelen in de hele materie en dan kun je echt gaan spelen.

Ik hoorde dat er nog nog vijf repetities zijn voor de première op 29 december 2012 in de Schouwburg Arnhem.
Martijn “Nog twee keer. Dat worden nog twee lange dagen maar dat is niet erg, dat is leuk. Dat komt helemaal goed!”