Het Leuthse Polderpopfestival trapt af met het Achterhoekse Sugartoosh. De vier noeste rockers, die inmiddels al menig bandcompetitie op hun naam hebben geschreven, doen vandaag precies wat je van ze mag verwachten. Warme en bluesy harde rock om de plukjes vroege vogels op het festivalterrein wakker te spelen. Het valt op dat het fijne suikerkontje van weleer steeds verder vervangen wordt door een heerlijk ronde ‘sanka’. De band klinkt simpelweg vetter en lekkerder dan voorheen. Het wordt dan ook hoog tijd dat dit bandje getekend wordt door een platenlabel, want het is er klaar voor.

Op het Pingopodium (speciaal voor jong talent rondom Nijmegen) speelt The Fifth Season wat covertjes uit papa’s platenkoffer (Beatles, Bon Jovi en Bob Marley). Het clubje jongens uit Beuningen oogt nog erg bleu en klinkt nog wat als een muziekschoolensemble, maar heeft in de zanger een aardig  talent in de gelederen.

Are You a Lion is een up-and-coming act uit Overijssel. Het viertal zet een sfeervolle set indie-roots-rock neer, die hoge verwachtingen schept voor de toekomst. Het kwartet mag nog werken aan de setopbouw, omdat veel nummers een zelfde traag tempo kennen. De twee steviger krentjes in de pap worden bewaard voor het laatst. Een pluim voor de subliem spelende gitarist die Are You a Lion van extra sjeu voorziet met zijn uitwaaierende gitaarpartijen. In september spelen ze tijdens de popronde in Nijmegen, gaat dat zien!

Het Groesbeekse TTS heeft qua beleving veel weg van een aanstormende kudde olifanten. Zowel de presentatie als de hardcore/metal waar dit vijftal mee op de proppen komt mag er wezen. Hoewel de nummers gedurende de setlist wat op elkaar beginnen te lijken is de impact er niet minder om. Als deze band nog wat doorgroeit en sleutelt aan het totaalgeluid, zullen ze graag geziene gasten worden tijdens metal-avonden in de krochten in den lande.

Birth of Joy wordt iedere keer beter. De ouwelullen-bluesrock in een licht  ontvlambaar jasje is pakkend genoeg om zowel jong als oud te kunnen bekoren. Hoewel de band zich soms wat verliest in oeverloos jammen, weet het drietal Achterhoekers tijdens Polderpop weer sterk te overtuigen. Tot de volgende keer heren, tijdens Rock Royale (eind augustus, Koningsplein Nijmegen)!

De eerste kennismaking met Audio Outrage, tijdens de-Affaire, was er geen om over naar huis te schrijven. Op Polderpop staat deze band veel meer op zijn plaats. De chaotische garagerock komt tussen de conculega’s op het Pingopodium deze dag in ieder geval beter tot zijn recht. Daarentegen, de output van Audio Outrage blijft toch voornamelijk bestaan uit  veel geschreeuw en halfbakken songs. Soms herbergen deze een catchy of tamelijk heavy (stoner) moment, dan weer ziedende punk. Zoals hun grootste inspiratiebron, alcoholhoudende drank, een tijdje moet rijpen, mag dit allegaartje ook nog wat doorgisten.

Zomerse reggae valt er op ieder festival wel te spotten. Organisaties zijn altijd van mening dat er een relax-uur annex verbindingsmoment nodig is in het programma. Tijdens Polderpop heeft men de keuze gemaakt voor Out of Many. Goedkope compensatiemuzak die niet aan ondergetekende besteed is. Daarnaast blijft de frontman het publiek continu aanspreken met ‘yo, Nijmeeguh’, terwijl we toch echt in Leuth zijn. Deze band is geknipt voor de uitverkoop en alle bevrijdingsfestivals.

His Band, uit het mooie land van Maas en Waal, komt niet verder dan de rand van het podium. De enigszins nerdy alto-indie, die bij vlagen aan Weezer doet denken is catchy qua zangpartijen, met name in de refreintjes. Maar de uitvoering van de gehele band is te rommelig en weinig strak.

Het Limburgse Colossa is van een geheel andere orde. Dit solide en ervaren powertrio heeft de zaakjes goed op orde. Een sterkte plaat op zak die ze live, met gemak, kunnen waarmaken. Het verlegen Polderpoppubliek durft niet tot aan het podium te geraken bij dit stevig rockende clubje. Dat zegt in dit geval meer over het volumeniveau van het festival (hard!!) dan over de vriendelijke Limbo’s. De goed uitgekiende set kent een verassing in de vorm van een opgepompte versie van Led zeppelin’s Friends. Het nummer dat de band zich goed eigen heeft gemaakt past perfect binnen dit sterke optreden.

De Millingse metalband The Unresolved heeft eindelijk een zanger gevonden. Jammer genoeg moet de beste jongen vandaag verstek laten gaan door keelontsteking. De band doet het dan maar weer zoals ze voorheen ook tekeer gingen: instrumentaal. De gevarieerde en moderne metal (o.a. een cover van Parkway Drive) is van een zeer behoorlijk niveau. Iets dat je niet zomaar verwacht van zulke jonkies. Dit talentvolle clubje gaat dit najaar een demo opnemen; onthoud die naam maar, The Unresolved. Als de beloofde zanger een goede strot heeft die past bij de muziek, gaan ze er wel komen!

The Fudge gooit alle hipkippen op de brandstapel en fikt ze af tot op het bot. Zeg maar dag-dag, bandjes als Krach; The Fudge is een tien keer betere live band, waarop het goed dansen is. De grappige en inventieve muziek van the Fudge is zeer energiek en eigenwijs. Met een apart soort pathos, gekke bekken en sterk spel, weet het zestal een deel van het Polderpoppubliek, volledig in te pakken. Noem het eclectische indie, noem het noise-pop, noem het dansrock, noem het wat je wilt. The Fudge laat vandaag zien één van de beste nieuwkomers te zijn in de Nederlandse muziekscene. Check ze uit tijdens de Nijmeegse editie van de popronde, voordat ze eind september hun album uitbrengen en groot gaan worden.

De derde Achterhoekse band op het programma van deze dag is Villa Zeno. Maar dit is wel duidelijk de minste van de drie. De barblues van dit trio past niet echt op een festival als dit. Lekker in de kroeg blijven mannen!

Aan het Haagse Splendid de taak om op feestelijke wijze deze 22e editie van Polderpop te besluiten. Het 3fm-aalgladde reggeapopclubje doet dat exact zoals men ook in de studio klinkt. Foutloos en tot in detail uitgedacht (zowel in geluid als beeld). Zonder enig greintje originaliteit is dit de ideale ‘music for the masses… and making money’. Maar het afsluitende feestje is er niets minder om!