Drie relatief jonge rockbands delen deze avond het podium van Merleyn. Aanleiding: de ep-presentatie van Deaf by Stoning. Captain Ortega en There was a Firefight spelen als support. Alle drie de bands doen een alleraardigst setje, waar nog wel wat aan te sleutelen valt. Toch mag dit de pret niet drukken.
There Was A Firefight speelt vandaag hun tweede optreden. Dan is het natuurlijk helemaal niet verkeerd om dat al direct op een gerenommeerd podium als dat van Merleyn te mogen doen. Toch is het niet vreemd dat dit nieuwe viertal hier speelt. Driekwart van de band werkt met grote regelmaat voor dit leukste podium in Nijmegen. There Was A Firefight hoeft zich absoluut niet te schamen voor het optreden in de thuiskerk. De muziek, die ergens laveert van And So I Watch You From Afar en andere postrockers tot een snufje Tool en een lik stonerrock, is plezierig om aan te horen. Hoewel de nummers soms wat onaf klinken en de spaarzame zangpartijen nog niet echt een passend plekje binnen de afzonderlijke songs plekje hebben gevonden, levert het een prettige kennismaking met dit nieuwe clubje op. Nog wat sleutelen aan eigen geluid en nummers, beter op elkaar ingespeeld raken, het aftandse slappen op de bas overlaten aan de funkbroeders, en There Was A Firefight zal een geliefde naam in Nijmegen en omstreken kunnen worden.
De band met de geweldige naam Captain Ortega komt de feestvreugde eveneens een moppie versterken. Tevens wordt het ook hoog tijd om dit clubje testosteronrockers een keertje op een volwaardig podium aan het werk te zien. Het vijftal doet vandaag haar uiterste best om een energiek en scherp optreden neer te zetten en slaagt daar zeker in. Hoewel de originaliteit soms ver te zoeken is, balanceert Captain Ortega knap op het iele lijntje tussen het vuur van Gluecifer en the Hellacopters enerzijds en opgeblazen stadionrock anderzijds. Soms slaan de heren, met name de zanger, wat te ver door richting poser-rock. Maar over de gehele linie geeft de ontdekker van de Snorkels vandaag een strak potje harde rock weg, waarbij vooral opvalt dat Captain Ortega als collectief sterk in de groei is.
Stoner-adepten Deaf By Stoning vinden het tijd om hun plaatje Burning Down een volwaardige doop te geven. De vrees bestaat dan ook dat Deaf By Stoning in de beginnersfout trapt om hun gehele oeuvre, inclusief probeersels en covers, ten gehore te brengen. Dit levert meestal een oeverloos en vooral veel te lange uitputtingsslag op. Gelukkig bespaart Deaf By Stoning het publiek de doodbloedsessie, al doet het optreden wat langdradig aan. Het overdadige zit ‘m in het verschil in kwaliteit tussen de onderlinge nummers van het viertal. Opvallend is dat de tragere nummers stukken beter zijn dan de vlottere. De snellere nummers lijken ook nog eens erg veel op elkaar en dat levert uiteindelijk de spreekwoordelijke eenheidsworst op.
Het is mooi om te zien dat de vier heren echt kicken op hun geluid en muziek. Ze hebben dan ook zeker wel wat in hun mars. De zanger beschikt over een, voor het genre, uitstekende strot. De dikke stonersound (op de lelijk klinkende snare na) en het naar Kyuss’ Spaceship Landing refererende nummer mogen er absoluut wezen. De band blijft daarnaast erg schatplichtig aan de Zweedse school van stonerrockers, zoals Astroqueen en Lowrider. Het is de band dan ook duidelijk niet te doen om te vernieuwen, maar om te genieten en genietbaar te maken, en juist dat doen ze meer dan aardig! Deaf By Stoning daarom absoluut niet misstaan op het Rock Royale festival, een dag na deze gezellige presentatie.
There Was A Firefight speelt vandaag hun tweede optreden. Dan is het natuurlijk helemaal niet verkeerd om dat al direct op een gerenommeerd podium als dat van Merleyn te mogen doen. Toch is het niet vreemd dat dit nieuwe viertal hier speelt. Driekwart van de band werkt met grote regelmaat voor dit leukste podium in Nijmegen. There Was A Firefight hoeft zich absoluut niet te schamen voor het optreden in de thuiskerk. De muziek, die ergens laveert van And So I Watch You From Afar en andere postrockers tot een snufje Tool en een lik stonerrock, is plezierig om aan te horen. Hoewel de nummers soms wat onaf klinken en de spaarzame zangpartijen nog niet echt een passend plekje binnen de afzonderlijke songs plekje hebben gevonden, levert het een prettige kennismaking met dit nieuwe clubje op. Nog wat sleutelen aan eigen geluid en nummers, beter op elkaar ingespeeld raken, het aftandse slappen op de bas overlaten aan de funkbroeders, en There Was A Firefight zal een geliefde naam in Nijmegen en omstreken kunnen worden.
De band met de geweldige naam Captain Ortega komt de feestvreugde eveneens een moppie versterken. Tevens wordt het ook hoog tijd om dit clubje testosteronrockers een keertje op een volwaardig podium aan het werk te zien. Het vijftal doet vandaag haar uiterste best om een energiek en scherp optreden neer te zetten en slaagt daar zeker in. Hoewel de originaliteit soms ver te zoeken is, balanceert Captain Ortega knap op het iele lijntje tussen het vuur van Gluecifer en the Hellacopters enerzijds en opgeblazen stadionrock anderzijds. Soms slaan de heren, met name de zanger, wat te ver door richting poser-rock. Maar over de gehele linie geeft de ontdekker van de Snorkels vandaag een strak potje harde rock weg, waarbij vooral opvalt dat Captain Ortega als collectief sterk in de groei is.
Stoner-adepten Deaf By Stoning vinden het tijd om hun plaatje Burning Down een volwaardige doop te geven. De vrees bestaat dan ook dat Deaf By Stoning in de beginnersfout trapt om hun gehele oeuvre, inclusief probeersels en covers, ten gehore te brengen. Dit levert meestal een oeverloos en vooral veel te lange uitputtingsslag op. Gelukkig bespaart Deaf By Stoning het publiek de doodbloedsessie, al doet het optreden wat langdradig aan. Het overdadige zit ‘m in het verschil in kwaliteit tussen de onderlinge nummers van het viertal. Opvallend is dat de tragere nummers stukken beter zijn dan de vlottere. De snellere nummers lijken ook nog eens erg veel op elkaar en dat levert uiteindelijk de spreekwoordelijke eenheidsworst op.
Het is mooi om te zien dat de vier heren echt kicken op hun geluid en muziek. Ze hebben dan ook zeker wel wat in hun mars. De zanger beschikt over een, voor het genre, uitstekende strot. De dikke stonersound (op de lelijk klinkende snare na) en het naar Kyuss’ Spaceship Landing refererende nummer mogen er absoluut wezen. De band blijft daarnaast erg schatplichtig aan de Zweedse school van stonerrockers, zoals Astroqueen en Lowrider. Het is de band dan ook duidelijk niet te doen om te vernieuwen, maar om te genieten en genietbaar te maken, en juist dat doen ze meer dan aardig! Deaf By Stoning daarom absoluut niet misstaan op het Rock Royale festival, een dag na deze gezellige presentatie.