Destine opent Appelpop 2010 terwijl de tent nog maar weinig gevuld is, hoewel de gillende tienermeisjes ervoor zorgen dat het lijkt alsof er een grote menigte voor de band klaarstaat. Destine heeft er duidelijk zin in en maakt indruk met hun enthousiasme, zodat de bandleden ook het overige publiek voor zich winnen. De Australische zangeres Gabriella Cilmi danst van begin tot eind over het podium heen en zweept op deze manier een inmiddels goed gevulde tent met zich mee. Haar bekende hitjes wisselt ze af met nieuwe nummers, die allemaal even energiek worden neergezet.
De bandleden van het Haagse All Missing Pieces mogen dan wel jong zijn, ze timmeren al een behoorlijke tijd aan de weg. Met hun krachtige optreden krijgen ze het publiek vrijwel meteen op de hand. De band maakt een mooi feestje van hun optreden en toont aan veel in hun mars te hebben. Giovanca is net terug uit Curaçao en lijkt niet onder de indruk om weer terug te zijn in het regenachtige Nederland. De altijd stralende zangeres spettert dit keer niet zo van het podium af zoals ze vaker heeft laten zien. Desondanks geeft ze een gedegen optreden en deint het publiek mee op haar bekende liedjes.
De Culemborgse band The Shibby’s, winnaars van zowel de jury- als de publieksprijs van de Parel van de Betuwe, toont aan het optreden in Tiel meer dan verdiend te hebben. Waar eerst alleen nog een handjevol vrienden van de jongens bij het podium staat, overtuigen Richie van Dijk en zijn band ook voorbijgangers met hun funkrock. Bij Caro Emerald waan je je weer even in de jaren '50. Niet alleen de jazzy muziek, maar ook de kleren van de gehele band en de sfeer; alles is tot in de puntjes verzorgd. Dit zou ook een kritiekpunt kunnen zijn, omdat het kan lijken alsof de set elke avond op dezelfde manier wordt uitgevoerd. Maar spontane momenten zijn er ook, wat het optreden sprankelend en fris maakt.
De wat oudere Nederlandstalige band Urf, Runt & Rukvet No. 8 uit Tiel leek vooraf wat uit de toon te vallen in de line-up, maar de formatie bewijst eens te meer met ogenschijnlijk simpele teksten toch schitterende liedjes te kunnen maken. De intensiteit van de nummers maakt de enigszins eenvoudige podiumpresentatie meer dan goed. De Brabantse gezelligheid straalt van het podium bij de afsluiter op vrijdagavond. Guus Meeuwis wisselt met gemak gevoelige en opzwepende nummers af en schuwt het ook niet om tussen de liedjes door de menigte te vermaken. Het hoofdpodium in Tiel gaat Guus en zijn band net zo makkelijk af als een groot stadion, wat ook meteen de kracht van de band duidelijk maakt.