Vijf jaar lang heeft Back2School, tegelijk met het openen van de schooldeuren, de deuren van Willemeen wagenwijd opengezet om het lesjaar goed van start te gaan. Aan deze traditie komt dit jaar mogelijk een einde. Het publiek laat het simpelweg afweten, en enkele bands ook, op hun manier.
Deadbeat Passenger oogt deze avond niet al te geïnspireerd. De band, waarin sowieso erg weinig interactie tussen de vier leden te bespeuren valt, lijkt vanavond geen greintje liefde voor elkaar of het publiek te hebben. Hoewel de band grossiert in pakkende korte nummers en zanger Lawrence Mul behept blijft met één van de beste stemmen uit de Nederlandse rock-’n-roll, overtuigt Deadbeat Passenger niet. De nummers lijken op elkaar, de muziek ‘rollt’ niet en in plaats van te grooven is het zelfs square. De bloedmooie, strak spelende drumster doet haar best, maar de beats zijn vlak, rechtdoor en deadly voor een beetje beweging. Het draagt er vooral aan bij dat Deadbeat Passenger bij een soort van houthakkersgilde gaat behoren. Hierbij rijst de vraag, of dit ooit de bedoeling is geweest toen ze deze band startten…
Het optreden van The James op het cafépodium is erg statisch, maar imponeert wel. De liedjes doen soms aan de filmscore van Into The Wild denken, deels door het aan Eddy Vedder refererende stemgeluid van de zanger. De nummers waaieren nogal eens op fijne wijze uit, maar vervelen niet. Hoewel het laatst gespeelde nummer nogal een misser is en de uitvoering soms nog te wensen over laat, speelt The James uit Arnhem een goede soundtrack voor de huidige herfst.
Liquid Snow is Drutens trots op muziekgebied, maar vandaag even niet. De band lijkt patent te hebben op rommelige optredens, maar nu doet dit euvel hen volledig de das om. Het geluid is zo ver uit balans dat Liquid Snow klinkt als een stelletje brugklassers in een schoolband. Misschien zou de band, inmiddels uitgebreid tot een vijftal, er goed aan doen om hun zeker niet onaardige nummers uit te gaan voeren op een My Bloody Valentine-/A Place to Bury Strangers–achtige manier. Oftewel, oorverdovend luid, met onderlaags het ‘liedje’. Het zou goed passen omdat de muziek er verwantschap mee heeft. Het optreden van vandaag zullen we maar gauw vergeten.
De emo-indie van seanpenn hinkt op twee benen. De nummers zitten interessant in elkaar vanwege de tweezijdigheid ervan. Maar laat nou het ene gedeelte echt heel erg goed zijn en het andere werkelijk tenenkrommend, tja, wat dan? Een korte uitleg; zolang seanpenn zich toelegt op het liedje, klinkt het als een tamme emopopprutband die zo met Tokio Hotel op tour kan. De band komt echter op heel mooi soundscape-achtig spoor terecht, wanneer ze afwijkt van het geijkte pad. Dit levert echt prachtige gedeelten op in de set. Het is vast een bewuste keuze zijn van de band om hun muziek op deze wijze te componeren., maar mijns inziens kunnen ze beter twee bands oprichten. Eén voor de centen, om de andere band met de mooie en bijzondere muziek te financieren.
De doedel van de dag gaat vandaag naar neWax; totaal oninteressante hipkippen-indie met een ‘zanger’ die middels een overdaad aan maniertjes alle aandacht opeist. Hoewel de muzikanten van het Utrechtse kwartet wel degelijk hun instrumenten beheersen, hebben ook zij (net als de meeste bands tijdens Back2School) te kampen met een erbarmelijk live-geluid, iets waar ze ten dele zelf debet aan zijn. neWax wil te veel en vergeet daardoor wat echt belangrijk is, namelijk een degelijk optreden neerzetten. De groep moet zich ontdoen van al die fratsen (lees: de figuur die doet alsof hij een zanger is) en zich richten op muziek maken.
Iedere generatie goede muzikanten uit een regio werpt vruchten af. In de Achterhoek zijn de afgelopen jaren een fijn stel bands opgestaan. In hun kielzog volgen dan de jongere broertjes die ook wel willen wat broerlief allemaal klaarspeelt in den lande. Zo wil The Beat Conspiracy in de voetsporen van The Bloody Honkies en Automatic Sam rocken. Dat doen ze niet onverdienstelijk, maar er is nog flink wat werk te verzetten. Hun muziek mist net dat extra beetje finesse en dynamiek. Dat hebben ze nog niet genoeg van Grote Broer afgekeken. The Beat Conspiracy speelt een aardig setje en laat in ieder geval zien dat het nog lang niet afgelopen is met de stroom aan lekkere rockbands uit de Achterhoek.
Op het hoofdpodium moet Black Bottle Riot de klus klaren om deze editie van Back2School op waardige wijze ten grave te dragen. Het viertal doet dat zoals we van hen gewend zijn; hard en met verve. De heren geven muziekles aan de andere bands. Ook al is het geluid ruk, laat het publiek het afweten, loopt het tijdsschema in het honderd… Het maakt allemaal geen bal uit. Speulen godnondeju!! Niks meer niks minder, dat is rock-’n-roll, punt!
Deadbeat Passenger oogt deze avond niet al te geïnspireerd. De band, waarin sowieso erg weinig interactie tussen de vier leden te bespeuren valt, lijkt vanavond geen greintje liefde voor elkaar of het publiek te hebben. Hoewel de band grossiert in pakkende korte nummers en zanger Lawrence Mul behept blijft met één van de beste stemmen uit de Nederlandse rock-’n-roll, overtuigt Deadbeat Passenger niet. De nummers lijken op elkaar, de muziek ‘rollt’ niet en in plaats van te grooven is het zelfs square. De bloedmooie, strak spelende drumster doet haar best, maar de beats zijn vlak, rechtdoor en deadly voor een beetje beweging. Het draagt er vooral aan bij dat Deadbeat Passenger bij een soort van houthakkersgilde gaat behoren. Hierbij rijst de vraag, of dit ooit de bedoeling is geweest toen ze deze band startten…
Het optreden van The James op het cafépodium is erg statisch, maar imponeert wel. De liedjes doen soms aan de filmscore van Into The Wild denken, deels door het aan Eddy Vedder refererende stemgeluid van de zanger. De nummers waaieren nogal eens op fijne wijze uit, maar vervelen niet. Hoewel het laatst gespeelde nummer nogal een misser is en de uitvoering soms nog te wensen over laat, speelt The James uit Arnhem een goede soundtrack voor de huidige herfst.
Liquid Snow is Drutens trots op muziekgebied, maar vandaag even niet. De band lijkt patent te hebben op rommelige optredens, maar nu doet dit euvel hen volledig de das om. Het geluid is zo ver uit balans dat Liquid Snow klinkt als een stelletje brugklassers in een schoolband. Misschien zou de band, inmiddels uitgebreid tot een vijftal, er goed aan doen om hun zeker niet onaardige nummers uit te gaan voeren op een My Bloody Valentine-/A Place to Bury Strangers–achtige manier. Oftewel, oorverdovend luid, met onderlaags het ‘liedje’. Het zou goed passen omdat de muziek er verwantschap mee heeft. Het optreden van vandaag zullen we maar gauw vergeten.
De emo-indie van seanpenn hinkt op twee benen. De nummers zitten interessant in elkaar vanwege de tweezijdigheid ervan. Maar laat nou het ene gedeelte echt heel erg goed zijn en het andere werkelijk tenenkrommend, tja, wat dan? Een korte uitleg; zolang seanpenn zich toelegt op het liedje, klinkt het als een tamme emopopprutband die zo met Tokio Hotel op tour kan. De band komt echter op heel mooi soundscape-achtig spoor terecht, wanneer ze afwijkt van het geijkte pad. Dit levert echt prachtige gedeelten op in de set. Het is vast een bewuste keuze zijn van de band om hun muziek op deze wijze te componeren., maar mijns inziens kunnen ze beter twee bands oprichten. Eén voor de centen, om de andere band met de mooie en bijzondere muziek te financieren.
De doedel van de dag gaat vandaag naar neWax; totaal oninteressante hipkippen-indie met een ‘zanger’ die middels een overdaad aan maniertjes alle aandacht opeist. Hoewel de muzikanten van het Utrechtse kwartet wel degelijk hun instrumenten beheersen, hebben ook zij (net als de meeste bands tijdens Back2School) te kampen met een erbarmelijk live-geluid, iets waar ze ten dele zelf debet aan zijn. neWax wil te veel en vergeet daardoor wat echt belangrijk is, namelijk een degelijk optreden neerzetten. De groep moet zich ontdoen van al die fratsen (lees: de figuur die doet alsof hij een zanger is) en zich richten op muziek maken.
Iedere generatie goede muzikanten uit een regio werpt vruchten af. In de Achterhoek zijn de afgelopen jaren een fijn stel bands opgestaan. In hun kielzog volgen dan de jongere broertjes die ook wel willen wat broerlief allemaal klaarspeelt in den lande. Zo wil The Beat Conspiracy in de voetsporen van The Bloody Honkies en Automatic Sam rocken. Dat doen ze niet onverdienstelijk, maar er is nog flink wat werk te verzetten. Hun muziek mist net dat extra beetje finesse en dynamiek. Dat hebben ze nog niet genoeg van Grote Broer afgekeken. The Beat Conspiracy speelt een aardig setje en laat in ieder geval zien dat het nog lang niet afgelopen is met de stroom aan lekkere rockbands uit de Achterhoek.
Op het hoofdpodium moet Black Bottle Riot de klus klaren om deze editie van Back2School op waardige wijze ten grave te dragen. Het viertal doet dat zoals we van hen gewend zijn; hard en met verve. De heren geven muziekles aan de andere bands. Ook al is het geluid ruk, laat het publiek het afweten, loopt het tijdsschema in het honderd… Het maakt allemaal geen bal uit. Speulen godnondeju!! Niks meer niks minder, dat is rock-’n-roll, punt!