Doornroosje oogt bij vroege binnenkomst al redelijk gevuld, maar dat is te verwachten met een uitverkochte Planet Rose. Het publiek is gemiddeld gezien wat ouder dan andere edities, zo lijkt het, maar dat kan te maken hebben met de headliner van de avond. Jeff Mills is immers zelf ook al 47 jaar, hoewel je hem dat niet snel zal geven. Zijn huidige project ‘Sleeper Wakes’ typeert zich als door science fiction geïnspireerde, epische technosets. Het is waarschijnlijk dat de invloed daarvan zal doorklinken in zijn optreden van vanavond. Hoe dan ook, elk technominnend hart zal vol verwachting kloppen, want het is alweer tien jaar geleden dat de tovenaar met de buitenaardse ogen vaste voet op Nijmeegse bodem zette.
Het voorprogramma van Mills, Delta Funktionen, begint de avond ingetogen. De dj produceert wat blikkerig aandoende, doffe en daarom niet heel dansbare beats. Toch kent zijn muziek een duistere, sferische progressie, die het geheel een interessante gelaagdheid geeft. Ondertussen raakt de zaal steeds meer gevuld met liefhebbers van Mills.
In de kleine zaal worden bezoekers de hele avond getrakteerd op een trits vrouwelijke dj’s. De dj-dames die hier draaien zijn een kleine lust voor het oog, dat moet gezegd worden. Hun muziek en performance hebben grote aantrekkingskracht en ze maken, voornamelijk aan het begin van de avond, van de kleine zaal de ruimte met de meeste danspotentie. Mirella Kroes bijt het spits af en stuurt van meet af aan een soepele, soulvolle technotrein de ruimte in.
Lilith is de tweede stuurvrouw aan boord. Zij lijkt wel de tweelingzus van Mirella, maar dan minder gestileerd. Ze klinkt ook wat monotoner in haar muzikale keuze. Verder heeft ze vooral te lijden onder het ondankbare euvel dat Jeff in de andere zaal aanvangt. Lilith moet het tijdelijk dus doen met een haast ongevulde ruimte. Johanna Mercker is de afsluiter van het fijne trio. Zij laat net als haar voorgangsters met haar set een warmte de zaal in stromen, waarin het publiek zich steeds gemoedelijk en verlangend onderdompelt.
Lest best dan. Jeff Mills is heer en meester, ook vanavond. Zijn techno van nu is opzwepend, weliswaar praktisch vocaalloos. Het is techno in volle vaart en uitermate dansbaar. De zaal is erg donker, dus om nog iets te kunnen zien van de legende himself, ben je verplicht direct voor de dj booth te staan. Jeff draait erg geconcentreerd; licht voorover gebogen over de apparatuur geeft hij de aanblik van een mediterende monnik. Het geeft een mooi gezicht!
De stijl die Mills tentoonspreidt kent een formidabele opbouw van spanning. Darko Esser, de programmeur van Doornroosje, verwoordt de kunsten van Jeff treffend in een van zijn posts op Facebook: “De oude meester ging gisteren echt alle kanten uit: diep spacend/sci-fi techno, keihard knallen, oude detroit/chicago acid house/disco classics en die 909 sessies pffff... elke x weer kippenvel.. WAT EEN HELD!!”. Die kunt u in uw zak steken, meneer Mills. Maar komt u de volgende keer wel wat eerder terug dan na tien jaar?