Woost en The Van Jets kunnen er wat van

Kwalitatief sterke beurt van gelouterde en jonge artiesten

Tekst: Paul Aerts / Foto's: Mark Ooms ,

Een avond met sterke indiebands die hun instrumenten toch iets meer mogen laten spreken. Als je goed bent, wordt er immers meer van je verwacht!

Kwalitatief sterke beurt van gelouterde en jonge artiesten

De bands hebben lootjes getrokken voor de volgorde van het programma vanavond. Woost heeft nummer één getrokken en mag dus starten met de co-headlineshow in Merleyn. Dat de heren van Woost al acht jaar bezig zijn, is tijdens het eerste nummer Telescopia al goed te horen. De muzikanten zijn op elkaar ingespeeld en laten meteen horen dat ze alle vier kunnen zingen. Het koortje aan het eind van het openingsnummer is perfect in harmonie. De muziek van Woost doet een beetje denken aan het Vlaamse Novastar, landgenoten van de tweede band van vanavond. Het is druk in Merleyn, Woost blijkt in Nijmegen erg populair. Een van de gitaristen van Woost woont in Nijmegen en hij is vast blij met de Nimweegse opkomst.

De set klinkt uitermate strak, misschien zelfs iets te strak en gelikt. Woost staat zijn mannetje, maar na vijf eenheidskoortjes en de snikkende stem van leadzanger Koen-Willem Toering gaat het een beetje vervelen. Het mag allemaal wel wat spannender. Gelukkig klinkt, als de ogen half stok gaan, een groovende rockriff die weer wat leven in de brouwerij brengt. Woost houdt de aandacht er net bij. Het viertal speelt naast eigen nummers ook een cover van Smashing Pumpkins. Helaas heeft het overgrote deel van de zaal nog nooit van de jaren negentigband van Billy Corgan gehoord. Als de band het themalied van hun 6 Minutes South tour speelt, wordt de hunkering naar de tweede act van vanavond sterker.

Die tweede band, The Van Jets, komt uit het Vlaamse Gent en Oostende. De obscure sound die de zaal ingespeeld wordt, past bij hun dorp van afkomst. De band weet de donkere britpopvibe van bands als Franz Ferdinand en Arctic Monkeys over te brengen. Hoewel dergelijke bands het podium vaak in een houthakkersblousje en een kapotte spijkerbroek beklimmen, pakken The Van Jets het heel anders aan. Met een ruige uitstraling, waarbij ze een 80’s glamrock make-upje niet schuwen, brengen de Belgen hetzelfde obscure gevoel over als de muziek die ze maken. De rock rollt prima vanavond, de band is in vorm.

Ook al is een deel van het publiek spoorloos verdwenen, er is nog genoeg volk dat kan genieten van de powerindie. Net als over Woost kan over deze muzikanten vermeld worden dat ze behoorlijk strak spelen, maar dat er wel wat meer uit gehaald mag worden. Een lekker modulatietje hier, een spannend drumelementje daar, dat zou de muziek goed doen en wat meer excitement brengen.

Er moet gezegd worden dat het muzikale aanbod vanavond uitermate goed is, maar… Als je goed bent, wordt er vanzelfsprekend ook meer van je verwacht!