Voor deze editie van Kaf en Koren is gekozen voor een nieuwe opzet: de halve finales worden geschrapt. Aan het einde van de voorrondes zullen de vier bands met de hoogste scores in de finale staan in Doornroosje op 17 juni.

De eerste deelnemer, Roughhouse, geeft een ietwat verwarrende indruk in het Cultuurcafé, opeens waan ik mij in een kolkend stadion. Het optreden van Roughhouse uit Eindhoven is te klein voor een café en uitermate geschikt voor de grotere podia, er zit veel beweging in. De drummer is de enige van dit vijftal die stil kan blijven zitten. Meerdere malen duiken de leden het publiek in, dat er duidelijk zin in heeft. Ook muzikaal gezien maakt Roughhouse indruk. Er zit een behoorlijke dosis funk in de rock. Alle trukendozen worden opengemaakt om het optreden qua muziek en podiumpresentatie boeiend en opzwepend te maken. Roughhouse staat dan ook als een huis. Wat mij betreft mag Roughhouse 17 juni nu al vrijhouden. Maar met al die trucjes en variaties ontbreekt het wel aan een eigen gezicht. Roughhouse is van vele markten thuis, maar ze hebben nog een vaste marktplaats nodig.

De intentie van Intended wordt nooit helemaal duidelijk. De twee dames en de twee heren komen op geen enkel moment uit de verf. Niet alleen vanwege enkele technische problemen, maar ook omdat Intended weinig uitstraling heeft en er hulpeloos bijstaat. Hier en daar wordt er een beetje met de schouders geschud en dat was het dan qua podiumpresentatie. De enige beweging die erin zit, is wanneer bassiste Lisa en toetsenist Daniël meerdere malen naar boven wijzen. Waarschijnlijk naar de Lieve Heer, want de lieflijke pop zal zeker aanslaan bij puberale meisjes op de EO-Jongerendag. Voor de rest ontbeert het een eigen smoel en wat pit. Blijkbaar zit het er wel in, want in het slotnummer komt enige emotie los. Jammer genoeg alleen voor ongeveer twee seconden.

Modesty Calls, vorig jaar al deelnemer aan de Roos van Nijmegen, is alles behalve bescheiden, want het kwintet gaat er vol in. Echte spierballenrock uit de woestijn krijgt het publiek hier voorgeschoteld. In de loop van het optreden gaan de nummers teveel op elkaar lijken en er ontstaat er een brij aan muzikaal geweld. Er zit weliswaar een brok energie in, maar het is weinig vernieuwend en ook niet hoogstaand. De verveling begint toe te slaan, ondanks het voortstuwen van Modesty Calls. Daarnaast heeft zanger Martijn moeite om het geweld van de band bij te houden. Zijn grommen en zijn uithalen halen het vaak verre van net niet. En kan iemand een keertje die stomme koebellen van het podium halen?! Die zouden verboden moeten worden!

De jury vond Roughhouse retestrak en muzikaal erg sterk. De danspasjes konden de juryleden ook wel bekoren. Wel vond de jury dat zanger Kai de boel overschreeuwde om bij de les te blijven. Zij kregen een score van 79%. Intended was radiovriendelijk en meezingbaar. Echter, de jury miste originaliteit. Mede daardoor krijgt Intended een score van 55%. De jury vergeleek Modesty Calls met een stoomwals. Maar ook stoomwalsen hebben remmen en die mag Modesty Calls wel vaker gebruiken. Het was een brij van geluid en de zang werd als afgeknepen omschreven. Uiteindelijk leverde het een score op van 59%.

Op 30 maart vindt de tweede ronde plaats met Loosely Inspired, At Zero en Velcro Tapes, wederom in het Cultuurcafé. Daarna zullen we ook weten wie de finale uit zijn agenda kan strepen.