New Model Army moet het vooral hebben van zijn reputatie

Lekker meezingen op oud en nieuw werk van deze bevlogen band

Tekst: Ellen Webbink / Foto's: Bernard Bodt ,

De Britse band New Model Army speelde in Luxor Live. Deze band trok vooral oude fans uit Nederland en Duitsland, die alles konden meezingen. Voor de fans kon New Model Army niets fout doen, maar de band moest het vooral hebben van zijn reputatie.

Lekker meezingen op oud en nieuw werk van deze bevlogen band

Het voorprogramma is The Resistance Plot, een jonge Nederlandse band. Ze spelen lekkere uptempo liedjes en de vergelijking met Nickelback dringt zich een paar keer op. Echt heel origineel is het niet, maar het is strak en ook de zang maakt indruk. Als ze zo enthousiast blijven spelen, kan het nog wel heel wat worden met deze jongens. Het lijkt misschien wat merkwaardig gekozen, deze openingsact, en tijdens ombouwen blijkt ook dat de dj niet zo goed snapt wat er vanavond speelt. Ongeïnspireerd en vermoeid draait hij punk en tergend slechte emo-metal. Grappig om te zien, maar er had net zo goed een cd op kunnen staan.

New Model Army bestaat al sinds de jaren tachtig, maar dat betekent niet dat we te maken hebben met een comeback van deze folk-rock formatie. Ze zijn gewoon nooit opgehouden. New Model Army is Justin Sullivan, de frontman, want de band bestaat niet meer in de originele bezetting. Dat is wel te horen, maar gelukkig is Sullivan bevlogen en boos als altijd. Het publiek gaat al net zo lang mee als hij zelf en getooid in het zwart en in bandshirts komen ze uit heel Nederland en Duitsland. Dit zijn echte fans, want alle nieuwe en oude hits zingen ze woord voor woord mee.

Zoals altijd roept Sullivan bij opkomst: “Okay!” en ze spelen States Radio, een nummer van de nieuwste cd Today Is A Good Day. In vergelijking met de laatste paar platen is deze cd ouderwets goed en zal wel een paar klassiekers voortbrengen. Veel van de oude hits, zoals bijvoorbeeld White Light, worden vanavond ook gespeeld. Sullivan zelf verklaart de hernieuwde bevlogenheid door de kredietcrisis. Het falen van de banken en het kapitalisme bevestigt wat hij allang weet. De aarde wordt er heel wat mooier op zonder geld, genetische manipulatie en andere westerse verworvenheden.

Helaas zijn het charisma en het enthousiasme van Sullivan wel de bepalende factoren vanavond. Het geluid en de rest van de band vallen namelijk wat tegen. Vooral bij de oude nummers speelt dit parten. Toen de band nog een violist had, zat er in Vagabonds een solo, nu proberen ze deze partij op de elektrische gitaar te spelen. Ze hadden het beter weg kunnen laten. Ook bij het spelen van het andere oudere werk blijkt dat de nieuwe bandleden minder goed raad weten met de snelle bas- en gitaarlijnen van vroeger. 51st State, een nummer over het Amerikaanse imperialisme, is gelukkig een uitzondering en iedereen zingt dat uitbundig mee. Dan blijkt toch dat New Model Army het moet hebben van de reputatie. Als ik ze voor het eerst had gezien, had ik niet geweten of ik nog een keer zou zijn gegaan. Maar nu ga ik over een paar jaar weer eens kijken of ik alle teksten nog ken.