De Arnhemse Miriam Moczko stond lange tijd bekend als ‘die singer-songwriter met dat rode haar’. Een kort samenwerkingsverband met Lavalu en een tour door Australië verder sprak 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen met de ambitieuze muzikante over down under, muzikale evolutie en huiskamerconcerten.

Je bent net terug van een tour door Australië. Hoe was dat?

Het was echt heel erg leuk. Ik heb er drie maanden rondgereden met een auto die ik daar gekocht heb en zo ben ik de oostkust van Brisbane tot aan Melbourne langsgegaan om shows te bezoeken en zelf op te treden. Ik heb in ongeveer tweeënhalve maand toch wel vijfentwintig optredens gedaan en dat was ontzettend leuk om te doen. Het was bedoeld als een soort promotour en ook een beetje om een fanbase op te bouwen. Ik ben van plan om aan het eind van dit jaar weer terug te gaan.  

Waarom Australië?

Als puber ben ik daar al een jaar geweest en heb ik een heerlijk jaar gehad. Ik heb daarna veel Engelstalige nummers geschreven en die wilde ik wel eens uittesten bij mensen die het Engels als moedertaal hebben. Verder is het publiek daar heel erg vriendelijk en ze zijn zeer geïnteresseerd in mij en mijn muziek. Ik heb daardoor zelfs een singer-songwriter wedstrijd gewonnen met als prijs een tv-interview. Dat was heel raar maar vooral ook heel leerzaam om te doen. Ik heb ook nog een radio interview gedaan en toen mocht ik een uur lang de plaatjes draaien die ik leuk vond, dat was echt gaaf. Alle avonturen zijn te lezen in het tourblog dat ik bijhield voor 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen!

Je bent alweer een klein tijdje terug in Arnhem, wat nu?

Ik ben van plan om een woonkamertour te gaan doen. Ik krijg nog niet de allergrootste zalen vol en dus doe ik het rustig aan. Ik ben aan het schrijven aan mijn debut album, maar alles moet natuurlijk helemaal perfect zijn dus ik ga er alle tijd voor nemen. Voordat mijn debuut klaar is wil ik misschien eerst een voorproefje uitbrengen. In de vorm van een live-cd bijvoorbeeld.

Wat heb je hiervoor allemaal gedaan?

Ik heb het conservatorium afgerond in de richting jazz- en popzang. Als afstudeerproject hebben we de band Push gevormd. Daarna ben ik in een ‘barbie-trash-rockband’ – Chicadeliq - gaan zingen. Dat was samen met Mariëlle van Lavalu. We konden alleen maar zingen en ik heb voor die gelegenheid piano leren spelen, dat ging vooral in het begin echt met één vingertje tegelijk. Een andere vriendin, Yaso  Romero Fernandez, vond het wel leuk om bas te leren spelen en ging daarmee een beetje pingelen. Het was allemaal weinig professioneel, maar we vonden het hartstikke leuk. Ook de andere muzikanten uit deze band deden van alles waar ze niet voor opgeleid waren, dat vind ik ook leuk: je moet muziek zelf leren maken, je hoeft niet alles op muziekles te leren.

Wie of wat heeft jou geïnspireerd om liedjes te gaan schrijven?

Toen ik nog heel klein was, zong mijn moeder vaak liedjes voor me. Sommigen daarvan raakte me echt enorm en kon ik er heel hard om huilen, wat mijn moeder dan weer niet snapte. Muziek raakt me heel erg en ik hoop dat ik andere mensen met mijn muziek ook kan raken. Janis Joplin is wel één van de eerste zangeressen die echt indruk op mij maakte, al vond ik de eerste keer dat ik haar hoorde haar stem eigenlijk ronduit lelijk, haha. Dat heb ik echt leren waarderen. Het mooiste vind ik dat ik tijdens een optreden kan zien dat mensen geraakt worden door mijn muziek. Je maakt dan een klein beetje deel uit van hun leven.

Wat kunnen we straks van jouw cd verwachten?

Van alles. Je kunt me nu misschien nog in het singer-songwriter hokje stoppen maar straks niet meer. Ik wil gaan experimenteren met electro - dat ik heb ik al wel eens eerder gedaan - en het mag ook allemaal wel wat ruiger, richting rock. Ik heb nu al een beatboxer die met me meedoet en sinds kort ook een celliste. Dan wordt het geluid al gelijk voller. Het maakt mij niet zo veel uit in welk hokje mensen mij willen stoppen. Tot op heden zijn er allerlei muzieksoorten op mijn pad gekomen en dat zou je ook moeten kunnen horen in mijn muziek. Nummer schrijf ik wel zelf. Ik heb het weleens geprobeerd om samen nummers te schrijven, maar dat is lastig. Ik heb zelf al vaak in mijn hoofd zitten hoe het moet klinken dus dan is het makkelijker als ik het ook zelf uitwerk. Maar ik heb weer niet zo heel veel verstand van beatboxen en cello spelen dus daar vullen de muzikanten me goed aan.

Heb je nog een mooie anekdote uit je tourverleden?

Een tijd geleden was ik aan het zingen en stond er ineens een vrouw voor me die mijn nummers keihard en vals aan het meezingen was, terwijl ze de nummers pas voor het eerste hoorde. Dat was wel grappig maar ook vervelend want de rest van het publiek wilde wel graag luisteren. Dan moet je op zo’n moment ook beslissen of je er wat aan gaat doen of dat je haar laat doorzingen. Ik heb haar toch maar door laten zingen uiteindelijk.
Het gebeurde ook wel eens dat ik aan het spelen was onder een dak van afdekplastic en dat het ineens keihard begon te regenen. Ik bleef droog maar de muziekinstallatie achter mij niet, dat was wel vrij vervelend.

Waar kunnen we je bewonderen binnenkort?

Ik ben heel druk met het regelen van leuke optredens in zalen en festivals, maar het is niet altijd makkelijk om er als artiest tussen te komen. In Australië, vooral in Melbourne, ging het in ieder geval een stuk makkelijker dan hier. Daarnaast ben ik bezig met het opzetten van een huiskamertour, in verschillende woonkamers in Rotterdam, Antwerpen en Eindhoven, dus houdt mijn MySpace in de gaten!

Heb je nog een paar mooie afsluitende woorden?

Als je echt heel graag iets wilt in de muziek, dan moet je er voor gaan. Het kan altijd. Ik ben ook gewoon in mijn eentje, zonder al te veel geld en plannen naar Australië gegaan en ik heb daar een fantastische tijd gehad. Ik hoop zelfs aan het eind van dit jaar alweer terug te kunnen!