Het programma in Doornroosje begint zo’n twintig minuten later, omdat de gemiddelde Nijmeegse muziekliefhebber het niet nodig vindt om op tijd te komen. Gelukkig voor hen dat deze wijziging was ingevoerd, want naast hoofdact Absynthe Minded is ook het voorprogramma van Martin and James absoluut de moeite waard.

Martin and James, twee jongens op gitaar en meer is het niet. Toch krijg je door hun  volle gitaarspel en prachtige manier van op elkaar aansluiten het gevoel dat je naar een voltallige band luistert. De leadzanger heeft een hese stem, wat stiekem wel een beetje sexy is, terwijl de andere zanger juist een helder geluid, iets meer pit en meer bereik in de hoogte heeft. Door dit verschil in kleur is in de samenzang niet altijd een tweede stem nodig en daar wordt ook goed in afgewisseld.

De nummers zitten goed in elkaar en worden niet dichtgeplakt met zang, waardoor het gevaar van het label singer-songwriter of popmuziek achterwege blijft. Het meest treffend is hoe de muziek recht naar je hart gaat. Vanaf de eerste noten word ik gegrepen door het gevoel dat in de muziek gelegd wordt door beide Schotten. Maar vooral ook word je bij de les gehouden. Het is diep en doordringend zonder dramatisch te zijn en laat bovendien een glimlach op je gezicht achter.

Absynthe Minded is veel, heel veel. Een band die alles lijkt te kunnen en niet wil kiezen. Je hoort jazz, folk, indie, misschien wat roots en ook zigeunerinvloeden. Niet alleen in de verschillende nummers, maar soms vindt ook binnen de nummers een stijlwisseling plaats; overgangen waarvoor een ijzeren discipline nodig is. De band is duidelijk het sterkst in het wat stevigere, gecompliceerde werk, de nummers waarin je het gevoel krijgt te worden overspoeld door de muziek, waarin je je kan overgeven aan deze heerlijke golf van geluiden. Echter, bij elk nummer waarin de akoestische (Spaanse) gitaar ter hand wordt genomen en het wat kleiner wordt, klinkt de muziek te gelikt en poppy. Het staat de band gewoonweg niet. Maar misschien verklaart het wel het kleine legertje tienermeisjes voor het podium.

Als we het over smaak hebben, ben ik over het algemeen niet zo gecharmeerd van toetsenisten, maar die van Absynthe Minded heeft mijn hart gestolen. Hij is zeer gevarieerd en creatief, sfeerbepalend én ondersteunend. Ook de zanger blijkt een bijzonder geluid te hebben, wat echter af en toe wordt ondergesneeuwd door de rest van de band. Niet alleen is hij erg goed in subtiele nuances, hij is ook in staat tot een jazzy laid back timing die weinig anderen hem zullen nadoen. Dit heb ik hem helaas te weinig horen doen, want ik moet zeggen dat dit het geheel net wat gecompliceerder maakt en juist daardoor tot een hoger niveau weet te tillen.