De Nederlandse math-metal trots Textures mag deze editie van FortaRock Festival aftrappen. De band treedt vandaag voor het eerst op in deze formatie. Zanger Daniel de Jong is er na het vertrek van zijn illustere voorganger Eric Kalsbeek namelijk voor het eerst bij. Welnu, aan de kwaliteiten van deze nieuweling zal het in ieder geval niet liggen. De Jong brult als een baas en zijn cleane zang is loepzuiver. Verder doet Textures dat wat men van hem verwacht: met rekenkundige precisie een pot progressieve math-metal weggeven. Complexe gitaarlijnen, gelaagde ritmepartijen, inventief als Willie Wortel en een energieke podiumpresenatie. Prima show.

Het eveneens uit ons kikkerlandse afkomstige Hail Of Bullets mag dan een all-starband zijn, vandaag komt de doorgaans zo venijnige death-metal wat mager uit de verf. De bekende oorlogsthematiek ten spijt vlamt het geluid allerminst en de verwachte drum-salvo’s blijven ergens achterin hangen en hebben meer weg van een pruttelende koffiepot. De breedgrijnzende frontman ten spijt: een echte Hail Of Bullets blijft achterwege.
 
Aan Ex Deo de taak om in de brandende zon het programma van de mainstage te openen. Deze nieuwe band, voornamelijk bestaande uit leden van Kataklysm, krijgt het publiek in eerste instantie moeilijk mee. Gelukkig slaat de death metal met paganinvloeden de tweede helft van het optreden toch meer aan. Het is helaas een beetje veel van hetzelfde, dit optreden zal dan ook niet lang blijven hangen.

Veel mensen zullen wat sceptisch geweest zijn over deze ‘coverband van Decapitated’, de band bestaat immers uit een bijna compleet nieuwe line-up. De twijfels worden snel weggenomen, Decapitated raast als een onvermoeibare wervelwind over de weide. Grote drijfveer van de band is de nieuwe drummer, een waardig vervanger van wijlen drummer Vitek. Met dit technisch sterke optreden is een van de hoogtepunten van de dag een feit. Toch had er wel wat meer ouder werk gespeeld mogen worden, de nadruk lag nu wel erg op het laatste album.

Baroness koppelt progressieve metal aan zompige sludge, gegoten in epische epistels van rond de tien minuten. De band heeft dan ook wel wat weg van een symfonische Mastodon. Ellenlange gitaarduels doen in het publiek de haren zwiepen en de energieke performance geeft het geheel voldoende sjeu om te blijven boeien. De loodzware sludge-passages trillen in de onderbuik en houden iedereen bij de les. Deze techneuten hebben er duidelijk een aantal fans bij gekweekt vandaag.

Watain is nou niet echt een band om op een warme zomerdag aan het werk te zien, maar dit lijkt niet veel mensen te deren. Het laatste album is een waar pronkstuk geworden. De black metalliefhebbers staan vooraan om besmeurd te worden met varkensbloed. De band zet een sterk optreden neer, maar helaas gooit het geluid hier roet in het eten. Door het zachte geluid komen veel details niet naar voren, iets wat bij deze band juist belangrijk is. Zo gaat dit optreden snel voorbij en zal lang niet iedereen tevreden zijn.

De afgetrainde beestmensen van Behemoth beklimmen in de tent het tot altaar omgetoverde podium. Respect voor hun fitnesstrainer. De death-metal griezels beginnen – als enige band vandaag - een fors half uur te laat, maar net als het publiek begint te knorren, leggen de Polen iedereen het zwijgen op met een oorsplijtende staccato riff en dito drumgeweld. Van een beetje populisme zijn de mens-goden ook niet vies en manen de tent tot meeklappen, tegelijk de middelvinger op te steken en op de maat oerkreten te slaken. Een knap staaltje metalen volksmennerij dat het nodige effect sorteert bij het enthousiaste publiek.