De Veldhuntenstage is de metal stage vanavond. Amerikaans stoer, grunge, metal, emo en donker: My Favorite Scar is meer metal dan Alice in Chains, met een flinke kluif emo. Als je door de pathos heen kijkt en luistert blijft er een strakke band over die vol overtuiging het publiek voor zich probeert te winnen. Ze staan dit jaar op Lowlands en hun eerste cd is net uit.
My Favorite Scar is een mooi voorprogramma voor Epica. Deze mannen en dame bieden nog meer show, nog meer metal. En dan van het symfonische soort. grunt, gecombineerd met hoge vocalen. Het is ondertussen een beproefd concept.dat ook vanavond weer goed werkt. Epica krijgt het publiek goed mee.
Eigenlijk past Living Colour niet in dit rijtje. Hier geen pathos of gotiek. Ook de energieke podiumpresentatie van de beginperiode heeft de band ingeruild. Wat is er nog wel? Een vreselijk goede band, met nummers die ook na 20 jaar nog overeind staan. Ze spelen een dwarsdoorsnede van hun hele repertoire. Van ‘Funny Vibe’ via ‘Bi’ naar werk van hun meest recente cd. En knap gespeeld: met plezier, spontaan en vol energie.
Op het buitenpodium van de Bontebrugstage spelen onder andere Gyration en het Alain Gascoigne Trio. Helaas lukt het Gyration niet de regen bij Ulft uit de buurt te houden. Het publiek schuilt liever bij de verschillende bierwagens en loopt zo een relaxt spelende reggae-band mis. Met iets minder regen en een beetje zon was dit een ideale opener voor Huntenpop geweest.
Ook bij het Alan Gascoigne Trio komt het publiek wat langzaam op gang. Maar uiteindelijk komt Huntenpop hier het dichtst in de buurt van een dorpsfeest. Lekker in de buitenlucht met een biertje en de roots rock-'n'-roll van Alan Gascoine. Hier draait het helemaal niet meer om show, hoewel bassist Leon Nijman z’n bas nog wel laat draaien. Hier gaat het om sfeer en muziek.