Vanavond speelt maar één singer-songwriter in Camelot. Onze Nijmeegse Leontine Snoeren kan er helaas niet bij zijn wegens persoonlijke omstandigheden. Gelukkig vindt Merel Hutten het geen probleem om een half uurtje eerder te beginnen, zodat het publiek niet al te lang hoeft te wachten.
Merel Hutten is van vele markten thuis. Over het algemeen begeleidt ze zichzelf op de piano, maar ze maakt ook gebruik van een gitaar, een ukelele, meerdere fluitjes en zelfs een mini-speelgoedpiano met maar liefst 8 toetsen. Op deze manier wordt haar act ook portable!
Het eerste nummer Take A Walk is meteen opvallend. Er is goed nagedacht over de muziek die onder het nummer is gezet, iets wat vaak is ondergesneeuwd bij andere singer-songwriters. Persoonlijk vind ik dat over het algemeen niet storend; het gaat in dit genre immers om het liedje. Maar dit is echt een toevoeging aan het nummer, er zit zelfs een solo voor de piano in. Gaandeweg haar optreden vertoont Merel bij meerdere nummers diezelfde muzikaliteit.
Deze vrouw steelt je hart met de manier waarop ze haar liedjes aan elkaar praat. Niet bang om persoonlijk te worden vertelt ze over haar weinig glamoureuze huwelijksaanzoek, of het niet bepaald rockster-achtige leven van het samenwonen, maar toch de ervaring van het ‘Grote Geluk’. De uitleg bij de liedjes zorgt ervoor dat je betrokken raakt bij de tekst, die zo een laag dieper kan gaan dan normaal gesproken op het eerste oor.
Er worden Engelstalige en Nederlandstalige nummers gezongen. Het is frappant om te merken dat deze twee ook meteen van genre en gevoel verschillen. De Engelstalige nummers worden met een jazzy gevoel neergezet. Merel probeert zorgvuldig van ritme te verschillen met haar pianospel. Ook valt op dat er op het stemgebruik gelet wordt, in de nadruk en zelfs misschien het accent.
In de Nederlandse nummers daarentegen wordt de jazzy sfeer totaal losgelaten en zit ze weer in het standaard singer-songwriter genre. Maar de nummers zijn ontzettend puur, komen binnen als een bom en zorgen bij mij zelfs voor het nodige kippenvel. Iets wat geen van de Engelstalige nummers kan bewerkstelligen.
In de Nederlandse nummers daarentegen wordt de jazzy sfeer totaal losgelaten en zit ze weer in het standaard singer-songwriter genre. Maar de nummers zijn ontzettend puur, komen binnen als een bom en zorgen bij mij zelfs voor het nodige kippenvel. Iets wat geen van de Engelstalige nummers kan bewerkstelligen.
De Engelse nummers zijn beter doordacht, origineel en liggen prettig in het gehoor, maar de Nederlandstalige nummers werken op je gevoel. Ik kan geen keuze maken tussen welke van de twee me beter bevallen en ik ben dan ook blij dat Merel deze mix gevonden heeft.