To Hell Fest wordt een begrip

Organisatie geplaagd door afzeggingen

Tekst: Michael Weijers / Foto's: Roy Toonen, ,

To Hell Fest werd alweer voor de vierde keer gehouden in en lijkt steeds meer naam te krijgen. Toch bleek het een stuk rustiger dan de voorgaande editie te zijn, maar het was toch steeds gezellig druk in OJC Maddogs. Aanvankelijk stonden er vijf bands op het programma, maar kort voor aanvang was The Embodiment helaas genoodzaakt af te zeggen. In de voorbereiding naar dit festival waren er ook al twee afzeggingen en je kunt dus concluderen dat het de organisatie niet erg mee zit.

Organisatie geplaagd door afzeggingen

Die afzeggingen mogen de pret natuurlijk niet drukken en de bands zetten hun beste beentje voor. Als Graven Image aftrapt moet het publiek de weg van het rokershok naar de zaal nog vinden, lijkt het. Toch zet de band een zeer degelijk portie old-school death metal neer. De band tapt uit het vaatje waar bands als Obituary en Bolt Thrower de dienst uitmaken. Het geluid is vrij goed en vooral de nieuwe drummer valt op door een aardig staaltje drummen ten gehore te brengen. Daarna is het de beurt aan Victimizer, tevens de organisator van dit festival. De meeste mensen lijken hiervoor gekomen te zijn en het is dan ook lekker druk in de zaal. Vanaf de eerste noten ontstaat er al een pit die gedurende de show nog de nodige keren terug zal keren. Om bedroevende redenen moest de band zich een nieuwe gitarist aanmeten, en er mag gesteld worden dat dit aardig gelukt is. De nieuwe gitarist blijkt een formidabele gitarist te zijn. Victimizer zorgt voor een enthousiast en afwisselend optreden. Door de afwisseling tussen death metal en hier en daar wat hardcore en rock-‘n-roll, en de goede verdeling van grunts en screams blijft het interessant om naar te kijken en luisteren. Aan Dark Intentions de taak om het moegestreden publiek wakker te houden. Helaas is een deel alweer in het rokershok verdwenen. Een groepje fanatiekelingen staat vooraan en draagt de band een warm hard toe door zich flink uit te leven op de metalcore van deze heren. De rest kijkt vanaf een afstandje toe. De vraag van de zanger of die mensen bang zijn voor de capriolen vooraan wordt helaas maar magertjes beantwoord. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de muziek slecht is, want Dark Intentions weet wel degelijk hoe het moet. Ze maken tevens veel gebruik van de nodige thrash-invloeden en zorgen voor een fanatieke podiumpresentatie. Wat mij betreft mogen ze wat meer lompe break downs verwerken in hun muziek, maar het is zeker geen onaardige band! Devious mag de avond afsluiten. Niet de minste band als je het mij vraagt. Hun nieuwe album is er een om in te lijsten, maar ook het eerste album blijft een fijn schijfje. En knallen doet het live ook! Er wordt een aangename portie death/thrash de zaal ingeslingerd. De ritmesectie zorgt voor een solide en pompende basis, waar de gitaristen nog een flinke dosis groove aan toevoegen. De oude zanger heeft zijn weg naar Devious ook teruggevonden en maakt het geheel compleet met zijn brute strot. Devious bewijst hier waarom ze bij de top van de Nederlandse death metal horen!