Dead Man Running is een band die blijft boeien. Hoe vaker ik dit stelletje chaoten aan het werk zie, hoe meer ik van dit bandje ga houden. Het is een rommelpotje, kan niet anders gezegd worden, maar er gebeurt zoveel leuks binnen de nummers dat je vaak op het verkeerde been wordt gezet. Volvette psychedelische rock met fijn zoemende gitaarfriemels. Gruizig tot en met, maar nooit zonder de solide basis van strakke drums en lekker lopende baslijnen. Dead Man Running bezit het uitgesponnene van een band als het Deense On Trail, met de gekte van de Butthole Surfers. Muziek als een goede trip, om lekker in te blijven hangen. Daarentegen lijken sommige nummers wat als los zand in elkaar te steken (overgangen komen gekunsteld over), maar door de bank genomen klopt het allemaal wel. Ook komen de leadvocalen niet altijd even goed over, maar wanneer er tweestemmig een aantal zaken de zaal in gebulderd wordt geeft het een enorme Melvins-feel, hetgeen mij ten zeerste kan bekoren. Dead Man Running mag hun vrije spel niet verliezen, toch zouden vooral de twee gitaristen er goed aan doen hun geluid ietsjepietsje meer op elkaar af te stemmen. De klankkleur van de twee is zo verschillend en uiteenlopend dat het tezamen tamelijk uit balans raakt. Het is dan ook begrijpelijk dat de geluidsman het totaalplaatje ook niet op orde krijgt vanavond. Het vijftal maakt geen muziek dat zal aanslaan bij de grote massa, daar is het te underground voor. Dead Man Running is zo’n typische insiders-band. Slechts enkelingen in Nijmegen blijken op de hoogte te zijn van dit amusante clubje, want druk kan het allerminst genoemd worden tijdens het Dead Man Running optreden. Nog erger wordt het bij de tweede act van vanavond, Tyrants of the Ancient Law (T.O.t.A.L.). Organisator en PAN-man Paul Hensels baalt terecht als een stekker. Er zitten (!) nog welgeteld tien mannen en één vrouw naar de band te kijken. Ik dacht dat er in Nijmegen en omgeving een gezonde rock-city-scene begon te ontstaan, maar dat beeld wordt vanavond ernstig verkracht. De Tyrants zijn verre van de slechtste rockband uit de streek, maar hebben blijkbaar weinig aanhang (meer). Ze zijn dan ook de meest ‘ancient law’ uit het Nijmeegse, gezien hun staat van dienst. En dat wordt vanavond wel bewezen. Rechttoe-rechtaan knallen de drie oudgedienden er een strakke set uit, die bij menig jonkie een nat bed zal veroorzaken. De houthakker die bij Tyrants of the Ancient Law als drummer fungeert laat geen moment onbenut om de nummers dicht te timmeren. Wat slaat die vent hard! Gitarist en bassist doen hun uiterste best om over zijn gehengst heen te komen, hetgeen een muur van kabaal oplevert. De nummers van T.O.T.A.L. zitten lekker kordaat en funtioneel in elkaar, maar hebben wel de neiging wat eenvormig te klinken. Daarnaast hebben nagenoeg alle nummers het manco dat ze geen goede kop en staart kennen. Ze beginnen aardig, hebben een prima romp, maar eindigen ergens in het luchtledige. Een duidelijk slotakkoord als statement wordt gemist. De Tyrants moeten het verder ook niet hebben van de gesjeesde podiumpresentatie; de nummers worden wat houterig en doelloos aangekondigd. Over de gehele linie beschouwd geven ze een degelijk en ouderwets goed rockoptreden. En daar moet toch echt meer belangstelling voor zijn dan vanavond het geval is.