Toen ik een vriend vertelde dat ik naar Arid in het Doornroosje zou gaan, sloeg de verbijstering toe. "Arid?! Bestaan die nog?!“ Ja, Arid bestaat nog. Ook mijn wenkbrauwen moesten fronsen toen de naam Arid in het programma van het Doornroosje opdook. Hun tot nu toe laatste album 'Live' is al weer vijf jaar oud. Nu is Arid terug met een nieuwe cd en Roosje loopt langzaam vol met fans die al vijf jaar op een teken van leven van Arid wachten. Daaronder een eenzame recensent die Arid alleen van naam kent en zich opmaakt voor een avond zonder verwachtingen. Dat ik snel het enthousiasme van het publiek zou overnemen, had ik mij niet in mijn stoutste dromen kunnen voorstellen. Avonden zonder verwachtingen blijken toch de beste. In het begin ziet het daar niet naar uit. Het voorprogramma wordt verzorgd door Greendive uit Breda. Greendive is een harmonieus gitaarduo met bekwame zang dat zich strak in het pak presenteert. Zo strak als hun pakken is ook het optreden. Hoewel er geen vuiltje aan de lucht is en het optreden gewoon goed is, ga je toch enkele aspecten van een léuk optreden missen. Het optreden kent weinig variatie, maar ja, hoeveel variatie kan er gebracht worden door slechts twee gitaristen? Verder is het duo iets te droog en te stil. Er is weinig interactie met het publiek en Greendive zelf heeft ook weinig te vertellen. Greendive past netjes in het kader 'typisch voorprogramma'; in het begin is het allemaal leuk en aardig, maar op een gegeven moment wil je toch de hoofdact zien. Nee, dan Arid. Vanaf het begin is duidelijk dat de krullenbollen uit België er ongelooflijk veel zin in hebben. Het energieke optreden is heel aanstekelijk en Arid levert schijnbaar achteloos vakwerk af. Het lijkt wel alsof ze de liedjes uit hun mouw schudden. Ik durf zelfs bijna te zeggen dat het optreden zo goed als perfect is. De poprock is uiterst sterk zoals men van Belgen mag verwachten en het geluid staat goed afgestemd. Daarvoor hulde aan Roosje. Frontman Jasper Steverlinck heeft niet alleen een magistrale stem maar durft het zelfs aan om in het publiek te springen en tot de mensen te zingen. Het publiek is dolenthousiast en gaat helemaal mee met Arid. De publiekslievelingen in de set worden al snel duidelijk, met name in de vorm van hit 'Too Late Tonight'. En het zijn en blijven Belgen: de sympathiewaarde stijgt alleen maar vanwege het aandoenlijke accent en de eveneens aandoenlijke bescheidenheid. In de lijn van hun afsluiter 'Life on Mars' moet gezegd worden dat Arid op deze avond buitenaards goed is.