Lange tafels met vaatjes bier in het midden: we zijn in Duitsland. Ook al is het maar een klein uurtje rijden vanaf Nijmegen, het cultuurverschil is binnen enkele seconden duidelijk. Gedronken moet er worden! Als die bodem gelegd is komt de échte traditie: spargelessen. Oftewel asperges met aardappelen eten. De boter wordt er bovenop gesmeerd alsof het een sausje is. Jawohl! Also, tot zover de smakelijke geneugden van de persconferentie. Er waren ook neue Bestätigungen, die door middel van een mooi filmpje bekendgemaakt werden. The Gutter Twins, Kula Shaker, Jamie Lidell, Guillemots en Loney, Dear springen het meest in het oog. Al met al weer een line-up waar men trots op mag zijn in het dorp. De burgemeester is blij met zo’n mooi festival in zijn gemeente en de sponsoren zijn blij hun naam aan Haldern Pop te mogen verbinden. Iedereen blij! Voornaamste nieuwsfeitjes zijn dat het hoofdpodium dit jaar eenmalig (!) open zal zijn op de donderdagavond om daar The Flaming Lips en (zeer waarschijnlijk) Foals de kans te geven om het jubileum net even wat extra op te luisteren. Voor de rest van het weekend volgen nog twee verassingen. Tot slot nog goed nieuws voor de Hollandse slaperds die het festival nu nog steeds niet ontdekt hebben: Haldern wil zich nóg meer gaan richten op de Nederlanders en dan vooral op de regio net over de grens. Als voornaamste reden noemt men dat het als festival goed is om internationale gasten te ontvangen. Niet alleen voor de allure van een festival, maar ook voor het campinggebeuren is dit een waardevolle toevoeging. En dat stimmt natuurlijk als een bus. Doornroosje is vanavond alvast met een mooie delegatie vertegenwoordigd, omdat het poppodium ook dit jaar weer reclame zal maken tijdens het festival. De programmeurs van Doornroosje en Haldern Pop blijken elkaar regelmatig te smsen met tips voor leuke bandjes. DJ St. Paul is ook aanwezig en krijgt de belofte dat zijn jaarlijkse dj-set dit jaar wél goed wordt georganiseerd. Klik op de link hiernaast voor een veslag van zijn eerdere hilarische belevingen op het festival. Na al de plichtplegingen is het tijd voor een voorproefje op het festival zelf. In een zaal die normaliter alleen gebruikt wordt voor bruiloften en als rouwgelegenheid, type ‘boerenzaal’ dus, spelen vier acts die we bijna allemaal ook gaan zien op de festivalbühne in augustus. Jammer genoeg speelt de leukste band van de avond, het New Yorkse White Rabbits, als enige act níet op het festival zelf. Goede liedjes in de lijn van stadsgenoten als Vampire Weekend en Yeasayer, maken het tot een zeer aangenaam optreden dat smaakt naar meer. Dat bassisten soms wat schuchtere mensen zijn is alom bekend. De bassist van White Rabbits maakt het wel heel bont door haast achter het podium te gaan staan. De rest van de band heeft minder moeite met de spotlights en speelt de -in eerste instantie wat lauwe zaal- toch nog helemaal plat. Hiervoor had Guillemots de avond al afgetrapt met een set vol nieuwe nummers. Het beklijft allemaal nog niet helemaal, maar dat gaat helemaal goed komen. In augustus een van de blikvangers op het echte festival, niet te missen! Soko is een lief, aandoenlijk Frans meisje dat erg graag gehoord wil worden. Ze opent de set met prijsnummer I’ll Kill Her en dit belooft erg veel goeds. De enthousiaste reactie van de zaal bewijst ook dat dit nummer al door gedrongen is bij een groter publiek. Maar daarna gaat het snel bergafwaarts met deze act. De praters krijgen de overhand en tot grote irritatie van Soko zelf krijgt ze de aandacht niet terug. Wil ze dat publiek ook veroveren, dan zal ze toch met een sterkere set moeten komen en niet meteen de schuld afschuiven op het gebabbel of het scherpe licht in haar ogen. En misschien heel cliché de hit bewaren tot de laatste nummers… Soko, nieso. Afsluiter van het geheel is Haldern-lieveling - en leverancier van de Haldern-anthem van dit jaar - Loney, Dear. Het blijft prachtige live-muziek, maar je moet wel in de stemming zijn om het hoge nanana-gehalte tot het eind toe leuk te vinden. De trouwe Haldern-ganger kent de Zweden al van de vorige editie en van die degelijke festivalset wordt maar weinig afgeweken. In augustus ongetwijfeld hoog op het affiche, maar het gevaar van overkill ligt inmiddels op de loer. Niettemin een mooie afsluiter om de Duitse nacht mee in te gaan. Na een lange avond rijden we Haldern uit met hetzelfde gevoel als we altijd hebben begin augustus: wanneer mogen we weer terug? Zelfs de persconferentie is waar Haldern voor staat: gezellig, gemoedelijk, relaxed en met heel veel goede muziek. We zijn vanaf nu compleet in de Haldern-Stimmung! Klik voor de volledige programmering op de link hiernaast!