Dat het een moeilijke opgave zou worden om de lokale artiesten in de tipi te bewonderen, was al sinds de introductie van de tipi vorig jaar bekend. Het advies om mijn oor tegen het doek te leggen om zodoende toch nog wat mee te kunnen krijgen van wat zich binnen in de tent afspeelt, is dan ook nog niet eens zo gek. Toch besluit ik mij niet uit de tent te laten lokken en snel ik ruim een kwartier voor aanvang van het optreden van Marten de Paepe richting tipi, waar de optimistische poging om een plekje te bemachtigen toch op een teleurstelling uitloopt. In de smalle tentopening kan ik me nog net tussen wat andere toeschouwers persen om wat beeld en geluid op te vangen. Ook bij Marten op het podium blijkt het een knusse drukte, aangezien hij drie bandleden heeft meegenomen. Niet alleen om ruimtetechnische redenen had hij waarschijnlijk beter zijn gevolg thuis kunnen laten, ook zouden zijn subtiele fluisterliedjes solo waarschijnlijk beter tot hun recht zijn gekomen in deze intieme setting. De mooie liedjes in troubadourstijl en de warme stem van de talentvolle Nijmegenaar trekken uiteindelijk meer belangstelling dan de tent aankan, waardoor ik noodgedwongen afzie van mijn iets te knusse plekje in de tentopening en dus ook van de rest van het optreden. Gelukkig is er ook nog het hoofdpodium op het Hunnerpark, waar het weliswaar ook lekker druk is, maar waar men frisse lucht kan inademen en alles veel beter kan aanschouwen. Zo is daar het prettige optreden van Flip Kowlier, de man die in onverstaanbaar West-Vlaams zingt en in een ander leven kinderboeken schrijft. Hierna betreedt Agua de Annique het podium, zoals inmiddels bij iedereen bekend mag zijn; de band rondom Anneke van Giersbergen. Met haar charmante glimlach, karakteristieke stemgeluid en dromerige poprock windt Anneke het publiek moeiteloos om de vinger. Na enkele nummers laat Anneke de keyboards los en komt ook de band zelf los met een verrassende versie van Earth&Fires ‘Maybe Tomorrow, Maybe Tonight’. De band verbouwt het nummer bijna tot een explosieve punkversie en ook de expressie is uiteraard iets sterker dan bij de oorspronkelijke versie van Jerney -Idols- Kaagman. Op Oranjepop heeft Aqua de Annique het publiek voor zich gewonnen. Dat belooft wat tijdens 10Y3VOOR12 op 15 mei aanstaande in Luxor Live! Nog voor het einde van Agua de Annique waag ik nogmaals een poging tot het veroveren van een plekje bij de Daisy Chicks in de tipi. Dit dameskwartet creëert echter nog minder rust in de tent, waardoor ik toch maar besluit een veilige positie met het oor tegen het tentdoek in te nemen. Helaas blijkt het geluid dusdanig zacht afgesteld, dat ook deze tipi-tip weinig luisterplezier oplevert. De conclusie kan getrokken worden dat de tipi aan zijn succes ten onder lijkt te gaan. Ondanks dat er dit jaar al voor een grotere tipi is gekozen, lijkt men volgend jaar wel helemaal de tent te kunnen sluiten en zal moeten kiezen voor een beter alternatief. Naar mijn idee zou een klein tweede podium in de frisse buitenlucht een uitkomst kunnen zijn. Helaas was ik nu genoodzaakt een plekje op het gras te zoeken, alwaar ik onder het genot van een heerlijk bordje kaasgehakt en muziek van het hoofdpodium, verzorgd door Kabaal en Sjans, mij alsnog uitstekend heb vermaakt. Oranjepop 2008 was een geslaagde editie, al wensen wij voor volgend jaar nog meer ruimte en nog meer zon!