Of we een half uurtje later kunnen afspreken. Stefan Busker heeft nog snel een fotoshoot moeten doen voor zijn nieuwe label Traum Records. “Ik kreeg eergisteren te horen dat het doorging. Of ik wat persfoto’s door kon sturen.” In november zal de eerste release van zijn nieuwe project Sennh uitkomen. Zijn debuut als producer heeft Stefan echter al lang achter de rug. Op zijn zestiende stond hij als N/Vitral met een track op de Thunderdome 2001 compilatie. Zo’n zes jaar eerder begon het daar ook allemaal mee, met die verdomde clown. Puur en alleen om zijn verschijning op het hoesje viste hij Thunderdome VIII uit de platenbak. “Die clown vond ik toen zó vet. Ik was toen tien of zo, wist van toeten noch blazen, maar ik vond ’t wel echt vette muziek. Toen kwam ‘t: Aussies, Cavellos... ik was vroeger echt een gabbertje. Ik wilde ook altijd zo kaal zijn hier [wijst naar de zijkanten van zijn hoofd], maar dat mocht niet van mijn ouders. Ik wou ook het liefst naar die feestjes toe, maar daar was ik nog veel te jong voor.” “Later leerde ik via vrienden Tool en andere alternatieve dingen kennen. Binnen de hardcore ging ik op zoek naar extreme stijlen en mensen die experimenteerden: producers in Frankrijk en Duitsland, die toen in Nederland nog helemaal niet bekend waren. Dat begon met Laurent Ho en het Epiteth label: terror van 200/300 bpm, keihard en totaal geen melodie, alleen maar ritme. Dat was veel duisterder en met veel meer visie gemaakt. Die gasten wilden niet gewoon een hitje maken wat iedereen draaide, maar hun eigen ding doen. Dat sprak mij heel erg aan. Later kwam ook Ant-Zen en die echte industrial: Imminant Starvation, Synapscape en Converter.” De sound van N/Vitral is ook niet echt toegankelijk. “Ik sta wel vaak op grote feesten en festivals, maar dat is meer omdat mensen in zo’n organisatie meer muziek kennen dan het normale publiek. Die staan daar meer voor open, maar als je op Partyflock kijkt tel ik niet echt mee. De dingen die ik uitbreng zijn altijd best experimenteel en dat trekt gewoon geen mensen. Toch krijg ik het publiek altijd goed mee. Op optredens ben ik ook altijd veel toegankelijker. Omdat ik alles live doe, kan ik veel beter inspelen op het publiek. Dan gaat toch altijd wel het dak eraf. Ik probeer wel zoveel mogelijk te freaken natuurlijk. Ik wil niet gewoon makkelijk knallen, maar dat moet er wel in zitten. In het begin begreep ik dat niet. Toen ik voor het eerst optrad, op Mysteryland 2002, wilde ik even laten zien hoeveel verschillende soorten muziek ik wel niet kende. Ging ik Aphex Twin draaien en Lasse Steen. Vóór mij moest Promo, en er stonden veel meer mensen dan het terrein aankon. Ik begon daarna met vet rare dingen, toen ging echt iedereen metéén weg. Stonden er opeens nog maar honderd mensen, waarvan er tien hélemaal uit hun dak gingen en de rest stond een beetje te kletsen. Dat was puur onwetendheid. Mensen die naar zo’n feest gaan willen feesten en geen moeilijke shit horen. Ik probeer in mijn eigen ding nu zo veel mogelijk de grens op te zoeken, maar wel zo dat mensen los kunnen gaan.” Deze zomer stond N/Vitral opnieuw op Mysteryland en dit keer wist hij het publiek wel te behouden. “Ik had juist het idee dat er alleen maar meer mensen bij kwamen. Het ging best los, mensen hadden het goed naar hun zin en dan is het optreden voor mij geslaagd.” Draaien kan hij naar eigen zeggen niet, dus nu doet hij alles live. “Ik heb een laptop met heel veel soundbites en loops bij me, en midicontrollers waarmee ik alles ter plekke kan bewerken. Als ik zie dat mensen genoeg hebben gesprongen, dan kan ik die kick weghalen, zo’n ‘ssssssssh’ ertegenaan en dan de kick er weer in gooien. Dat is het voordeel van live. Als dj kun je de nummers toch niet zo beïnvloeden.” De meer toegankelijke lijn zet hij voort met zijn laatste N/Vitral-release ‘KLUSTERFUK’. “Ik had al zo’n twee jaar niets meer uitgebracht, want ik was vooral bezig om Logic Pro [de software waarmee hij nu zijn muziek maakt] onder de knie te krijgen. Ik kreeg van Promo te horen dat ik eens op moest schieten en heb toch maar wat afgemaakt. Na de optredens die ik naar aanleiding van mijn derde plaat had, kreeg ik vooral het idee wat ik níet wil. Deze plaat is gemaakt met het publiek in het achterhoofd en kan ook gedraaid worden op feesten. Mijn remix voor Matt Green is dan wel weer redelijk experimenteel.” Misschien komt er binnenkort ook nog een remix uit die hij als Sennh maakte van Darko’s ‘Little White Lies’. “Eigenlijk maak ik in eerste instantie muziek voor Sennh, maar als dat uiteindelijk niet lukt raak ik zó gefrustreerd dat ik alleen maar zo’n keihard beuknummer eruit kan gooien.” Dat het ook vaak genoeg wél lukt, blijkt wel uit het feit dat Sennh nu een contract heeft voor drie platen op Traum Records, waar hij tussen grote minimalnamen als Dominik Eulberg, Thomas Brinkmann, Jesse Somfay, Nathan Fake en Robag Wruhme prijkt. “Als Sennh maak ik rustige, melodieuze techno. Mijn plaat ‘I am with you’ komt nu uit op Traum, na Kompakt het grootste onafhankelijke techno/minimallabel in Duitsland. Het zou wel echt vet zijn om daar mee door te breken. Techno is toch over de hele wereld bekend, hardcore alleen maar in Nederland.” Op 16 november begint Sennh zijn muziek live te verspreiden met een liveset in Inferno, een maand later staat hij in Doornroosje. Noteer het alvast in je agenda, en wees erbij voor dat de rest van de wereld aan zijn voeten danst!