Lokale Girl Power-bands: een krachtmeting zonder verliezer

Diversiteit is groot genoeg

Tekst: Pieter Kwant, Fred Hubers / Foto's: Kropot, Pieter Kwant, ,

Onder de noemer Girl Power stond er een tweetal bands in de Avenue Lounge geprogrammeerd. De Nijmeegse all-girl-band Mr Blue Sky en Indium uit Arnhem mochten laten zien of de term Girl Power op hun toepasbaar is.

Diversiteit is groot genoeg

Op de Girl Power middag van Sonsbeek Avenue trappen vier elegante jongedames af op drie paar hoge hakken en één paar sneakers. Drummen in pumps schijnt immers lastig te zijn. Met de eerste prijs van de Roos van Nijmegen in het handtasje kijkt Mr. Blue Sky vol vertrouwen vooruit. En terecht, want de jury van de grootste bandcompetitie van Nijmegen zal ze geprezen hebben om hun diversiteit en muzikale durf. Een breed spectrum aan muziek- en speelstijlen passeert de revue op de Avenue, zonder de popbasis te verlaten. Verfrissende nummers die op jazz of blues gestoeld zijn worden afgewisseld door wat rauwere songs over naakt op het internet en een volgens bassiste Sarah “stom” nummer dat new wave ademt. Het geheel lijkt op een zakje gemengd snoep dat je vroeger op verjaardagspartijtjes kreeg, maar toch missen er een paar echt pittige vuurballen. Wat meer ‘bite’, wat meer zelfvertrouwen en spierballen zullen de wind in de rug van Mister Blue Sky zetten. Wat dat betreft zijn de vooruitzichten goed, want gitariste Annemiek geeft het voorbeeld. De Arnhemse band Indium is de volgende kandidaat in de Girl Power test. Bij daglicht half-akoestisch spelen in een open tent is gedurfd, maar het maakt een band ook kwetsbaar. Alles wordt ze doen is immers beter te horen én beter te zien. Sommige nummers profiteren van het open geluid, andere lijden onder kleine ritmefoutjes en het gebrek aan dynamiek. Iets wat in deze setting vaak op de loer ligt. Dat is jammer, want dynamiek is juist een van de sterke punten van Indium. Vooral de zang van frontdiva Maria lijkt beter te gedijen bij een band op vol volume. Daar staat tegenover dat het akoestische gitaarspel enkele songs heel fraai inkleurt en dat de twee ballads met veel gevoel en subtiliteit worden gespeeld. Qua presentatie is echter jammer dat de band maar liefst vier nummers achter elkaar op de rand van het ultralage podiumpje zit. Van de negen nummers die Indium speelt krijgen er ook vier een plus, omdat ze goed uit de verf komen en verrassen. Een wisselvallig optreden dus. Indium wilde het een keer op deze manier proberen en dat is deels geslaagd. Hoewel ze ook zonder best zonder uit de voeten kunnen, mogen ze wel wat meer power hebben.