Het woord 'locals' kan een negatieve bijklank hebben. "Maar een lokaal bandje", ben je geneigd te denken. Toch vind je in de verschillende regio's veel talent. Bands die (nog) net niet het geluk hebben gehad om door te breken, maar intussen wel prachtige muziek maken. De laatste jaren krijgen deze bands meer aandacht, bijvoorbeeld op de 3VOOR12 lokaalsites, maar ook in een popmagazine als LiveXS.
De redactie van LiveXS kiest iedere maand drie eigenbeheer-acts tot 'Local Hero'. Dat heeft zijn voordelen, want dat betekent dat LiveXS en KinkFM aandacht aan je band en je muziek besteden en dat je aan het eind van de maand samen met de andere local heroes in Paradiso mag optreden tijdens Locals Only! Latenight. Die show wordt rechtstreeks uitgezonden via de website van Fabchannel, waar het optreden later ook kan worden teruggekeken. Eens per jaar kiest het publiek de zes favoriete Local Heroes en zij mogen een jaar lang intensief touren langs prominente festivals en vijftien aansprekende popzalen.
De nummers één en twee van die lijst waren Arnhemse bands, namelijk Elstar en Monokraft. Samen met Believeisadoubt stonden zij afgelopen vrijdag in Doornroosje. Monokraft mag aftrappen en laat zien te zijn gegroeid. In juni schreef ik nog dat de band sterke nummers had, maar dat deze te lang waren opgerekt en dat ze steeds dezelfde opbouw hadden. Vanavond valt dat minder op. Misschien kan ik het zelf beter hebben, maar ik heb het vermoeden dat ze de intermezzo's hebben verkort. Nadat de technische problemen na het eerste nummer zijn verholpen, speelt Monokraft een overtuigende set met sterke liedjes en goede zang. De nummers kennen veel afwisseling en de gebruikte electronica zorgt voor mooie accenten. Soms volgt opeens een uitbarsting van energie, echter zonder te verzuipen in een muur van geluid. Je moet houden van het tragische karakter van enkele songs, maar dat doe ik wel. Monokraft boeit!
Bij Believeisadoubt is wel sprake van een muur van geluid, maar dat hoort natuurlijk bij emo-bandjes. De band is inmiddels doorgedrongen tot de finale van de Grote Prijs van Nederland en de heren laten in Doornroosje zien waarom. De muziek is heftig en strak en de zanger heeft een heldere, vrij hoge stem. De podiumpresentatie is enthousiast: de bassist en gitarist staan vrijwel geen moment stil. Hoewel de gitarist er ter afwisseling soms een korte solo tegenaan gooit, gaan de nummers op het laatst op elkaar lijken. Dat is het enige puntje van kritiek, verder laat Believeisadoubt zien een kwaliteitsband te zijn.
Een groter contrast tussen Believeisadoubt en de vrolijke klanken van Elstar is nauwelijks denkbaar. De band speelt vrolijke popliedjes met hier en daar een rockend randje. Zanger Mark is blij met de opkomst: "Gisteren speelden we in Leiden voor tien bezoekers en vier corpsballen." In Doornroosje zijn alleen maar blije gezichten te zien, alsof we een half jaar achterlopen en het voorjaar net begonnen is. Vooral de samenzang van Simone en Mark is geweldig. Een plus een is in dit geval drie. Bij de solo-stukken van Simone blijkt dat ze vandaag wat minder bij stem is, want ze zit er een paar keer naast. Maar dat mag de pret absoluut niet drukken.
Na een toegift verlaat Elstar het podium, het publiek achterlatend met een gelukzalig gevoel. Deze Locals Only tour bewijst dat er genoeg talent is in het land. De vraag is alleen hoe lang deze bands nog locals blijven...