'Crystal Lies' is kort maar krachtig. De nieuwe cd van Auracle (eerder Mythica) bevat twee nummers die vooral opvallen door de melodisch-epische/oriëntaalse partijen. Het eerste nummer 'Crystal Lies' doet, op de zang na, qua stijl vooral denken aan Iced Earth. De eerste paar woorden die zanger Bryan Ketelaars op 'Crystal Lies' uitschreeuwt, klinken ontzettend fout in mijn oren en mijn eerste gedachte is dan ook: "Wat een verschrikkelijke zang!"
Het vergt herhaaldelijk luisteren voor ik bijtrek, maar dan nog is de combinatie van Bryans stem en de muziek niet helemaal overtuigend. Daarvoor is de 'fit' tussen beide gewoon te wisselend. Op sommige momenten is de combinatie niet meer dan gewoon, terwijl die op andere momenten waarlijk subliem uit de verf komt. Op de zangpartijen van Elizabeth Cordia valt niets af te dingen. Die zijn gewoon goed. Hetzelfde geldt voor de muziek. Je zou bijna zeggen vakmanschap alom. Het enige nadeel is dat de titeltrack voortdurend balanceert tussen Bryan en Elizabeth - tussen Iced Earth en Within Temptation.
De inbreng van een vrouwelijke zangstem resulteert weliswaar in een kwalitatief beter nummer, maar de combinatie van de twee muziekstijlen is in het licht van de muzikale ontwikkelingen van de laatste jaren niet bijzonder origineel. Ook het tweede nummer, 'Land of the Gods', is muzikaal ijzersterk. Vooral het sfeervolle samenspel bevalt me. Toch moet ik opnieuw vaststellen dat de grunt van Bryan niet overal even mooi uit de verf komt. Dat heeft er vooral mee te maken dat zijn stem wat ruw is. Dat past niet altijd even mooi bij de sfeervolle opbouw van de muziek.
Dat Bryan ook een echte zangstem heeft, bewijst hij in het midden van het nummer en als hij er wat vaker gebruik van zou maken zou dat de kwaliteit van de nummers zeker ten goede komen. Auracle maakt erg goede sfeervolle, bombastische (gothic)metal. Het geheel bekritiseren is dan ook onmogelijk. De band verstaat duidelijk de kunst van het schrijven. Het is immers niet elke band gegund gevarieerde, interessante nummers van ruim vier minuten te componeren. Auracle wel.
Het enige wat een beetje tegenvalt is de zang, die een flinke stempel op de muziek drukt. De gruntpartijen van Bryan doen het niet altijd even goed in combinatie met de muziek en door de inbreng van een vrouwelijke sopraan roept Auracle de gedachte 'wéér een gothic-bandje' op. Daardoor verliest de band wat van het 'eigene' dat zij met de inbreng van de oriëntaalse klanken hadden opgebouwd. Een ander minpuntje betreft de eindmix van de nummers: de gitaarpartijen klinken te dof, waardoor het geheel af en toe wat rommelig aandoet.
Ondanks dat Auracle hier en daar zeker nog wat te verbeteren heeft, is 'Crystal Lies' een aardige cd die in de verzameling van de gemiddelde metalliefhebber zeker niet misstaat. Zangeres Elizabeth Cordia is inmiddels vervangen door de Belgische Amelie Mangelschots.