Dit solowerk is echter niet voor de zwakken van hart. Mark Lanegan wordt wel eens omschreven als een singer-songwriter, maar dan wel een die uit de meest donkere dieptes van de onderwereld is opgerezen. Volledig gehuld in het zwart in een los overhemd en vrijwel roerloos achter zijn microfoon, blijft hij een imposante verschijning op Welcome to The Village. Waar hij met andere artiesten hele diverse muziek maakt, heerst er over al zijn solowerk een bepaalde zwaarte. Het is ingetogen bluesrock, loodzwaar van aard, met als belangrijkste wapen zijn rauwe, rokerige stem. Zijn lage bariton gromt al ogenblikkelijk gevaarlijk tijdens het weemoedige Gravedigger’s Song en daarmee is de toon meteen gezet voor de rest van het optreden.
Het is niet elke dag dat er een levende legende in Leeuwarden te vinden is. Hoewel hij zelf waarschijnlijk bezwaar zou hebben tegen deze term, is het lastig om te ontkennen dat Mark Lanegan een imposante carrière achter de rug heeft. Van zijn begintijd bij de Screaming Trees, tot samenwerkingen met Queens of the Stone Age, Isobell Campbell en Unkle, de lijst is te lang om op te noemen. Maar vanavond krijgen we hem in zijn puurste vorm voorgeschoteld, namelijk zijn werk met de Mark Lanegan Band.
'Waar hij met andere artiesten diverse muziek maakt, heerst er over al zijn solowerk een bepaalde zwaarte'
Hoewel de duistere blues van zijn laatste platen uiteraard de boventoon voeren speelt hij ook nog een paar nummers van zijn eerste soloplaat Bubblegum. Waar Hit The City op plaat vooral een opzwepend rock-'n-roll nummer is, klinkt het vanavond een stuk grilliger met ronkende gitaren en een meer ingetogen samenzang met zijn gastzangeres. Deze invalshoek is duidelijk niet voor iedereen weggelegd, gaandeweg druppelen de mensen die voor het hardere werk komen de tent uit. Mark Lanegan is nou eenmaal geen crowdpleaser. Neemt niet weg dat hij wel degelijk de nodige variatie in zijn set brengt. Op het hardere Nocturne van zijn zijn laatste plaat laat hij de teugels toch een beetje vieren en Ode to Sad Disco klinkt zelfs als zijn interpretatie van een lang verloren Joy Division nummer.
'Mark Lanegan is nou eenmaal geen crowdpleaser.'
©
Hans Buitink / 3VOOR12FRL
©
Hans Buitink / 3VOOR12FRL
©
Hans Buitink / 3VOOR12FRL
Het moge duidelijk zijn, Mark Lanegan is een artiest die volledig zijn eigen plan trekt. Het lijkt hem ook niet te deren of hij voor een volle zaal staat of voor tien man staat te spelen. Met een stoicijnse blik speelt hij simpelweg zijn eigen muziek, al zijn er nog wel momenten van tederheid te vinden, zoals een vluchtige kus met zijn zangeres aan het eind van de cover Deepest Shade. Hij voert hier geen act op, maar geeft met zijn optredens een kijkje achter zijn harde uiterlijk. Door de jaren is deze authenticiteit altijd een constante factor gebleven en blijkt ook vanavond weer zijn sterkste kracht, als hij met een hint van een glimlachje vaarwel zegt.
GEZIEN
Mark Lanegan Band
Grootegast, Welcome to The Village
Zaterdag 21 juli 2018