Het laat even op zich wachten tot deze markante figuur op het podium verschijnt, maar dan komt hij toch. Met een brede glimlach op het gezicht en in zijn rechterhand zijn gitaar strak boven het hoofd, stapt hij als een trotse pauw het podium op. Direct laat hij zich van zijn charmante en warme kant zien: zonder erbij na te denken springt Cody ChesnuTT van het hoge podium van Bontebok en schudt iedereen de hand die hij kan bereiken.
De neo-soulzanger en gitarist Cody ChesnuTT uit Atlanta is één van die excentriekelingen die Welcome to The Village graag aantrekt. Met zijn opvallende hoofddeksels en aanstekelijke glimlach is hij plezierig om naar te kijken. Hij sleept zijn publiek meestal gemakkelijk mee in een potje funky soul en beschikt over een natuurlijke soulvibe. Die vibe, die je bij heel veel afro-Amerikaanse artiesten kunt voelen, maakt hem een geschikte act voor op North Sea Jazz. Maar is ChesnuTT net zo geschikt op Welcome to The Village?
©
Rick Slagter
Zijn band is strak, stijlvol en zorgt voor de eerste danspasjes op het festival. Voor soulbegrippen is de formatie wel behoorlijk gewoontjes, maar dat is niet erg. ChesnuTT houdt duidelijk vast aan ongeschreven regels die je veel terugziet in soul- en funkformaties. Zo leidt hij zijn band als een dirigent, als hij door zijn hurken zakt om dynamiek en volumewisselingen in te zetten. Ook geeft hij alle ruimte om zijn instrumentalisten te laten improviseren, waar ze overigens best goed in zijn. Met hier en daar een lekker speelse sound op synthesizers, een slappende bass en een drummer die zijn partijen volstampt met ghost notes, is het muzikaal gezien een genot om naar te kijken.
©
Rick Slagter
Toch is het maar de vraag of Welcome to The Village op deze vrijdagavond al klaar is voor deze markante figuur met soulmuziek uit het hart. Vele pogingen om zijn publiek mee te laten zingen pakken matig uit en even gaat het allemaal wat minder natuurlijk dan eigenlijk de bedoeling is. Maar ChesnuTT is duidelijk geen opgever: meerdere keren springt hij het podium af om zijn publiek toe te zingen en zelfs met jan en alleman te knuffelen. Dat doet hij zó enthousiast dat hij vergeet dat er een snoertje aan zijn microfoon hangt. In ieder geval heeft de roadie dan ook wat te doen, die snel achter hem aanrent met meters snoer achter zich aan. Het is duidelijk dat Chesnutt alles doet om zieltjes te winnen voor zijn muziek. Zijn oprechtheid is duidelijk af te lezen, maar die komt te vroeg voor de helft van de Village-gangers.