"Zes jaar na zijn laatste album brengt Spinvis in het voorjaar van dit jaar zijn nieuwe plaat Trein Vuur Dageraad uit. Een plaat vol met vertrouwd klinkende, soms flink schurende, songs, vol met raadselachtige teksten. De tijd is nog te kort om al nieuwe Spinvis-klassiekers aan de rij van songs als Bagagedrager en Ik Wil Alleen Maar Zwemmen toe te kunnen voegen. Liedjes die op festivals vaak een glimlach van herkenning opleveren. Hallo Maandag en Artis komen daarvoor echter zeker in aanmerking. Toch zijn het ook de melancholische sfeer van een aantal prachtig verstilde nummers van de nieuwe plaat, die erg nieuwsgierig maken naar het optreden van Spinvis op Welcome to The Village."
De medewerkers van 3VOOR12/Friesland komen natuurlijk niet alleen naar het festival om te werken. Ook zij hebben hun favorieten en hebben wel een optreden waar ze naar uitkijken. Waar kijken al onze hardwerkende schrijvers, fotografen, redacteuren, eindredacteuren en gasten naar uit? Lees hun tips hier en doe er je voordeel mee!
Sjoerd Nota tipt: Spinvis
Helen Wittebol tipt: Paceshifters
"Voor deze editie van Welcome to The Village kijk ik heel erg uit naar Paceshifters. Een jaar of drie geleden kwam het nummer Fields (Of Nothing) voorbij in een playlist en ik was eigenlijk direct om. Dit rocktrio weet iedere keer weer een ijzersterke show neer te zetten en het leuke is dat ze live nog een stuk beter zijn dan op plaat. Daarnaast brengen ze zo’n verdomde dosis energie mee dat je er eigenlijk niet omheen kan, waardoor ze zonder twijfel het hele festival zullen overdonderen."
©
Denise Janssens
Paceshifters
Marije Heida tipt: Black Honey
"Er zijn niet veel bands met een frontvrouw waar ik snel enthousiast van wordt, maar Black Honey is absoluut een uitzondering. Miss Izzy B. Phillips heeft een over-de-top-maar-zeer-overtuigend-charisma. Ik zag ze vorig jaar voor het eerst live optreden tijdens het Fries Straatfestival op een moeilijke regenachtig zondagmiddag en ik werd er oprecht heel erg blij van. All My Pride heb ik afgelopen jaar helemaal grijs gedraaid en ben een beetje verslaafd geraakt aan dat nummer. Hun muziek zou in elke willekeurige Tarantino productie niet misstaan en zelfs miss Phillips zou in een dergelijke film geheel op haar plek zijn. Naast All My Pride zullen ongetwijfeld de andere hitjes Corrine en Hello Today voorbij komen in de set. Lekker hoor..."
Hans Buitink tipt: The Vintage Caravan
"Dat IJsland meer is dan Björk, geisers, Sólstafir of Eyjafjallajökull mag The Vintage Caravan bewijzen. Als de campinggasten zaterdag langzaam ontwaken na dag één, is dit trio 's middags één van de eerste bands die de tweede dag mag aftrappen. Helemaal uniek qua sound is het niet: vergelijkingen met DeWolff, Blues Pills of Wolfmother zijn snel gelegd. Maar de energie, klinkende live-reputatie en de bijbehorende rockmuur van geluid namens deze drie Scandinaviërs biedt zeker iets om naar uit te kijken. Alle ingrediënten voor een dampend begin van de tweede festivaldag zijn aanwezig!"
©
Christiaan Walraven / 3voor12
Twin Peaks
Bente Hout tipt: Twin Peaks
"Ik kijk uit naar Twin Peaks. Het vijftal uit Chicago misstaat Welcome to The Village absoluut niet, met hun zonnige, nonchalante rock'n'roll. Vorig jaar bracht de band hun nieuwe plaat Down in Heaven uit, waarop ze een meer serieus en volwassen geluid laten horen ten opzichte van voorgangers Sunken en Wild Onion. Opvallend is vooral het gebruik van verschillende leadvocalen, wat maakt dat de plaat dynamisch en fris klinkt. Ik ben benieuwd hoe de heren hun nummers live zullen overbrengen."
Merijn Siben tipt: Brutus
"Ik voel mij vereerd, want ik kom vanuit het midden van het land om het team van 3VOOR12/Friesland te versterken. En gezien de opzet en de line-up ben ik tevens zeer benieuwd naar wat Welcome to The Village voor mij in petto heeft. Mijn WTTV-ontmaagding staat naast Friese gastvrij- en gezelligheid namelijk ook garant voor een smeltkroes aan muzikale klanken. Van Death Alley, SKIP&DIE, 65daysofstatic tot Monophonics. Echter kijk ik nog het meest uit naar mijn live-kennismaking met Brutus. Deze Belgische band typeert zich door een mengsel van progressieve (post)rock, metal en hardcore. Het resultaat is een lading aan opzwepende songs die door een oneindige ruimte lijken te galmen. Dromerige passages, afmattende uitbarstingen en de uithalen van zangeres Stefanie Mannaerts; als Brutus op de planken net zo uitpakt als op plaat, kan de liefhebber van het stevige werk zijn hart ophalen."
Chiel Schilder tipt: King Ayisoba
"Een aanrader voor Welcome to The Village bedenken is net zoiets als een keuze maken bij een ijscowagen; dat gaat gewoon niet! Er is simpelweg teveel om te kiezen en ook alles is lekker. Toch zit er wel een bijzondere act tussen, die zonder mijn benoeming in het verdomhoekje zou worden geplaatst: King Ayisoba. We zagen hem namelijk al vaker in Leeuwarden en is voor 3VOOR12-begrippen alweer oud nieuws. Toch is hij voor first listeners een echte aanrader. Deze Ghanese kologo-speler is een ster in zijn thuisland en maakt popmuziek die niet in West-Europa is geëvolueerd, maar in Afrika. Dat vind ik heel bijzonder. De wereld is net een dorp, daarom past King Ayisoba in mijn ogen ook bijzonder goed op Welcome to The Village."
Christel de Wolff tipt: Meatbodies
"Het in 2013 in Californië opgerichte Meatbodies ligt qua geluid en voorkomen volledig in lijn met de huidige psychedelische, garagepunk golf met de discografie van Thee Oh Sees als Bijbel en Ty Segall als absolute Messias. Verwacht dan ook niet dat het drietal langharige surferdudes ook maar enigszins vernieuwende klanken naar ‘ons dorp’ zullen gaan brengen. Dat hoeft ook helemaal niet, soms wil je gewoon even met je verstand op nul, zo hard springen dat je kop van je romp dreigt te vallen. Of niet dan? Als je durft, kom dan zeker op vrijdagavond naar de Salon Perdu om met eigen ogen te zien hoe de opzwepende show van Meatbodies, het toegestroomde publieksvlees in een zwetende massa zal doen omtoveren."
Wilbert Elting tipt: Hooton Tennis Club
"Nieuwe Britse gitaarbandjes klinken vaak of als Oasis of als Joy Division. Dat geldt niet voor Hooton Tennis Club. Dit viertal uit Liverpool lijkt vooral heel erg goed naar het Blur uit de tijd van Parklife te hebben geluisterd. De stem van de zanger doet zelfs denken aan die van Damon Albarn. In twee jaar tijd brachten ze twee albums uit. De eerste is een rammelplaat met veel aanstekelijke refreintjes, waarvan single Jasper best een hit op 3FM had kunnen zijn. De tweede is harmonieuzer en experimenteler. Wat bovenal opvalt is de nonchalance. Het is 'slacker rock'. Dat hoor je vooral aan de drummer die, heel lui, net een beetje achter de rest van de band aanroffelt. Hoe dit live gaat klinken is altijd weer de vraag. Dit soort bands zijn vaak op het podium of heel erg goed of drie keer niks. Laten we hopen op het eerste."
Denise Janssens tipt: Franz Ferdinand
"Deze vijfde editie van het festival kijk ik uit naar de headliner Franz Ferdinand. Toch wel een grote naam in het rijtje bands dat geboekt is. Afgelopen jaren ben ik veel naar festivals geweest zoals Rock Werchter, Pukkelpop of Pinkpop, maar om deze band voor het eerst te treffen in je eigen stad maakt het wel wat specialer. Meezingen en dansen gaat zeker wel gebeuren bij de aanstekelijke deuntjes van deze band. En als je na het optreden op de zaterdagavond nog niet uitgedanst bent kun je daarna doorschuive(le)n naar Welcome to The Verjaardag om verder te feesten!"
©
Ben Houdijk
Franz Ferdinand
Wybren Nauta tipt: Gaye su Akyol
"Dat wereldmuziek met Westerse invloeden vaak een prima combinatie blijkt, is het afgelopen jaar al meerdere malen bewezen door acts als Alef, Emel Mathlouthi en de samenwerking van Johnny Greenwood met de Rajasthan Express. Nu is het op Welcome to The Village de beurt aan de Turkse zangeres Gaye su Akyol. Op haar nieuwe album Hologram weet ze Arabische zang met Westerse rockmuziek op originele manier te combineren. Diep in de nacht van vrijdag staat ze in de Salon Perdu met nummers die even bezwerend als opzwepend zijn."
Dolf de Vlugt tipt: The Gospel Sessions
"Zijn ze in de afgelopen twee jaren al vaker in Leeuwarden geweest? Absoluut. Sterker nog, twee jaar geleden speelde The Gospel Sessions al op Welcome To the Village en is dus alles behalve een nieuwe naam. Toch verdient die dijk van een stem van frontvrouw Michelle Davis alleen al een waardige vermelding. Daarnaast geloof ik er heilig in dat er genoeg mensen zijn die The Sessions nog nooit hebben gezien, laat staan het (relatief) nieuwe album: The Gospel Sessions vol. 2. Die fantastische, krachtige, diepe, sexy stem van Davis krijgt bovendien een formidabele muzikale ondersteunig door de heren Onno Smit en Paul Willemsen van Beans & Fatback. Deze keer vormt niet het bescheiden Blessum maar het ruimere Bontebok het podium. Dus ben je dit weekend nog zoekende? Wellicht is een verwikkende gospelsessie aan het water iets voor jou."
Rick Slagter tipt:
"Ik kom altijd weer terecht bij de blues. Niet de pure katoengerijpte uit de jaren dertig, ik hou van een mix. Met stijlen als americana, rock, een gruizige gitaar, vuige zang, kortom dingen die staan voor creativiteit en eigenzinnigheid zonder dat de geur van katoen verdwijnt. Dus ik sta vooraan bij de Australische bluesheid Ash Grunwald."
Rick Slagter tipt:
"Ik kom altijd weer terecht bij de blues. Niet de pure katoengerijpte uit de jaren dertig, ik hou van een mix. Met stijlen als americana, rock, een gruizige gitaar, vuige zang, kortom dingen die staan voor creativiteit en eigenzinnigheid zonder dat de geur van katoen verdwijnt. Dus ik sta vooraan bij de Australische bluesheid Ash Grunwald."
Theo van der Veer tipt:
“Mijn eerste kennismaking met het Australische DMA'S was, toen ik bij toeval op opnames van hun show op Coachella stuitte. Coachella, een van de grootste festivals in de VS (ruim 600.000 bezoekers). Die deksels DMA’s speelden maar mooi op dát festival. Een stuk of zes snotapen die zo uit de suburbs van Manchester hadden kunnen komen. Toch komen ze doodleuk uit Australië. Enkele weken later zag ik de band gekleed in iets te ruime trainingspakken, met eigen ogen op Here comes the summer festival en het was overweldigend. Muzikaal grijpt de band moeiteloos terug naar de jaren negentig en dan met name naar de Britpop. Aanstekelijke meezingers, die wellicht niet in aanmerking komen voor de originaliteitsprijs, maar moeiteloos in je kop blijven hangen. En zeg nu zelf, zo authentiek waren die Britpop bandjes toch ook niet?”