#BFF17: Dagverslag Befrijdingsfestival Fryslân #BFF17: Dagverslag Befrijdingsfestival Fryslân

De Friese band Exitlight Empire met bandleden Wytse Dijkstra, Ira Helfferich, Thomas Venema, Wilbert Kaal en aanvoerder Esker van de Werken, kleurt hun muziek in met invloeden van Muse, Radiohead en Editors. De muziek die de band laat horen ligt in het alternatieve rockstraatje. Muzikaal gezien heeft het iets mysterieus, maar de composities zijn goed doordacht en komen duidelijk over. In eerste instantie is de performance van de grote groep jonge muzikanten nog wat houterig, waardoor ze het publiek niet meteen meekrijgen in hun enthousiasme. Door hun eigen sound aan te houden beleven zij hun eigen feestje op het Oldehoofsterkerkhof. Uiteindelijk zorgen de verrassende uithoeken die Exitlight Empire inslaat, ervoor dat het publiek wordt geamuseerd. (JK)

De eerste artiest die het Sena Talent Stage mag betreden, is de 17-jarige Chris Egbers. De jonge singer-songwriter won vorig jaar de Friesland Pop Singer-songwriter Contest en heeft sindsdien op onder andere Freeze Festival en Friesland Pop Live mogen optreden. Ervaring genoeg, zou je zeggen, maar toch zijn er in de eerste minuten wat zenuwen te bespeuren. Gelukkig weet de talentvolle muzikant deze al snel van zich af te schudden en de set wordt kalm doorgezet. Er waait een gure wind over het festival en de opkomst is wat matig, maar de jazzy popnummers vallen in de smaak bij de voorbijgangers. De frisse combinatie tussen Ed Sheeran en Douwe Bob is moeilijk te negeren. Chris Egbers is een fijne opener, maar de show is niet perfect. Wanneer Egbers zijn akoestische gitaar inruilt voor de elektrische, wordt het geluid erg schel en lijken de geluidstechnici de draad kwijt te zijn. Zonde, want hierdoor komt het talent niet helemaal uit de verf. (HW)

Harmen Schilt begint al behoorlijk een begrip te worden binnen de Friese rockscene. Samen met bassist Dennis van Someren en drummer David Wolgen, produceert Dat Schilt ouderwetse rechttoe rechtaan rock-’n-roll. Deze editie van het Befrijdingsfestival kan de boeken in als een van de koudsten in jaren. Dat weerhoudt mensen er niet van om gewoon op pad te gaan en de Nederlandstalige teksten van Schilt trekt publiek naar het podium. De muziek staat als een huis. Hoe moeilijker Schilt kijkt tijdens zijn gitaarsolo’s, des te beter ze klinken. De teksten zijn pakkend en helder met zinnen als 'Wil je praten of wil je neuken?'. Het nummer Ouder en Wijzer past perfect bij het thema vrijheid door de tekst 'Alle mensen worden broeders, maar nu nog even niet'. De nummers van de act variëren nogal, maar altijd blijft de basis stevige rock waardoor mensen zich al heupwiegend warm kunnen houden. (SdG)

Feral Tides wist al de oren te prikkelen in de strijd om de Kleine Prijs van Fryslân van dit jaar. De Friese band specialiseert zich in psychedelische rock. Ze bespelen het publiek in Leeuwarden met hun orgel en saxofoon. Het swingt de pan uit en het klinkt allemaal erg strak. Het zonnetje mist, maar het publiek wordt warm gespeeld door Feral Tides. De genres die zij laten horen zijn niet goed te plaatsen, het klinkt als funk maar neigt ook naar rock. Het is de eer aan het publiek om daar een eigen invulling aan te geven. De jonge band straalt ervarenheid uit. Eén die op al op grote podia heeft gespeeld, terwijl ze nog maar net op weg zijn de podia te veroveren. (JK)

De 26-jarige Jord Brinkhuis heeft het gehad met de kou en zal met zijn zomerse popsongs de zon even laten verschijnen. Na de eerste nummers is het meteen duidelijk dat Brinkhuis niet alleen onmiskenbaar getalenteerd is, maar ook al ruime ervaring heeft. Na een zesjarige metal-carrière met de band Undawn, een finale plek bij de Kleine Prijs van Friesland met folk/americana duo Wine & Willow en nu een solocarrière met zijn jazzy pop repertoire, laat de pas afgestudeerde muzikant zien dat hij van alle markten thuis is. De gelikte popsongs luisteren lekker weg en de menigte lijkt haar weg naar de Sena Talent Stage te hebben gevonden. Het is lekker druk en de band kijkt genietend als er mensen beginnen te dansen. De zelfgeschreven nummers halen misschien niet de zon achter de wolken vandaan, maar zorgen er zeker wel voor dat men de kou even vergeet. (HW)

Tolls (Daan van Beijeren) speelt op het sfeervolle podium in de Prinsentuin toegankelijke indie, folk met een popsound. Het luistert lekker weg en is makkelijk te volgen. Van Beijeren behaalde de finale van de Grote Prijs van Nederland 2017 en speelde mee tijdens de Popronde van vorig jaar. De muziek die hij speelt met zijn gitaar brengt het publiek in een rustgevende sfeer en daarmee wordt dit optreden er één om even stil te staan tijdens deze hectische dag. Het nummer Windfall wordt hier en daar meegezongen. Met volle aandacht wordt er naar het optreden geluisterd en vooral genoten. (JK)

Dat de organisatie van het Let's Share Podium totaal niet op orde is, wordt voor de heren van de indierock formatie Pendants pijnlijk duidelijk. Het optreden van de voorgaande act loopt meer dan veertig minuten uit en de ombouw duurt nog eens een halfuur. Wanneer ze dan eindelijk mogen beginnen wordt vrij snel duidelijk dat er iets mis is met het geluid. Het is zo slecht uitversterkt dat er bijna niets meer te definiëren valt. Er zijn synths, maar deze zijn niet te horen. Daarnaast lijkt zanger Piter Reitsma zichzelf niet te kunnen horen, want tijdens het nummer Nothing to Fear valt zijn zang behoorlijk uit de toon. Dit optreden is niet wat de heren normaal gesproken laten horen en de blaam ligt compleet bij de geluidstechnici en uiteindelijk bij de organisatie van dit podium. Wanneer het geluid tijdens het laatste nummer zelfs compleet wegvalt, laten de heren wel hun ware aard zien. Ze spelen gewoon vol enthousiasme door en maken er alsnog een feest van. (SdG)

Naarmate de dag vordert, weten steeds meer mensen het Sena Talent Stage te vinden. Dat is maar goed ook, want de indie rock band Lowland Kid is staat klaar om het publiek kennis te laten maken met hun talenten. De band zegt zich te kenmerken door geraffineerde drums, energieke gitaarriffs en doortrapte baspartijen. Dit, gecombineerd met de retro teksten en ‘nerdy vibe’, geeft de set een fijn indie sfeertje met een vleugje folk. Het viertal, bestaande uit zanger en gitarist Anton Huizenga, gitarist Ruben van der Wal, drummer Floris Venema en bassist Eelke Lok, heeft een sterke onderlinge dynamiek. Huizinga vertelt het publiek dat ze vandaag een aantal primeurs voor de kiezen zullen krijgen. Naast oudere nummers, waaronder India, komt ook het pas geschreven nummer We’ll Be The Ones voorbij. Deze tracks zijn muzikaal erg sterk en worden ondersteund door een natuurlijke snik in de stem die doet denken aan bijvoorbeeld Jake Bugg. De nummers zouden misschien iets meer pit kunnen gebruiken, maar voor nu weet de band het publiek te overtuigen dat ze thuis horen op dit podium. (HW)

Voor het tweede jaar op rij mogen The Desmonds een set spelen op het Befrijdingsfestival Fryslân. Het viertal stapt vol enthousiasme het podium op. Met de splinternieuwe debuut EP Hopeless Romantics op zak, weet de band een creatieve punk-attitude te leveren, die in de veertig minuten speeltijd niemand lijkt te vervelen. The Desmonds staat onder leiding van songwriter, gitarist en zanger Rob Schoenmakers en ze zijn nu zo’n twee jaar bezig. Echter, de Britse indierock die Schoenmakers met zijn band weet neer te zetten lijkt meer ervaring te onthullen. De heren zijn, naar eigen zeggen, onafscheidelijk. Op het podium zorgt dat voor een vrolijk en levendig samenspel tussen leadgitarist Jari Split, drummer Lennart Hoeksma en bassist Marten van der Meer. Dat The Desmonds twee keer op rij een plek weten te bemachtigen op Befrijdingsfestival Fryslân, is zeker begrijpelijk. (HW)

Er staat een grote menigte voor de Sena Talent Stage en als daar Broken Brass Ensemble begint te blazen, krijgen ze het publiek meteen aan het dansen. De heren laten vanavond zien dat ze nog steeds groeien want het optreden klinkt strakker en afgewerkter dan voorheen. Tijdens Hitchhiker krijgt de band het publiek zover dat ze van links naar rechts schuifelen. En in het laatste nummer verdwijnen de muzikanten van het podium om vervolgens door het publiek verder te spelen. Het zijn trucjes die de band al vaker heeft gebruikt, maar ze zijn nog altijd effectief. Het optreden is namelijk één groot feest. (SdG)

Hoe later het wordt, hoe meer de temperatuur daalt. Daar is maar één ding tegen te doen en dat is dansen. Op het hoofdpodium onder de Oldehove staat The Cool Quest paraat om rond een uur of negen de vrijheid te vieren en klaar om iedereen weer een beetje op te warmen. Het vijftal uit Zwolle met Friese roots vliegt van de thuisstad naar Amsterdam om de avond te eindigen in Leeuwarden. Zanger Vincent Bergsma weet moeiteloos contact te maken met het publiek en de funky hiphop van de dame en de vier heren slaan goed aan. Met een combinatie van zowel oud als nieuw werk wordt er een sterke set gepresenteerd, waarbij vrijwel iedereen moeite heeft om stil te blijven staan. Voornamelijk de songs Shine en Coastline doen het erg goed, en ook Freedom kan moeilijk achterblijven. Met moeiteloze solo’s, sterke teksten en een onuitputtende bak energie krijgt The Cool Quest de kans om te laten zien waarom juist zij zijn uitgenodigd om te spelen. Dit is de ideale manier om de vrijheid te vieren.

(HW)