Het vanuit Leeuwarden opererende jongelingencombo Dirty Robot – dat mogelijk vernoemd is naar de dikkige synthsounds producerende effectapparatuur – zag jammerlijk al tot twee keer toe de geplande ep-presentatie van debuut Teleshopping in Leeuwardens Neushoorn door het coronaregime stranden.
Zoals vaker het geval bij de ontstaansgeschiedenis van Leeuwarder bandjes laten de twee heren en dame de muzikale samenwerking wortel schieten gedurende hun studietijd bij (podium)kunstopleiding D’Drive. Dat mondt uiteindelijk uit in dit inmiddels zo’n twee jaar bestaande Dirty Robot, waarbij compromisloze noiserock het devies is. Eén met ook beproefd succes; zo wordt in september de finale van de Kleine Prijs van Fryslân behaald, alwaar het drietal een sterke indruk achterlaat (geen winst, wel individuele prijzen voor de skills van bassiste en drummer). En nu is daar op 8 oktober de vooralsnog digitale release van de eersteling.
Het trio neemt je bij aanvangsnummer Derrick's Hardware Store mee in het gestoorde en dopey universum van winkelier Derrick. Met een cartoonistische, cynisch bijtende inslag à la Primus zie je hem voor je. Check zo mogelijk ook de amusante video van de band hierbij: een doorgedraaide Derrick, te midden van die onverzadigbare consumptiemaatschappij anno nu, die op zijn tenen loopt om maar aan de continue, ziekelijke koopdrang te kunnen voldoen. Raak gegoten in een onstuimig noisende mix van dwarse hardcore punk en snerpende syntheffect/oversturing op vooral die prangende bashooks van Evita Lepes.
Dirty Robot - Teleshopping
Het dan weer zalig Melvinsiaanse Faces On The Wall sleept je onder duidelijke aanvoering van de dicterende drumklappen van Sian Sterkenburg met lome tred door een relaas heen omtrent hippe partydrug Molly. Gevolgd door de gang naar en de ontmoeting met een dealer in track Ice Cream Man die weer de sfeertoon van vervlakking - zoals die afgestompte koopdrang in Derrick's Hardware Store - met zich meevoert. Goed gevat door de dragende, prettig stoïcijns malende baslijn, die opnieuw fijn vies overstuurd klinkt. Op het juiste moment krijgt de monotone ambiance een schop onder de kont; een gierend stuk punkrock kantelt de song naar een lekker panisch crescendo. Met het laatste nummer Stuck in My Head ontspoort de paniek verder en trekt de band nog eens alles uit de effectenkast. In de track het wederom mooi boven Dirty Robots gecontroleerde chaos uitkomende spel van zanger/gitarist Sander Geurten, dat de hier rondwarende wanen van wanhoop en paranoia treffend weet te vangen.
Alles opgesomd is Teleshopping een heel aanstekelijk debuut, van een gezelschap dat er fris, onbevangen en met een mooi eigengereide, dwarse twist invulling aan geeft. Het levert een onstuimige, maar tegelijk ook gecontroleerde mix op van goede noise-neurose en vettige (man, die dikke basprevels van Lepes, vol van effect...) en hoekige ritmepatronen. Patronen die daar bovenop fraaie subtiliteit meekrijgen van het prikkelende drumraffinement van Sterkenburg. Garageriffs schietende Geurten slingert Teleshoppings vuigheid goed nader aan. En hij is met zijn hectisch duikelende zang een prima afronder in zowel de meer ingetogen als die panische momenten op de ep.
Hoewel de songwriting her en der misschien nog iets uitgewerkter had gekund, toont Dirty Robot met zijn primeur zonder twijfel potentie. En die draagt een aanlokkelijke dosis eigenheid. Eén die op bepaalde momenten ook heel aangenaam weet te verrassen. De nieuwsgierigheid naar een volgende stap is daar!