“Dan maar zo”, zal de inmiddels negen man tellende koperblazersformatie hebben gedacht, toen ze hun zelfgetitelde EP Broken Brass op 23 april de wereld in slingerden. Zij, en ook wij, zullen nog even geduld moeten hebben, voordat hun muziek krijgt waar het om smeekt: een podium, publiek en schaal-van-Richter-niveau trillende grondoppervlakken. Hun Nederlandse tour trapt op 10 oktober af in Podium Grounds, Rotterdam – mits de natuur ons goed gezind is.

De festivalzomer. Kennen we hem nog? Zonnetje, gemoedelijk sfeertje en nostalgisch waterig bier waar je iets te dronken van wordt en daardoor de zolen van je toch al afgetrapte sneakers springt op de blazende voortbrengsels van het PA-systeem. Het is de ideale mal voor een band als Broken Brass, maar deze zomer heeft het niet zo mogen zijn.
Dat júist terwijl in de band een ingrijpende verandering zich had voorgedaan. Een nieuwe zanger (alsook trombonist, om het brass-gehalte gezond op peil te houden), de Nieuw-Zeelandse Isaac McCluskey, is aan het raster toegevoegd om het bestaande plaatje met een flinke dosis vuigheid te injecteren. Oordeel: dat is gelukt.

© Broken Brass

Broken Brass

Op opener Dead Like A Dodo wordt de toon gelijk gezet. Gruizige, overdonderende vocalen, vlijmende bas-synths en driftig gedrum; het is onvervalste punk. Dat is geen uitzondering want op single Up In The Galaxy en EP-hoogtepunt See So Silly wordt deze route nog even verder gevolgd (al zou het Broken Brass niet zijn zonder laatstgenoemde een gulhartige touch Doe Maar-istische ska te hebben meegegeven). Roskosmos en Lovebone zijn gestes aan de eclectische fanbase en grijpen uit genres als balkan en drum-‘n-bass en doen dat zonder ook maar een moment de energie te verliezen (zelfs niet als je de EP op shuffle zet, zoals de schrijver van dit stuk aanvankelijk deed). 

Wat vooral opvalt, vanuit het perspectief van de Spotify-luisteraar, is het gat dat de vocalen opvullen. Broken Brass’ vorige werk was vaak moeilijk om thuis met volle aandacht naar te luisteren en kwam beter tot zijn recht op een podium tegenover mensenmassa’s met hedonistische beweegredenen. De kentering is perfect getimed en precies dat wat de thuisluisteraar van ze kan vragen gegeven de huidige omstandigheden. Je zou je bijna afvragen of een van de bandleden over profetische gaven beschikt.

We zitten nog wel even vast in deze chaos en Broken Brass geeft wat het kan. Frontman McCluskey is een toevoeging en schopt met zijn distortion-pedaal dwars door de streaming-barrières heen, uiteenspattend in duizenden nieuwe plays. De volgende grens doorbroken zoals het de EP-titel betaamt.