Zeven jaren later en één man minder op de kar, heeft The Hunting Party haar oeuvre geïnjecteerd met een explosiever geluid, waarbij meermaals een dikke snuif experimenten, bombast en uitgedachte hysterie om het hoekje komen kijken. Een zestal rakkers op een disc, van een drietal met verfrissend veel in hun mars en het vizier op succes.
Ook visueel weet Archaius de luisteraar te prikkelen; van nuchter artwork aan de binnenzijde tot de niet geschoten beer op de voorkant de CD.
Formatievoerder Folkert Stuiver weet te fascineren met een broze stem versterkt door slepende uithalen, op een wijze die doet denken aan het intrigerende And You Will Know Us By The Trail Of Dead, waar de band zich tevens graag door laat inspireren.
Een puik staaltje van deze inspiratie is terug te horen in tracks als ‘Reformation’; melodisch sterk van constructie, om uit te monden in een gitaartumult waar menig hoogfluitende rocker nog een puntje aan kan sabbelen. Geëscorteerd door de tempotikken van drummer Arjen Poppinga staat het nummer zo solide als een huis.
Het jaar telt 2013 wanneer het eerste single-schijfje van The Hunting Party onze trommelvliezen ten gehore komt. Demons/Pictures wordt in 2015 opgevolgd door de langverwachte debuut-ep Operation Red Fox, echter een volgende telg laat een tijdje op zich wachten en is het 2019 dat wij het loepzuivere Archaius door ons audiotoestel mogen horen schallen. Wij geven u The Hunting Party; welklinkend Leeuwarder knaapsgezelschap, dat met rasse schreden de steile berg van de Friese muziekscene oprent en voor je het weet bovenop de rots met de vlag staat te zwaaien.
De veelzijdigheid van de frontman etaleert zich ten volste in de aan het album gelijknamige track Archaius. Want wie na het instrumentale intro zang verwacht, wordt verrast met een goed uitgedokterd couplet aan gesproken zinnen. Driekwart op weg beent het nummer richting een heerlijk duistere hoogtepunt, samengebracht door gewiekste basloopjes en onverstoorbare drums.
Niet vies van een muzikaal avontuurtje richting zwaardere kost, brengt gitarist Jeljer Glashouwer het duistere Rhodesian Ridgeback goed op smaak met een stipte begeleiding op gitaar, terwijl het flexibele stemgeluid van Stuiver het geheel naar de slottoon draagt. Klanktechnisch vernuft en doldriest rocken tot het laatste cimbaaltje.
Het briljante Watershed vraagt juist weer om een muisstille zondagmiddag op je zolderkamer. Zo’n gluiperd waardoor je aangenaam wordt beslopen en je de climax belooft die je na het eerste refrein al hoopt te beleven. Zo eentje waarbij je het volume expres ver voorbij de tien draait, om er zeker van te zijn dat alle omringende buren binnen vijf minuten op je deur staan te knuppelen.
Om jezelf te kunnen onderscheiden in een tak van sport waarin iedereen wel iemand kent die in een band zit, moet je heel wat op tafel kunnen leggen. Op een stampvol toneel waarop bands en singer-songwriters inmiddels schouder aan schouder en drie dik opgestapeld voor de microfoon staan, is het moeilijk je gitaarhals boven de meute te houden.
Maar met Archaius pakt The Hunting Party de proppenschieters, wordt de loop gericht het leveren van een knalgoede plaat en schieten ze zes keer lijnrecht in dezelfde roos.